_علاقه رئیس‌جمهور روحانی به “عالیجناب بودن” و منش اعلیحضرتی امر مکتومی نیست.
این اکبر ترکان، از مردان نزدیک به رئیس‌جمهور بود که زمانی تأیید کرد روحانی کمی مرام اعلیحضرتی دارد. البته ترکان تصریح داشت که در این قضاوت زیاده‌روی شده است![۱]
هرچه هست روحانی از همان زمان که با خودروی ضدگلوله خود از کارگران بازدید کرد، با لباس‌های برند خارجی به کوهپیمایی رفت، در مقابل چاپلوسی و تملقات روزمره امثال ترکان و صالحی‌امیری سکوت کرد و یا به بهانه کرونا از حضور در جلسه سران قوا امتناع داشت باید فکر این روزها را می‌کرد که تاریخ درباره او به قضاوت‌های خاصی خواهد رسید.
البته این تمام مشکل نیست…
مسئله اینجاست که علاقه ستاد دولت اعتدال به عالیجناب بودن فاقد کارکردهای سایر عالیجنابان مشهور تاریخ است و به دیگر سخن اینکه مردم در دولت آقای روحانی، عالیجنابانی دیده‌اند که در قید حفاظت از خود در برابر تروریست‌ها و بیماری‌ها هستند و به گلدوزی آستین کت و شلوارهای دیپلماتیک خود اهتمام ویژه دارند اما برای نظارت بر قیمت‌ها و مقابله با گرانی، هوشیار بودن در مقابل خدعه دشمن و یا جلوگیری از ریخت و پاش برخی مدیران نجومی‌بگیر، عالیجنابی را کنار می‌گذارند و کاملا متساهلانه رفتار می‌کنند.
*روایتی تازه از رفتار عالیجناب‌های دولتی/ چگونه از خاطره عالیجناب‌ها درس بگیریم؟!
این بی‌مایگی و خالی بودن نقش اعلیحضرتی از دیالوگ البته مثل باغی است که هر روز بری تازه از آن می‌رسد.
سیدمحمد بطحائی، وزیر سابق آموزش و پرورش در دولت اعتدال اخیراً در یک مصاحبه به زوایای جالبی از رفتار اعلیحضرت‌ها در ستاد دولت اشاره کرده است.
او با بیان اینکه روحانی حتی وزرای خود را به راحتی نمی‌بیند، می‌گوید: ایشان فرصت زیادی نداشتند. من به طور مشخص برای آن موضوع که رتبه‌بندی معلمان بود، رنجیدم که من از رئیسم [رئیس‌جمهور] ۱۰ دقیقه وقت خواستم که در مورد موضوعی که به نظرم بسیار مهم است حرف بزنم و ایشان به من وقت ندادند. –پس از- چند بار اصرار، ایشان من را به آقای واعظی ارجاع دادند. آقای واعظی هم من را به آقای نوبخت ارجاع دادند. آقای نوبخت هم بدون جلسه با من تصمیم گرفت.
بطحائی می‌افزاید: من گفتم بنده لولو سرخرمن نیستم حداقل از من بپرسید ماجرا چیست. آقای نوبخت گفت حالا که تصمیم گرفتیم و باید این‌طور اجرا شود. صادقانه عرض کنم به من برخورد. می‌دیدم وزرای دیگر خیلی بدتر از اینها را تحمل می‌کنند ولی من نتوانستم تحمل کنم که به‌عنوان سکان‌دار آموزش و پرورش هستم چنین رفتاری ببینم.[۲]
به نظر می‌رسد این آخرین روایت از شیوع اعلیحضرتی در ستاد دولت اعتدال که مشهور به ناکارآمدی است نخواهد بود. همانطور که اولین روایت هم نبود.
اما عبرت تاریخ بایستی موجب استشفا شود.
به این معنی که باید به مردم گفت چه کسانی این عالیجنابان را در دو انتخابات در دامن رأی مردم گذاشتند؟! و اکنون و در موسم انتخابات ۱۴۰۰ برای آمدن کسانی که به جای عالیجنابی به دنبال خدمت باشند چه باید کرد؟!
*از درد تجربه مشترک روحانی و احمدی‌نژاد/ “انتخاب خوب” کجاست؟!
شاید برای مخاطبان محترم جالب باشد که رئیس‌جمهور روحانی حتی از قبل از ریاست‌جمهوری نیز در میان سیاسیون به بالانشینی و این قبیل تعلقات مشهور بود.
این گزاره ذهنی نشان می‌دهد که اگر خواص در موسم انتخاباتی بصیرت لازم را درون جامعه پمپاژ کنند و درباره کاندیداها و خاصه کارنامه و شناسنامه کاندیداها با مردم صحبت کنند؛ بسا که هیچ جریانی نتواند گزینه‌های ناکارآمد خود را به رأی مردم تحمیل کند.
البته بایستی در سوی دیگر ماجرا نیز مراقب بود نوستالژی انتخابات ۸۴ تکرار نشود و شخصی از تجربه بد مردم از علاقه بالانشینی چپ‌ها در یک دولت چپ‌گرا سوءاستفاده نکند و به اسم علاقه به خدمتگزاری، خود را با لباس‌های ژنده و کت پاره در سبد رأی مردم نگذارد اما بعدا مشخص شود به دنبال انحراف و حاشیه و ایستادن در مقابل ولی فقیه است.
طرفه آنکه “عقلانیت” فانوسی است که می‌تواند شب تاریک سیاست و انتخابات را مثل روز روشن کند و راه درست و البته “رأی خوب” را به مردم نشان دهد.
و البته همانطور که اشاره شد خواص در این میان از نقشی اصیل و بی‌بدیل برخوردارند و از همین روست که مقام معظم رهبری دائما بر نقش آن‌ها در جامعه تأکید دارند.
تجربه مشترک روحانی و احمدی‌نژاد در جامعه ایرانی و سابقه انتخاب‌های مردم بایستی موجب این پیشرفتگی ذهنی بشود که همه چیز به انتخاب درست وابسته است.
و انتخاب درست هم یعنی در وهله اول نگاه به کارنامه افراد و در گام دوم بررسی خصلت‌هایی که می‌تواند تقویت‌کننده یا مخلّ خدمتگزاری نامزدها به مردم و کشور باشد.
و نامزدی که در سر جمع این قضایا معدلی بهتر کسب کند “گزینه اصلح” است.
یکبار دیگر این تجربیات تلخ را با هم مرور کنیم… ما هم از علاقه روحانی به منش عالیجنابی باخبر بودیم و هم می‌دانستیم آن مرد ژنده‌پوش سال ۸۴ دارای علائق انحرافی است. اما چه شد که در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری، نام این دو نفر را روی برگه رأی نوشتیم؟!
عدم تکرار تجربه‌های تلخ و انتخاب خوب، صرفا به “رأی ما” وابسته است.
*
۱_https://www.alef.ir/news/3991209072.html
۲_http://www.jahannews.com/news/756356
احمدرضا زرفشان
