هرچه که در چند ماه اخیر دلسوزان نسبت به خطرات دخالت نظامیان در سیاست هشدار داده بودند و تلاش می کردند با یادداشت و مصاحبه آن را گوشزد کنند، با اظهارات متناقض دو روز اخیر مسئولان سپاه در خصوص یکی از فرماندهان این نیرو که قصد ورود به انتخابات کرده است، در عمل خود را نشان داد.

بدون شک برآیندِ استعفا و خروج سردار سعید محمد از جایگاه خود به قصد کاندیداتوری در انتخابات ۱۴۰۰ که با حواشی و گمانه زنی هایی هم همراه بود؛ و نیز اظهارات متناقض سردار جوانی معاون سیاسی سپاه و سردار شریف سخنگوی سپاه چیزی جز تضعیف اعتبار نیروهای مسلح و وارد شدنِ خواسته یا ناخواسته ی آنان به معادلات سیاسی روز به همراه نخواهد داشت که این ثمره، سم مهلکی است که امام بزرگوار با شیوایی در خصوص آن می فرمایند، «باید سعی کنید جهات سیاسی در سپاه وارد نشود، که اگر افکار سیاسی وارد سپاه شود، جهات نظامی آن از بین می رود، همیشه به سپاه سفارش کنید که آنان خودشان را یک جنگنده خدمتگزار مردم بدانند».

به راستی اگر خدای نکرده نام نیروهای نظامی ما در داخل و خارج کشور آمیخته به بازی سیاسی شود چه کسی از آن سود می برد؟! نیروهای مسلح باید فخر ملت و مایه غرور آنها باشند. نظامیان باید پناه ملت در روزهای سخت تهاجم خارجی و بلایایی همچون سیل و زلزله و… باشند. مردم باید سربازان را جان خود بدانند اما نفس ورود به گود انتخابات و سیاست با تمام اقتضائاتش (مثل پذیرش اصل رقابت، پاسخگویی به افکارعمومی، بازی های رسانه ای، مصلحت اندیشی ها و…) شمشیر برّان آنها را که همیشه برای دفاع از کیان کشور-نه تجاوز و توسعه طلبی یا ورود به مناقشات داخلی- آماده باشند بدون شک کُند خواهد کرد.

تصور می کنم که تمام آنچه که حول نامزدی سردار محمد در سطح رسانه ای پیش آمد درس عبرت بزرگی برای نیروهای مسلح است تا تصمیمی قاطع برای جلوگیری از بروز آسیب های بیشتر به شأن نیروهای مسلح بگیرند.