روایت خانواده داماد بابک خرمدین از ماجرای ازدواج و ناپدید شدن فرامرز و آرزو

بابک خرمدین

بابک خرمدین کارگردان سینما به قتل رسید. بابک خرمدین توسط پدر و مادرش به قتل رسید. آنها جسد بابک خرمدین را تکه تکه کردند. بابک خرمدین در شهرک اکباتان زندگی می کرد. پدر و مادر بابک خرمدین در همان بازجویی های ابتدایی و با توجه به آثار خونی که در حمام جامانده بود در همان ابتدا به قتل و تکه تکه کردن جسد پسرشان اعتراف کردند.

محل زندگی بابک خرمدین / کلاغ ها ناپدید شدند

هفته های گذشته در هیاهوی اخبار مختلف بد و بویژه قتل هولناک بابک خرمدین در شهرک اکباتان تهران، خبر دزدیده و پیدا شدن یک مجسمه برنزی در شیراز انگار اصلا به چشم نیامد. به قدری خبر قتل بابک خرمدین، آرزو خرمدین و فرزاد داماد خانواده تلخ بود که همه اتفاقات دیگر را کمرنگ تر کرد.

اگرچه چند روز بعد از سرقت اولین سردیس برنزی شیراز، بقایایش در بازیافتی های آن شهر پیدا شد اما سارقان مجسمه های تهران کماکان مشغول کارند و تا کنون به دست آهنین قانون نیفتاده اند.

علی قصرالدشتی هنرمند مجسمه ساز شیرازی در بیست و سوم اردیبهشت سال جاری (حدود دو هفته پیش) با انتشار تصاویری از سردیس رحیم هودی پیشکسوت تئاتر استان فارس و پایه خالی آن اعلام کرد که این تندیس در محلی که مقابل چشم همگان قرار دارد به سرقت رفته است.

سرقت مجسمه کلاغ ها در اکباتان محل زندگی بابک خرمدین

مجسمه ای از جنس برنز که در نهایت شکسته آن سر از بازیافتی ها در آورد و وعده هایی برای ترمیم آن داده شده است؛ برخلاف آنچه که در چند سال گذشته در سطح شهر تهران هم رخ داد اما در نهایت هم پیگیری ها برای یافتن سارقان مجسمه های برنزی تهران به هیچ نتیجه ای نرسید!

سردیس رحیم هودی اثر علی قصرالدشتی

اما به نظر می رسد که این ماجرای سرقت آثار هنری در سطح شهر تهران پایانی ندارد و حتی محدود به آثاری که از موادی گرانقیمت همچون برنز ساخته شده اند نیست بلکه ظاهرا سارقان بسته به نیاز خود و با خیالی راحت از اینکه اراده ای جدی برای برخورد با این خلافشان وجود ندارد، به هر اثری که در دسترسشان باشد تعدی می کنند.

شاید جدیدترین نمونه از این دست سرقت ها که از نظر جغرافیایی با اخبار بد این روزها هم قرابت دارد، به «داستان کلاغها» اثر  علی داوری بر می گردد که در یکی از فضاهای سبز شهرک اکباتان نصب شده بود. اثری که از پنج نردبان آهنی و تعدادی ماکت پرنده (کلاغ) تشکیل می شد و حس دل انگیزی برای شهروندانی که پیاده و یا با خودرو از کنار آن می گذشتند ایجاد می کرد. اما این روزها تنها یکی از آن ۵ پلکان در محل نصب به چشم می خورد و از سایر اجزای اثر، به جز نردبانی نصفه نیمه و پایه هایی در خاک مانده چیزی برجای نمانده است.

علی داوری در کنار اثرش با عنوان داستان کلاغ ها

علی داوری خالق این اثر به خبرگزاری موج گفت: همانطور که می دانید شهرداری تهران هر ساله به مناسبت نوروز، فراخوانی تحت عنوان رویداد «استقبال از بهار» منتشر می کند که شال حجم، نقاشی دیواری یا تخم مرغ های نوروزی و … می شود. اکثر المان هایی که برای نصب در شهر انتخاب می شود، مانند تخم مرغ ها موقت هستند و پس از مدتی آنها را جمع آوری می کنند شاهدیم که تخم مرغ های رنگی در اواخر فروردین یا اردیبهشت از سطح شهر جمع آوری می شوند و مجددا با سندبلاست کردن، سفید می شوند و بعد برای سال بعد در محلی نگهداری می شوند. اما برخی از کارها مانند اثر من که از جنس آهن بود، ماناتر هستند و پس از نصب جمع آوری نمی شوند.

وی افزود: سال ۹۳ فراخوان استقبال از بهار منتشر شده بود که من طرحی با عنوان «داستان کلاغ ها» دادم که متشکل از پنج نردبان شش متری بود که بر روی آنها حدود ۵۰ کلاغ هفتاد سانتی متری از جنس فایبرگلاس نصب می شد. طبق قراردادی که داشتیم من این اثر را بعد از نصب در تاریخ ۲۳ اسفندماه همان سال به زیباسازی شهرداری تهران تحویل دادم.

داستان کلاغ ها اثر علی داوری تخریب شده

داوری در پاسخ به اینکه برای استحکام اثرتان چه تمهیداتی اندیشیده بودید، گفت: به دلیل بلند بودن ارتفاع نردبان ها من از لوله های مانیسمان بسیار زخیم استفاده کرده ام تا کسی نتواند آنها را کج کرده و بتاباند و بشکند. ضمن اینکه در ذیل هر کدام از آنها من یک متر مربع زمین را کنده بودم، فوندانسیون و بتن ریخته بودم و با تیرآهن ریشه ای به شکل به علاوه برای آنها درست کرده بودم که پایه نردبان ها را به آنها جوش داده بودم و پس از آنکه خاک بر آنها ریخته بودم چمنی که به طور کاملا سالم از آن قسمت جدا کرده بودم را به جای خودش بازگردانده بودم.

این هنرمند در مورد احساسش از شنیدن خبر به سرقت رفتن اثرش گفت:  در این روزها که خبر بریده شدن و سرقت این اثر و یا آثار سایر هنرمندان را شنیده ام بیش از همه دلم برای زحمت بسیاری که برای خلق هر کدام کشیده شده است می سوزد. به خوبی به یاد دارم در زمان نصب این اثر، به دلیل اینکه تردد کامیون ها در طول روز در سطح شهر ممنوع است، من در شبی بارانی قطعات آماده شده این اثر را به محل نصبش که بین فاز یک و دو اکباتان و مقابل آتش نشانی و شهرداری آن منطقه است بردم. کارگری را استخدام کردم که شب تا صبح در آن محل نگهبانی بدهد تا به سرقت نروند. خودم هم با یک موتور سیکلت در زیر باران به آنجا رفته بودم و در برگشت حتی مسیر را اشتباه رفتم تا هنگامی که منزل رسیدم تمام لباسهای من در آن سرمای زمستانی خیس شده بود. البته منظور من از بیان این خاطرات تنها اشاره به بخشی از سختی های زیادی است که هنرمندان برای خلق آثارشان تحمل می کنند و با دیدن چنین برخوردهایی خستگی بر تنشان می ماند.

داستان کلاغ ها اثر علی داوری سرقت شده

به نظر شما جذابیت اثر شما برای سارقان چیست اظهار داشت: من نمی دانم که منظور این افراد متخلف چیست و آیا از سر طمع یا فقر به دنبال فروش برنز یا آهن این آثار هستند یا انگیزه دیگری دارند؟ اما چیزی که می دانم این است که به طور مداوم در حال تخریب یا دزدی هستند.

وی افزود: در هرصورت این سوال برایم ایجاد شده است که لوله به آن زخیمی را طی چه فرایندی بریده اند چون امکان شکستنش که فراهم نیست و در عکس ها هم می توان دید که احتمالا با یک دستگاه برش همچون فرز، این نردبانها بریده شده اند پس نیازمند استقرار یک وسیله در نزدیکی آنها و صرف زمان بوده است اما انگار هیچ کس هم نپرسیده که اگر قصد انتقال یا ترمیم این اثر را دارید چرا آن را می بُرید؟

این هنرمند با بیان اینکه از رخ دادن چنین اتفاقات ناشایستی بسیار متاسف است، بیان داشت: اگرچه درست است که من پول کارم را از شهرداری گرفته ام اما برای یک هنرمند، وقتی برای کاری اینقدر زحمت کشیده باشد، آن اثر همانند فرزندش عزیز است. نه تنها من بلکه همه هنرمندان می دانند که به هرحال مردم با دیدن اثرشان، لذت می بردند و شاید روزی یکی از عزیزانشان از مقابل آن اثر رد شود و با افتخار بگوید که این اثر یکی از بستگان من است.

علی داوری در حال ساخت مجسمه سیمرغ

این عضو انجمن مجسمه سازان ایران افزود: بارها دیده ایم که همکاران ما یک اثر انتزاعی می سازند و در سطح شهر نصب می شود اما مردم می روند با اسپری برای آن مو و یا چشم و ابرو می گذارند و اصلا فکر نمی کنند که اولا اگر این اثر به چنین جزئیاتی نیاز داشت که هنرمند برایش می گذاشت و دوم اینکه با این کارشان در حال نابودی اثری هستند که یک هنرمند برای خلق و نصب آن زحمت بسیار کشیده و خون دل خورده است.

این مجسمه ساز در پاسخ به اینکه چه کسی وظیفه پاسداری از این آثار را برعهده دارد و آیا این وظیفه سازمانی همچون شهرداری و یا نیروی انتظامی است و یا اینکه مردم و شهروندان باید به حفاظت از آثار اهتمام داشته باشند گفت: می دانم که شهرداری مسئولیتی برای استقرار یک نگهبان در کنار هر مجسمه یا اثر هنری ندارد. به هر حال نیروی انتظامی شاید امکان شناسایی سارقان را داشته باشد اگر دوربین های شهری در نزدیکی این مجسمه ها فعال باشند. همانطور که آقای قصرالدشتی، دوست مجسمه سازم در شیراز، در اینستاگرام اش نوشته بود که در روز روشن و ملاءعام اثرش به سرقت رفته است چراکه شاید مردم هم تصوری از دیدن یک صحنه سرقت نداشته باشند و وقتی می بینند کسی در کنار مجسمه ای مشغول کاری است و یا حتی آن مجسمه را بر می دارند و می برد، به این فکر کنند که از طرف شهرداری آمده و مشغول کاری ترمیمی یا به هر حال، قانونی است!

علی داوری در حال نصب مجسمه چوپان در خانه هنرمندان

وی ادامه داد: حتی مجسمه ای از من که در محوطه خانه هنرمندان نصب است که هر از گاهی به آن سر می زدم و در صورت نیاز، اقدام به صاف کردن مفتول های به کار رفته در آن می کردم، هرگز کسی سوال نمی کرد که مشغول چه کاری هستم. پس نمی توان از مردم هم انتظاری داشت.

علی داوری در پایان سخنانش گفت: این آزار و اذیتی است که در وجود برخی از مردم عامی وجود دارد و ضرر و زیانی است که هر ساله به شهرداری ها تحمیل می شود. امیدوارم که روزی برسد که دیگر در شهر و کشور ما چنین اتفاقاتی رخ ندهد.

نجات برادر بابک خرمدین توسط پلیس

روایت خانواده داماد بابک خرمدین از ماجرای ازدواج و ناپدید شدن فرامرز و آرزو

خواهر فرامرز داماد خانواده خرمدین که توسط اکبر خرمدین به قتل رسید درباره زندگی مشترک آرزو و برادرش ناگفته هایی گفت.

پرونده هولناک قتل ۳عضو خانواده خرمدین به‌دست پدر و مادر خانواده‌ همچنان ابهامات زیادی را پیش روی افکار عمومی قرار داده است. ابهاماتی که هراز گاهی با انتشار اظهار نظرهای بدون سند و مدرک پیچیده‌ تر هم می‌شود. چرا باید پدر و مادری فرزندان و دامادشان را به قتل برسانند؟ آنها چه کرده بودند؟ چرا خانواده داماد آنها به نام فرامرز پیگیر پرونده او نشده‌اند و…

این ها سؤالاتی است که خیلی‌ها به‌دنبال پیدا کردن پاسخ آن هستند. برای پاسخ به این موارد با برخی از نزدیک‌ ترین اعضای خانواده قاتل و مقتولان صحبت کرده‌ایم که برخی از آنها به‌ دلیل در جریان بودن پرونده خواستند هویت‌ شان محفوظ بماند و تنها ذهن عموم را درباره این واقعه عجیب و وحشتناک روشن کرده باشند. یکی از این افرادی که پای صحبت‌های او درباره این پرونده‌ نشسته‌ایم، خواهر فرامرز، داماد خانواده خرمدین است که از ماجرای ازدواج برادرش با دختر خانواده خرمدین، ناپدید شدن او و شنیدن خبر قتل وی می‌گوید.

شاید بتوان گفت که همه‌چیز در این پرونده هولناک از دختر بزرگ خانواده خرمدین به نام آرزو آغاز شده است. آرزو، دختر بزرگ خانواده خرمدین، سال ۱۳۷۸، تازه از همسر اولش پس از ۵سال زندگی مشترک، جدا شده بود. یعنی همان سال‌ها که بیماری ام‌اس‌اش عود کرد. فرامرز، پسرعمه آرزو هم تازه از همسر اولش جدا شده بود. آرزو حال روحی مناسبی نداشت. آن زمان فرامرز با خانواده‌اش زندگی می‌کرد. از آنجایی که رابطه فامیلی بین این ۲خانواده بود شکست در زندگی مشترک و صحبت و گپ‌های آرزو خرمدین و فرامرز باهم آنها را به هم نزدیک‌تر کرد. همین آغاز علاقه آن‌دو به هم شد. هر چند رفتارهای آرزو چندان با خانواده فرامرز همخوان نبود.

خواهر فرامرز می‌گوید: ما خانواده‌ای مذهبی داریم که خانواده‌ام علاقه نداشتند به آرزو به‌عنوان عروس خانواده نگاه کنند. آرزو، آزادی‌هایی داشت که چندان با عرف خانوادگی ما هماهنگی نداشت و با این حال فرامرز یکی از دلایلش را برای ازدواج با آرزو حمایت از او عنوان می‌کرد. بیماری آرزو هر روز شدیدتر می‌شد و این برای همه خانواده خصوصا فرامرز ناراحت‌کننده بود. همین هم شد که پس از یک مهمانی در منزل خرمدین‌ها که به دعوت بابک که دوستی و رابطه تنگاتنگ و نزدیکی با فرامرز داشت، برگزار شده بود، فرامرز به خانواده گفت که می‌خواهد با آرزو ازدواج کند.

اصرار فرامرز در نهایت باعث ازدواج آنها شد، هرچند پدر فرامرز به‌علت مخالفت در این مراسم حضور پیدا نکرد و صیغه محرمیت آنها را پدر آرزو، یعنی اکبر خرمدین خواند. اما مدتی نگذشت که فرامرز با آرزو دچار اختلاف و همین باعث شد بخواهد نامزدی‌ شان را به هم بزند. آرزو اما نمی‌خواست این اتفاق رخ دهد و با اقدام به‌خودکشی آرزو، فرامرز تصمیم گرفت زندگی‌اش را با او از سر بگیرد.

ازدواج آنها درتاریخ مهر ۱۳۹۰ انجام شد. در تهرانسر خانه‌ ای اجاره کردند، اما دعواهایشان تمامی نداشت. آرزو سیگار می‌کشید و این بیماری‌ اش را تشدید می‌کرد. هرچند هفته، دعواها به خانه نزدیکان کشیده می‌شد و آرزو به قهر، به خانه پدرش بر می‌گشت. دی‌ ماه همان سال آرزو برای همیشه به خانه پدرش رفت و دیگر به خانه مشترک‌شان برنگشت.

این قهرها ادامه داشت تا ۱۴ اسفندماه که فرامرز با دسته‌گلی به خانه خرمدین که دایی‌اش بود رفت تا برای همیشه و به خوبی داستان زندگی‌ اش با آرزو را به پایان برساند. او حتی در خانه خرمدین با خواهرش تماس گرفته و از حضور آرزو، دایی‌اش اکبر خرمدین، همسر او و پسر کوچک‌ شان افشین خبر داده و گفته بود که باهم صحبت می‌کنند.

فرامرز متولد ۱۳۴۵بود و ۲ برادر و یک خواهر دارد. پسری که به‌ گفته نزدیکانش مودب و غیرتی بود و دوست صمیمی و نزدیک بابک خرمدین. نزدیکانش می‌گویند که او اهل هیچ خلافی نبوده و سیگار هم نمی‌کشیده. او تکنیسین برق و عاشق و شیفته اتومبیلش بود. خانواده و نزدیکانش دلیل ازدواج فرامرز و آرزو را دلسوزی فرامرز برای آرزو می‌دانستند، زیرا آرزو در آن زمان نیز بیماری‌اش پیشرفته شده بود و با افسردگی وحشتناکی دست و پنجه نرم می‌کرد.

خواهر فرامرز می‌گوید: ۱۴ اسفند فرامرز آخرین بار با من صحبت کرد، موقعیت خود را در منزل دایی خود، اکبر خرمدین، شرح داد و با من قرار گذاشت که فردای آن روز یکدیگر را ببینیم. او ۲خط تلفن داشت که یکی مخصوص کار و دیگری برای ارتباط خانوادگی بود. او پس از آن روز ناپدید شد و خط تلفن کاری‌اش پس از غیبتش خاموش شد اما خط دیگرش دست آرزو بود که می‌گفت فرامرز تلفن را به او سپرده و رفته است. از آن روز دیگر خبری از فرامرز نشد.

فردای این ماجرا، اکبر خرمدین به خانه خواهرش رفت و ماجرا را این طور تعریف کرد که «تا ساعت۲ شب با فرامرز درباره تصمیم او برای جدایی از آرزو صحبت کرده و صبح زود رفته‌اند و با یکدیگر ورزش کرده‌اند. بعد فرامرز به او گفته که آرزو را طلاق نمی‌دهد.»‌

دروغ بزرگ اکبر خرمدین درباره بابک و فرامرز

به‌گفته خانواده فرامرز، ادعاهای اکبر خرمدین درباره بابک، پسرش، به هیچ عنوان نمی‌تواند صحت داشته باشد. بابک به هیچ عنوان دچار معضلات اخلاقی اینچنینی نبود و حتی برای رعایت حقوق دختران خانواده و فامیل در جمع‌ های آنها وارد نمی‌شد و کوچک‌ترین مسئله اخلاقی از او مشاهده نشده بود. از سویی رابطه و علاقه عاطفی بابک و فرامرز برای همه روشن بود. آنها از بچگی باهم بزرگ شده بودند و با هم رابطه بسیار خوبی داشتند. تا اندازه‌ای که بابک حتی پس از بازگشت به ایران بارها به شکل‌های مختلف سراغ فرامرز را گرفت و پیگیری غیبت او شد. خانواده فرامرز می‌گویند که بابک نمی‌خواست باور کند که فرامرز گم شده است.

تصور خانواده بر این است که بابک با پیگیری‌هایش درباره فرامرز ممکن است متوجه موضوعی شده و خواسته آن را با خانواده فرامرز در میان بگذارد و به همین دلیل پدر و مادرش نقشه قتل او را کشیده‌اند. البته این فقط حدس برخی از افراد خانواده فرامرز درباره انگیزه کشته شدن بابک خرمدین به‌دست پدر و مادرش است.

بابک خرمدین به تدریس کارگردانی سینما برای هنرجویانش می پرداخت.

بابک خرمدین در حال تدریس​

او با تمرکزی دقیق بر صحنه تعدادی از فیلم‌ها و فیکس کردن آنها، به دانشجویانش از تاثیر قاب بندی و نگاه بازیگرانی می‌گفت که ماحصل آن قرار است تماشاگر را تحت تاثیر قرار دهد.

شاید او هم همانند ما هیچ‌گاه گمان نمی‌کرد خودش بازیگر اصلی داستان تراژیکی باشد که بسیاری از آثار جنایی و فیلم‌های موسوم به اسلشر در برابر آن کم می‌آورند.

به گفته شاگردانش عشق به سینما را از تدریس اش می توان دید.

بابک خرمدین که همچون خواهرش و داماد خانواده قربانی جنایت والدینش شد جامعه و به ویژه شاگردانش را در حیرت و شوک بزرگی فرو برده است.

مصاحبه با شاگردان بابک خرمدین

در ادامه نظر جمعی از شاگردان بابک خرمدین را درباره اخلاق و شخصیت او می خوانید:

متین حیدری نیا : مردی با شخصیت و با معرفت که هیچ گاه بدون فنجان قهوه وارد کلاس نمی شد،به شکلی سینما رو تدریس می کرد که انگار از خدا تعریف می کند،آرامش عجیبی رو به آدم منتقل می کرد،روحت شاد رفیق من،استاد من،بابک خرمدین متواضع و نازنین،دیر یا زود دور هم جمع می شیم،دلم خیلی زیاد برات تنگ می شه

ملیکا افتاده : متاسفانه صبح شنبه با ایشون کلاس داشتیم و دقیقا آخرین کلاسی بود که داشتن. خیلی خیلی برای هنر ارزش قائل بودن. انقدر با شوق درس می دادن که ساعت از دست همه ما در می رفت و کلاس ۲ ساعت نزدیک به ۲ساعت و نیم تا ۳ ساعت طول می کشید.

شهزاد کاظمی : من شاگردشون نبودم ولی سلام علیک داشتیم. با هم تو یک دانشگاه بودیم. آدم سربه زیر و ساکتی بود. خدا بیامرزتشون.

طیبه نیک نژاد : ایشون همیشه اعتقاد داشتن خشونت رو نباید مستقیم در فیلم نشون داد، غافل از اینکه …، در نقد یکی از فیلمهاشون به نام “بودن ” که راجع به مردی بود که خودش رو فدای خونوادش کرده بود، بهشون اعتراض کردم که چقدر این جوون فداکاره، مگه میشه؟استاد پاسخ دادن شاید شما سنگدلی وگرنه خیلی ها خودشون رو قربونی خونوادشون می کنن. در مقام مادر بارها صحبت کرد در کلاس و جز تواضع ، مهربانی،ادب در کلام و رفتار، عشق به سینما چیزی ندیدیم ازشون، و چقدر دردناکه که ما چند ساعت قبل از این اتفاق باهاش کلاس داشتیم و دلش نمی خواست کلاس رو ترک کنه، برای آرامش روحشون دعا کنیم.

درسا جمشیدی : استاد عزیز و دوست‌داشتنی، با سواد و دلسوز … یادمه اولین بار که باهاشون کلاس داشتیم بهمون گفت هیچ وقت به همدیگه حسادت نکنین، موفقیت دوستاتون رو دوست داشته باشین، عشق کنین…افسوس …خدا رحمتتون کنه استاد عزیزم…

حسن صادق زاده : درک و هضم این اتفاق خیلی باورنکردنیه و سخت هستش. من ایشون رو خیلی سالهای پیش توی جشنواره فجر دیدم. برحسب اتفاق همینجوری همکلام شدیم و از صحبت کردنشون و اطلاعاتشون فهمیدم که توی سینما فعالیتی دارند و چند بار دیگه ملاقاتشون کردم توی سینما و خیلی چیزها ازشون یادگرفتم ‌.وقتی خبر این اتفاق هولناک رو شنیدم و عکسشون رو دیدم واقعا باور نکردم همچین اتفاقی می تونه برای همچین آدمی بیفته.

“آناهیتا همتی” از هدیه خاص “بابک خرمدین” به دو کودک سیستان و بلوچستانی و تهرانی گفت

آناهیتا همتی – بازیگر سینما ، تئاتر و تلویزیون ایران با اشاره به پرونده قتل بابک و آرزو خرمدین و داماد خانواده گفت: جامعه ایرانی باید بیشتر به سلامت روان خود توجه کند. اگر این پدر و مادر سال ها قبل و پیش از ارتکاب جنایت ها به روان درمانگر مراجعه کرده بودند شاید امروز این سه انسان کشته شده ، زنده بودند.

آناهیتا همتی – بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر که از ساکنان شهرک اکباتان تهران که جنایت خانوادگی قتل سه انسان توسط یک زوج قاتل در آن رخ داده است در گفت و گو با خبرنگار رکنا از قتل بابک خرمدین و آرزو خرمدین به دست پدرشان و فضای حاکم بر شهرک محل زندگی آنها و برخورد اهالی چنین گفت: “بابک خرمدین را با اینکه از همکاران در عرصه سینما بود ولی از نزدیک نمی شناختم. اما فضای شهرک اکباتان بعد از این جنایت به حدی متاثر از این خبر شده است که دیگر شهروندان و دوستان و آشنایانی که بیرون این شهرک زندگی می کنند و در جریان این اتفاق هستند با ما تماس می گیرند که مواظب باشیم.

آناهیتا همتی تاکید داشت : این جنایت در شهرک اکباتان رخ داده است ولی دلیل بر تسریع آن بر میزان سلامت روان دیگر ساکنان این شهرک نیست. بدون شک این والدین درگیر بیماری روانی جدی هستند. این جنایات به نحو که والدینی دو فرزند و داماد خود را به این شکل فجیع به قتل برسانند یک رفتار طبیعی نیست و این اتفاق یک استثنا است.خانه این خانواده قاتل و قربانیان می توانست در هر نقطه ای باشد و محل سکونت آنها ارتباطی با قتل ندارد. همه در شهرک اکباتان غصه دار این اتفاق هستند. این جنایت یک ضربه بزرگ برای همه ساکنان شهرک بود.

آناهیتا همتی در خصوص علل و دلایلی که باعث شده که در چند سال گذشته بخصوص در یکسال گذشته بیشتر با اینگونه اخبار تلخ مواجه باشیم چنین اظهار نظر کرد: کرونا باعث شده که اغلب مردم در یکسال گذشته زمان بیشتری را در فضای بسته و خانه بگذرانند و این زمان بیشتر بودن در خانه، آنهم به اجبار کرونا باعث شده است که درگیری های خانوادگی و خشونت خانگی افزایش بیابد. شاهد افزایش آمار طلاق هستیم .مشکلات اجتماعی و اقتصادی همه بر روان جامعه تاثیر گذار است و تاثیر منفی دارد.

آناهیتا همتی با بیان اینکه ایرانی ها به درمان روان خود زیاد توجه نمی کنند گفت: ایرانی ها در هر حد از میزان آسیب روحی که با آن درگیر باشند ، رفتن نزد روانشناس و روانکاو و روانپزشک را جدی نمی گیرند. متاسفانه توجه به سلامت روان در بین جامعه ایرانی ضعیف است و بیشتر توجه به سلامت جسم است. شاید اگر مادر و پدر بابک و آرزو خرمدین ، ۲۰ سال پیش ، قبل از اینکه مرتکب قتلی شوند ، به مشاور و روان درمانگر مراجعه می کردند این جنایت ها رخ نمی داد. به هر حال مرتکب این جنایات که پدر خانواده است ، مبارز جبهه های جنگ بوده و آسیب دیده از جنگ. هر کجا رفته است از شیمیایی شدنش در جبهه های جنگ گفته است.باید بدانیم که عزیزانی که به جبهه های جنگ رفتند همه مثل پدر بابک خرمدین رفتار مجرمانه ندارند.

هدیه بابک خرمدین به دو کودک معلول

آناهیتا همتی در ادامه از هدیه ای که ساکنان شهرک اکباتان به نیت بابک خرمدین برای دو کودک معلول سیستان و بلوچستانی و تهرانی تهیه کردند گفت و چنین توضیح داد: دو ویلچر برای دو کودک معلول به نیت بابک خرمدین از سوی ساکنان شهرک اکباتان تهیه شده که تا چند روز آینده به دست این کودکان خواهد رسید. این هدایا، نشانه ای است که ازاینکه ما ایرانیان همدیگر را دوست داریم و خطی است سیاه بر خشونت و نفع خشونت.

واکنش عجیب عزت الله مهرآوران به ماجرای قتل بابک خرمدین

عزت الله مهرآوران بازیگر نامدار ایرانی در صفحه اینستاگرام خود به ماجرای قتل بابک خرمدین اشاره کرد.

فاجعه قتل خانوادگی در اکباتان که به تازگی خبر آن منتشر شده است در بین اقشار جامعه بازخورد گسترده ای داشته است.

عزت الله مهرآوران از هنرمندان برجسته کشورمان در اینستاگرام درباره قتل بابک خرمدین اینگونه نوشت: من هم یک پدرم ، من هم در اکباتان زندگی می کنم ، من هم شرمنده ام بابک را مثله کردند ، پدر و مادر !

با خود بیت حضرت فردوسی را زمزمه می کنم، حالا دیگر فریاد می زنم ؛ “پسر کشتی و تخم کین کاشتی ، پسر کشته را کی بود آشتی”

اعتراف والدین بابک خرمدین به قتل داماد و دختر

قاضی محمد شهریاری اظهارکرد: همان طور که در خبرها اعلام شد پدر و مادر بابک خرمدین به دو قتل دیگر هم اعتراف کردند.

وی افزود: این افراد اعتراف کردند ابتدا در سال ۹۰ دامادشان و در سال ۹۷ دخترشان را که زن همان فرد بود به قتل رساندند.

قاضی شهریاری در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا در آن زمان که این اتفاق افتاد مرحوم خرمدین در همان خانه زندگی می‌کرده یا اصلاً آن مرحوم هم از این جنایت مطلع بوده یا خیر، گفت: به گفته پدر و مادر (قاتلان) آن زمان مرحوم خرمدین در انگلستان و خارج از ایران بوده است.

سرپرست دادسرای جنایی تهران در پایان گفت: این دو فرد می‌گویند پسرشان حدس‌هایی می‌زده اما نمی‌دانسته و هیچ وقت مطمئن نشده بوده که این جرم یا جنایت رخ داده است.

آنها علت قتل دامادشان را آزار و اذیت دخترشان توسط او اعلام کرده اند.

همچنین دلیل قتل دخترشان را انحرافات و اعتیاد پس از مرگ همسرش اعلام کرده اند.

گزارش تصویری از دادگاه پدر و مادر باک خرمدین

قاضی محمد شهریاری سرپرست دادسرای امور جنایی تهران اعلام کرد: دو متهم این پرونده (پدر و مادر بابک خرمدین) در جدیدترین اظهارات خود اعلام کردند در سال‌های گذشته دختر و داماد خود را هم به قتل رسانده‌اند.

روایت همسایه‌ها از قتل بابک خرمدین