به گزارش افق آنلاین ، کانال تلگرامی علامه محمدرضا حکیمی، ساعتی قبل با اعلام این خبر نوشت: او که می‌خواست افق باشد تا سیراب کننده کویر تشنه نگاه‌ها گردد و افسونگر امید ناامیدان شود، به ملکوت اعلی پیوست.
محمدرضا حکیمی به در سال ۱۳۱۴ شمسی در مشهد به دنیا آمد. او در دوازده سالگی تحصیلات حوزوی را از مدرسه نواب مشهد آغاز کرد و در طول دوران تحصیل از اساتیدی چون ادیب نیشابوری دوم، میرزا احمد مدرس، مجتبی قزوینی (درس‌های فلسفی و الهیاتی)، هاشم قزوینی، سید محمدهادی میلانی (خارج فقه و اصول)، آقابزرگ تهرانی، غلامحسین محامی بادکوبه‌ای، علی‌اکبر الهیان و اسماعیل نجومیان استفاده کرد و در سال ۱۳۸۰ قمری از آقابزرگ تهرانی اجازه نقل روایت گرفت.
این دردانه باقیمانده از سال‌های دور، در دوران خود نیز از نوادر بوده و از شاگردان نزدیک شیخ مجتبی قزوینی، استاد برجسته فلسفه و نقد آن محسوب می‌شده و از اولین حامیان نهضت امام خمینی رحمه الله علیه در خراسان بوده. شخصیتی قرآن پژوه که او را محبوب و معتمد همه قرار می‌داده روزگاری دکترشریعتی او را به عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.
به نوشته اکبر ثبوت، با آنکه در دهه چهل شمسی عالمان مشهد مردم را به مراجع نجف ارجاع می‌دادند، حکیمی هوادار آیت‌الله خمینی بود و تلاش کرد که استادش مجتبی قزوینی را با خود همراه کند. در نتیجه قزوینی با همراهی عده‌ای دیگر از علمای دینی مشهد به قم رفته و با امام خمینی دیدار کردند. حکیمی به خاطر فعالیت‌ها و سخنانش در جلسات تحت فشار دستگاه‌های امنیتی حکومت پهلوی قرار گرفته بود. وی در مشهد جلساتی با نام “الغدیر” دایر کرده بود و درباره کتاب “الغدیر” (نوشته علامه امینی) گفتگو و سخنرانی برگزار می‌کرد.
چکیده آثار و عصاره عقاید این اندیشمند دینی را می‌توان در کتاب “منهای فقر” خواند؛ کتابی کوچک اما حاوی پندهای بزرگ برای مردمان و حاکمان.
این فقیه محدث که تمام عمر، همگان را حکیمانه به بازگشت به قرآن فرا می‌خواند و پس از ۷۰ سال تدبر در قرآن و روایات اهل بیت به “مرزبان توحید” و “فیلسوف عدالت” مشهور شده بود، در سن ۸۶ سالگی دعوت حقّ را لبیک گفت و به سرای باقی شتافت.
تسنیم
