در همه جای دنیا ثبات یکی از شاخصه‌های اصلی موفقیت در فوتبال است. به خصوص ثبات در مدیریت که تصمیم‌های مهم در یک باشگاه از آنجا گرفته می‌شود. اما از آنجاییکه در فوتبال ما همه چیز برعکس است و مدیران کلان ورزش ما عادت دارند بر خلاف جریان آب شنا کنند؛ در کمتر تیمی شاهد ثبات هستیم. به خصوص در دو تیم پرطرفدار پایتخت که هرسال شاهد تغییرات زیادی در آن‌ها هستیم.

بعد از روی کار آمدن دولت جدید، تازه‌ترین تغییرات مدیریتی را در پرسپولیس شاهد بودیم و جعفر سمیعی چند روز قبل از سمتش استعفا داد تا مجید صدری به عنوان سرپرست موقت باشگاه پرسپولیس انتخاب شود.

جعفر سمیعی که نزدیک به ۱۰ ماه پیش کارش به عنوان مدیرعامل پرسپولیس شروع کرد، اکنون با توجه به تغییرات شکل گرفته در بدنه دولت از سمت خود استعفا داد تا دست حمید سجادی را به عنوان وزیر ورزش برای انتخاب مدیرعامل جدید باز کند.

سمیعی در حالی از سمت مدیرعاملی این باشگاه کنار رفت تا دوران مدیرعاملی او در پرسپولیس به بیش از ۱۰ ماه نرسد و بار دیگر ثابت شود، مدیران بلندپایه ورزش ایران علاقه زیادی به ثبات ندارند و عاشق تغییر هستند.

نکته عجیب تر اینجاست که تغییرات مدیریتی در تیمی اتفاق می‌افتد که طی سال‌های اخیر به غیر از ۲ بار رسیدن به فینال آسیا، اکثر جام‌های داخلی را درو کرده و قهرمان ۵ فصل اخیر فوتبال ایران به حساب می‌آید. پرسپولیس درحالی دچار تغییر مدیریت شده که این تیم در آستانه بازی آسیایی قرار دارد و نیاز به آرامش دارد.

طی ۲۰ سال اخیر نفراتی چون عباس انصاری فرد (۲ مقطع)، علی پروین (۲ مقطع)، علی میرزایی، اکبر غمخوار، حجت الله خطیب، محمد حسن انصاری فرد (۲ مقطع)، داریوش مصطفوی، حبیب کاشانی (۲ مقطع)، محمد رویانیان، علیرضا رحیمی، بهروز منتقمی، حمیدرضا سیاسی، علی اکبر طاهری (۲ مقطع)، محمدحسن نژاد فلاح، حمیدرضا گرشاسبی، ایرج عرب، مهدی رسول پناه، جعفر سمیعی و مجید صدری به عنوان مدیرعامل، سرپرست یا قائم مقام باشگاه پرسپولیس کار کردند. همه ای‌ن‌ها مصداق بارز بی‌ثباتی در پرسپولیس است و بعید می‌دانیم با این شیوه مدیریت در ورزش ایران تغییرات مثبتی ایجاد شود.