به گفته رییس پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، هدف اصلی آفرینش انسان در تفکر اهل بیت (ع) طی کردن مسیر عبودیت و تکامل است.
حجتالاسلام والمسلمین نجف لکزایی در گفتوگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در مورد شاخصههای امامت در تفکر شیعی با بیان اینکه «امامت با توجه به آیات و دستورات دینی که برای زندگی انسان تعریف شده معنا پیدا میکند» اظهار کرد: بر اساس تفکر اهل بیت (ع) هدف از آفرینش انسان طی کردن مسیر عبودیت و تکامل است که برای تحقق آن انسان احتیاج به راهنما دارد.
وی ادامه داد: بنابراین رابطه انسان و امام در مکتب اهل بیت (ع) رابطه امام و ماموم یا به تعبیر بهتر رابطه امام و امت است، یعنی انسانها به دو دسته تقسیم میشوند نخست امامان که به سعادت و حقیقت رسیده، پیشگام هستند، با راه آشنا و به منبع وحی متصل هستند و دسته دیگر امت یا مامومین که از طریق اقتدای به امام راه را پیدا میکنند.
وی افزود: شاخص امامت از یک منظر بحث راهیافتگی و از منظر دیگر دستیابی به حقایق جاودانی است و از منظر سوم به خصوصیات خود امام برمیگردد که همان عصمت امام (ع) است و پیروان مطمئن هستند که در صورت اقتدا به امام (ع) حتما به سرمنزل مقصود که عبودیت خدای متعال یا قرب الهی است، نایل میشوند.
رییس پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ادامه درباره فلسفه غیبت و طولانی شدن غیبت امام عصر (عج) با تاکید بر وجود دیدگاههای مختلف در این راستا تصریح کرد: یکی از دیدگاههایی که بیشتر بر آن تاکید میشود این است که نظام امامت مبتنی بر پذیرش اراده خود انسانهاست، انسان موجودی مختار است، اختیار هم به این معناست که خداوند متعال قدرت گزینش خیر را به انسان داده و به فضیلت رسیدن از طریق اختیار میسر میشود، خداوند متعال میفرماید: إنّا هدیناه السّبیل إمّا شاکرا و إمّا کفورا، آفرینش انسان به این شکل است که میتواند مسیر خیر یا شر را انتخاب کند.
لکزایی افزود: آنچه در نظام امامت اتفاق افتاد وجود ۱۱ امام است که با استقبال فراوانی از سوی مردم مواجه نشد بلکه موانعی بر سر راه پذیرش امامت آنها وجود داشت، لذا سنت الهی بر این تعلق گرفت که امام دوازدهم را مثل خورشید پشت ابر در پرده غیبت قرار دهد و ظهورش را زمانی قرار دهد که مردم با میل، رغبت و تلاش خودشان منتظر آمدن چنین امامی باشند.
وی ادامه داد: خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب تجریدالاعتقاد درباره حضرت مهدی (عج) نوشته است که «وجودهُ لطفٌ و تصرُّفُهُ لطفُ آخر و غیبتهُ مِنّا… وجود امام عصر(ع) لطفی است از جانب خداوند و تصرّف او در عالم ماده و معنا لطفی است دیگر، و اما غیبت او از ماست» یعنی دلیل اصلی غیبت امام زمان (عج)خود ما هستیم.
وی درباره مهمترین مواردی که در بحث مهدویت باید مورد توجه قرار گیرد، گفت: چهار عنصر باید در بحث مهدویت مورد توجه قرار گیرد، نخستین عنصر دین و مکتب، دوم رهبری، سوم پیروان و عنصر چهارم دولت، قدرت و نظام سیاسی است.
این استاد دانشگاه در ادامه به فرمایشات امام خمینی(ره) در خصوص انتظار فرج اشاره کرد و گفت: به گفته ایشان انتظار فرج انتظار قدرت اسلام است و منتظران واقعی کسانی هستند که یک نگاه سیستمی و جامع به مساله امامت و مخصوصا وجود نازنین امام زمان (عج) دارند و این باعث میشود که ما در غیاب امام، امامت را غایب نبینیم و در عصر غیبت طبق اعتقادات پیروان اهل بیت (ع) و فرمایشات بزرگان استمرار امامت از طریق نیابت و از مسیر تبعیت از فقهای جامعالشرایط اتفاق میافتد، بنابراین باید اینچنین تصور کنیم که یک دین داریم و یک مکتب زندگی که این مکتب در غیاب امامان از طریق فقهای جامعالشرایط برای ما تبیین میشود، یعنی همان عنصر رهبری در غیاب امام و پیروان، لذا باید با اطاعت از رهبران به دین عمل کنیم.
وی در پایان تصریح کرد: نظام سیاسی یا قدرت ابزاری است که میتواند دستورات و منویات دین را که از طریق رهبری و به زبان ایشان بیان میشود به مرحله عمل برسانند، اگر همیشه و در همه حال این منظومه چهارگانه را مد نظر قرار دهیم انشاءالله میتوانیم جزء منتظران واقعی بقیهالله الاعظم ارواحنا فداء محسوب شویم.