چندی پیش در حاشیه سفر تیم ملی هندبال بانوان کشور به اسپانیا برای برگزاری مسابقات جهانی این رشته، که برای اولین بار در تاریخ ورزش بانوان در حال رقم خوردن بود اتفاقی رخ داد که توجه شهروندان اسپانیایی را در فرودگاه این کشور به خود جلب کرد.
اکرم حبیب‌لو عضو تیم ملی هندبال بانوان کشور که به عنوان فیزیوتراپ در این تیم فعالیت می‌کند، نماز ظهر و عصر خود را در سالن انتظار فرودگاه بارسلونا به همراه چند تن دیگر از اعضای این تیم اقامه می‌کند که فیلم این حرکت از سوی شهروندان اسپانیایی تهیه و در فضای مجازی قرار می‌گیرد.
این اهتمام ویژه به نماز موجب شد، معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت در اقدامی ارزشی از این بانوی نمازگزار با اهدای لوح، تقدیر به عمل آورد.
در ادامه این گزارش از مخاطبان فهیم مفدا دعوت می‌کنیم تا گفت‌وگوی این پایگاه خبری با حبیب‌لو کارشناس اداره ورزش‌های قهرمانی اداره کل فرهنگی معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت را دنبال کنند.
با دیدن ویدیوی نمازخواندتان در فضای مجازی چه حسی به شما دست داد؟.
من در هنگام گرفته شدن این فیلم اصلا متوجه نشدم زیرا نماز در حال قضا شدن بود و ما باید فاصله بارسلونا تا شهر کاستلون را که حدود ۳ ساعت زمان می‌برد با خودرو طی می‌کردیم و اطمینان داشتیم اگر در همان زمان در فرودگاه نماز را اقامه نکنیم، قضا خواهد شد، بر این اساس سریعا آماده نماز شدیم. پس از اقامه نماز شاید به مدت چند ساعت بعد بود که متوجه منتشر شدن این حرکت در فضای مجازی شدیم.
آیا آماده شدن برای ایستادن به نماز در فضایی مانند فرودگاه یک کشور که تقیدی به دین اسلام و آداب آن ندارد سخت نبود؟.
پاسخ به این سؤال مثبت است، اما من به دلیل این‌که اقامه نماز در سر وقت برایم مهم است و این را از خانواده از کودکی آموخته‌ام، این سختی برایم کمتر بود. من در این شرایط برای اقامه نماز بارها قرار گرفته‌ام و آمادگی آن را داشتم، به همین جهت بلافاصله یک نایلون و چند عدد دستمال کاغذی را روی زمین اندختم و با شناسایی قبله، نماز خود را اقامه کردم.
چرا تا این اندازه به اقامه نمازتان تقید دارید؟
فکر می‌کنم باید این سؤال را پرسید که چرا نباید تا این اندازه مقید به اقامه نماز آن‌هم در سر وقت بود؟!.
من یک دختر مسلمان هستم و برایم فرقی نمی‌کند کجای دنیا باشم در هر کجا که باشم هنگام نماز، باید نماز را اقامه کنم زیرا این کمترین کاری است که برای خداوند متعال بر اساس دستوری که به من داده است می‌توانم انجام دهم. این اولین باری نیست که این‌گونه نماز خود را می‌خوانم، من تا کنون ۳۵ سفر خارجی داشته‌ام که به یاد ندارم در یک سفر، دلیلی برای قضا شدن نمازهایم داشته و اجازه این امر را داده باشم.
گفتید تا کنون این‌گونه اقامه کردن نماز برایتان پیش آمده است، اولین بار را به خاطر دارید.؟
بله زیرا شرایط همیشه در اولین‌ها سخت‌تر است.
اولین بار ۱۰ سال قبل در فرودگاه کره بودم و از پرواز سئول پیاده شده و مسافر ژاپن بودیم. باید بلافاصله پرواز بعدی خود را به مقصد ژاپن سوار می‌شدیم که قطعا نماز ما قضا می‌شد. واقعا انجام اولین‌بارها در هر کاری همیشه سخت‌تر است. در فرودگاه کره، من مجبور شدم در صف پرواز که همه در حال حرکت برای سوار شدن به هواپیما بودن تصمیم به اقامه نماز بگیرم و از صف خارج شده و به دلیل نبود فضای خالی و استرس جا ماندن از پرواز، در کنار صف نماز خود را بستم، در تمام مدت اقامه نماز، سنگینی نگاه تمام افرادی که در صف و یا اطرافم بودند را حس می‌کردم اما کارم برای خودم دارای ارزش بود.
این اهمیت دادن به نماز را از چه چیز می‌دانید.؟
تربیت خانوادگی؛ من در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که مادرم هرگز نمازهای واجب و مستحبیشان ترک نمی‌شد. نماز امری مهم است که اگر به اقامه آن علاقه و اهتمام پیدا کنیم هرگز نمی‌توانیم ترکش کنیم. من در گوشی اندرویدم نرم افزار قبله نما و اوقات شرعی دارم و اگر در منزل و یا مکان مشخصی برای اقامه نماز نباشم به این شکل نماز خود را برگزار می‌کنم.
من مادر عزیزم را در کرونا از دست دادم اما همیشه به دلیل این علاقه‌ای که به نماز در دل من ایجاد کرد حضورش را حس می‌کنم.
نقش نماز را در زندگی شخصی خود چگونه می‌بینید؟.
به شخصه وقت نماز که اذان پخش می‌شود حس غریبی را پیدا می‌کنم، با شنیدن صدای اذان، گویی قراری باید تازه شود. دیگر نمی‌توانی بنشینی و بی‌تفاوت از کنار صدای اذان عبور کنی، باید بروی و با تواضع نمازت را برپا کنی.
گرچه نماز ما اتصال و حال و هوای نماز خواندن مقربان درگاه الهی را ندارد اما اقامه آن حس خوبی را به فرد می‌دهد که تنها نمازگزاران می‌توانند این حس را درک کنند.
این خواندن نماز در اول وقت به من آرامش می‌دهد و حضور و رضایت خداوند را در زندگی حس می‌کنم. من واقعا حس می کنم خداوند در کنار من است و نظاره‌گر زندگی و روزمرگی من است. من حس می‌کنم کارهای خیری بدون نمازگزار بودن در اول وقت، ارزشی نخواهد داشت. من ایمان دارم هرآن‌چه در زندگی دارم از نماز اول وقت است و این حس خوب همراهی خداوند با خود را از نماز دارم.
فکر می‌کنید برای فرهنگ‌سازی نماز چه برنامه‌ای را می‌توان پیش گرفت؟.
نماز امری تربیتی است، باید خانواده‌ها و والدین این اهتمام را داشته باشند و این علاقه را دل فرزندان خود ایجاد کنند. در ادامه محیط، جامعه، دوستان، همکاران و… نیز نقش خود را در تقویت اعتقادات فرد به نحوی بازی می‌کنند.
مردم ما مردم خوب و مقید به احکام دین هستند، حتی اگر خودشان خیلی این تقید را در رفتارشان نشان ندهند، اما برای افرادی که مقیدتر هستند احترام قائلند. من این شرایط را در تیم ملی هندبال و والیبال بانوان به عنوان فیزیوتراپیست دارم و می‌بینم چگونه اعضای تیم به من احترام می‌گذارند و گاه رازهای زندگی و راه حل مشکلات زندگی خود را با من در میان می‌گذارند و این تقید به نماز را یکی از دلایل این امین دانستن عنوان می‌کنند که مطمئنم این حس و شرایط به برکت نماز شکل گرفته است./انتهای پیام
