اما اصل ماجرا:
براساس مستند پخش شده از شبکه پرس تی وی در شامگاه ۲۵/۱/۱۳۹۰ زمانی که گروه های خلق عرب با حمایت کشورهای عربی و غربی قصد آشوب و اغتشاش در استان خوزستان داشته اند یک تیم تروریستی متشکل از ۸ نفر؛ با هدایت و حمایت گروهک تروریستی در خارج از کشور به سرکردگی فردی در کشور دانمارک با هدف برهم زدن امنیت استان خوزستان اقدام به تیراندازی به سمت عابران پیاده و ماشین نیروی انتظامی اهواز می نمایند که در این اقدام تروریستی ستواندوم کامبیز زالی شهید و ۶ نفر دیگر از عابران پیاده به شدت زخمی شدند.
این گروه تروریستی بعداز چند روز در حال متواری شدن از کشور به قصد یکی از کشورهای عربی حامی تروریست ها در مرز توسط نهادهای امنیتی دستگیر شدند . پس از ارجاع متهمین به مرجع قضایی با حضور وکیل مدافع متهمین و سیر مراحل قضایی ؛ حکم اعدام چهار تن از آنها صادر و بعد از تایید دیوان عالی کشور به مرحله اجرا در آمد و مابقی اعضاء گروه به حبس محکوم شدند.
طاها حیدریان مسئول این گروه تروریستی در مصاحبه با پرس تی وی می گوید ما ۸ نفر بودیم ودر قالب ۳ گروه در خیابان کارون (در اهواز) به اعضای اتومبیل پلیس شلیک کردیم و بعد فرار کردیم(برای لینک فیلم اینجا کلیک کنید)
اما آنچه جای سوال دارد این است که کشته شدن مردم بی گناه و نیروهای انتظامی در ایران که حافظ امنیت عمومی کشور می باشند؛ مخالف حقوق بشر نیست ؟ اما اگر قاتلین این کشته شدگان بی گناه با حکم قضایی که مورد تائید شرع مقدس اسلام و قوانین عموم کشورهای غربی و شرقی است ؛ به اعدام محکوم شوند، این مجازات ضربه به حقوق بشر معرفی می گردد . چرا چون آنها از حقوق بشر به عنوان حربه سیاسی علیه ایران استفاده می کنند و حقی برای هیچ کس به جز خودشان قائل نیستند ؟!
اینجاست که موضوع تروریسم خوب و بد معنی پیدا می کند و استفاده ابزاری و استانداردهای دوگانه از این موضوع برای فشار به جمهوری اسلامی ایران چهره خود را نشان می دهد.
نمونه مشهود تر آن حمایت همه جانبه از تروریست ها در سوریه است ؛ آنها دسته جمعی مردم را می کشند اما در مقابل اگر دولت سوریه بخواهد حرکتی هر چند کوچک از خود نشان دهد با حمله نظامی ؛ تحریم و ….. تحت فشار قرار می گیرد.
