برای جوانان شاکی، غرغرو و تنبل و بیسوادی که مدام از بیکاری و بی پولی می نالند و می گویند کار نیست باید عرض کرد که کار هست، اتفاقا کار خوب هم هست.
مثلا مگر همین برادر ارجمند جناب مهرداد بذرپاش نبود که در همان عنفوان جوانی و با نشان دادن توانایی های خود به مدیر عاملی سایپا و معاونت ریاست جمهوری و مجلس و هیات علمی و مدیرمسئولی و روزنامه و کلی شغل ریز و درشت دیگر رسید و الان در سی و نه سالگی با بیست سال سابقه کاری مفید به ریاست دیوان محاسبات رسیده است؟
چطور برای ایشان کار هست؟
یا همین برادر دیگرمان آقای علی فروغی مگر نیست که زیر سی سالگی به مدیریت شبکه سه سیما رسیده است و در سایه هوش و استعداد شگرف پله های ترقی را یکی پس از دیگری می پیمایند؟
چطور برای ایشان کار هست؟
یا جناب فریدالدین عطار، ببخشید فریدالدین حداد که آنقدر وجنات و سکناتش شبیه عرفا و دراویش است، انسان را ناخودآگاه یاد فرید الدین عطار می اندازد، نیست که از همان کودکی مدیریت و ذکاوت و تیزاندیشی و استعداد خود را به نمایش گذاشته و چندین شغل ریز و درشت را برای خود دست و پا کرده است؟
چطور برای ایشان کار هست؟
یا چرا راه دوری برویم همین برادر اکبر رائفی پور خودمان. چطور می گویند کار نیست؟ مگر همین پیدا کردن گذشته سعید حجاریان کار کمی است؟ یا پیش بینی دقیق و بدون خطا از انتخاباتهای آمریکا و یا تحلیلهای دقیق و کارشناسی از حکومت چین تا ویروس کرونا و امروز هم که از مشاوره به نمایندگان مجلس تا تشکیل “گروه جهادی معروف” بر شانه های نحیف ایشان قرار گرفته است. اینها مگر کار کوچکی است؟
چطور برای ایشان کار هست؟
یا همین آقای محمدحسین میثاقی مگر نبود که در عرض چند ماه با نشان دادن استعدادها و توانایی های خود یک جای شیک و دائم در شبکه تلویزیونی برای خود دست و پا کرد؟ چطور برای ایشان کار هست؟
شغل خوب بسیار زیاد است که نیاز به استعداد و هوش و ذکاوت دارد که از بذرپاش تا فروغی و رائفی پور و میثاقی و داماد آقای رئیس جمهور و داماد آقای شمعخانی و داماد آقای شریعتمداری و.. همگی این استعداد و نبوغ ذاتی را داشته اند.
بله کار هست، کارهای خوب و عالی هم هست، ولی انجام این کارها نبوغ، توانایی و استعداد خاصی را میطلبد که شما دوست عزیزی که تازه در سی و پنج شش سالگی دکترا می گیرید و مدام هم غر می زنید، فاقد آن هستید.
