به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، او طی ۴ سال فرایندی برای پرورش این یاقوت از مواد دورریز جواهر در یک بستر فلزی در آزمایشگاه ابداع کرد.
کارشناسان معتقدند روش مذکور به تحولی در صنعت جواهرسازی منجر می شود. به گفته بونز، سنگ های آزمایشگاهی با نمونه هایی که از معادن استخراج می شوند، یکسان هستند و همان ساختار و کیفیت را دارند تنها تمایز میان آنها محل پرورش شان است.
بونز فرایند تولید یاقوت آزمایشگاهی را با قراردادن تکه ای از نسخه واقعی همین سنگ در بستر پلاتینیومی آغاز کرد. او در مرحله بعد یک عامل شیمیایی را به فرایند افزود که به کاهش دما و رشد جواهر کمک می کند.
این جواهرات به طور معمول در یک کوره از تکه‌های دور ریز جواهرات به وجود می آید و تولید یاقوت در کوره فقط ۵۰ ساعت طول می کشد.
بونز در این باره می گوید: من مشغول آزمایش تولید این جواهرات داخل کوره بین ۵ تا ۵۰ ساعت هستم. طولانی تر شدن مدت زمان پخت در کوره به معنای آن است که کریستال های نهایی اندکی تمیزتر و بزرگترخواهند بود. من هم اکنون برای کاهش مدت زمان این فرایند فعالیت می کنم تا به این ترتیب از محیط زیست حفاظت شود.
او در ادامه افزود این روش تصور آنکه جواهرات ساخت انسان مصنوعی هستند را به چالش می کشد.
به گفته بونز این روش کاملا نوآورانه و حافظ محیط زیست است. جواهرسازان هنگام کار با خرده جواهراتی روبرو می شوند که باید بریده شوند و همین امر ارزش آنها را کاهش می دهد. با این وجود فرایند جدید به آنها اجازه می دهد از قطعات باقیمانده جواهرات برای ساخت جواهری بزرگتر در یک بسته فلزی و به طور مستقیم استفاده کنند.
