به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، زیمان اسرائیل نسخه عبری زبان تایمز آو اسرائیل در مقاله‌ای که امروز سه شنبه بر روی خروجی خود در فضای مجازی قرار داد به ادعاهای نتانیاهو در رابطه با اهداف جنگ اشاره کرد و آن را یک مقوله مسخره و طنز توصیف کرد.
در مقدمه این مقاله آمده است، “هدف بازگشت امن ساکنان شمال به منازل خود ” مقوله‌ای است که بنیامین نتانیاهو در جریان شوهای تبلیغاتی‌اش از زمان آغاز عملیات در شمال آن را تکرار می‌کند، در حالی که پیش از آن ۱۱ ماه اسرائیل را در هرج و مرج و سردرگمی نگه داشت و هیچ هدفی را برای مهار موشک‌هایی که در شمال شلیک می‌شد، نداشت.
به اعتقاد نویسنده، در این مدت ساکنان شمال تخلیه و ارتش اسرائیل هم بدون هیچ هدف نظامی و سیاسی به مقابله می‌پرداخت و برنامه مشخصی برای مهار موشک‌ها نداشت.
به بیانی ساده تر، اسرائیل هیچ قدرتی در اداره این شرایط نداشت و تمام رخدادهای شمال را به طور کامل به حزب الله سپرده بود.
حال هم گرچه دیر اما باید بپرسیم: هدف نظامی ما در لبنان چیست و ما چه هدف سیاسی از این امر دنبال می‌کنیم؟
در هر صورت، بازگرداندن ساکنان به شهرک هایشان نه هدفی سیاسی است و نه نظامی، شاید بتوان آن را نتیجه تحقق اهداف نظامی و سیاسی دانست، بدیهی است که ارتش اسرائیل اقدام به سوار کردن ساکنان شهرک کریات شمونه در اتوبوس و همراهی آنها تا خانه‌های شان به رغم میل باطنی نخواهد کرد و قادر هم نخواهد بود برای تامین امنیت آنها در مقابل هر خانه یک نگهبان قرار بدهد.
خوب در این شرایط هدف چیست؟
لطفا به ما توضیح بدهید:
ارتش اسرائیل شاید بتواند سرزمینی را اشغال، لانچرهای موشک‌ها را بمباران، رهبران (متخاصم) را کشته، دستگاه‌های پیجر آنها را منفجر، تونل‌های آنها را در تمام منطقه جنوب لبنان تخریب و انبارهای تسلیحاتی آنها را در سوریه و غزه به جهنم تبدیل کند.
اهداف ارتش، اهدافی نظامی هستند، از بین بردن تهدیدهای نظامی باید به ساختار حاکم اجازه تحقق هدف سیاسی را بدهد، باید به اسرائیلی‌ها اجازه زندگی بدون تهدید امنیتی را بدهد، اما در حال حاضر حتی توان بازگرداندن امن آنها را به شهرک هایشان هم ندارد.
دلیل ساده‌ای هم برای این امر وجود دارد، اینکه در مقابل از بین رفتن هر یکی از خطرات نظامی، یک خطر جدید به سرعت جایگزین آن می‌شود.
سلاح‌های جایگزین، موشک‌های جایگزین، مواد منفجره جایگزین، جنگجویان جدید یگان رضوان که از مرزها به سوی شمال در حرکت هستند.
کابینه اسرائیل اگر واقعا به دنبال تحقق اهداف سیاسی بود، توجه بیشتری به آنها از خود نشان می‌داد امر یکه می‌توانست منجر به از بین رفتن تهدیدهای فوری و آنی و زمینه سازی دست آوردهای برای برچیدن تهدیدهای آینده شود.
آیا واقعا کابینه اسرائیل به دنبال تحقق اهداف سیاسی است؟ در پاسخ باید فقط کلمه “نه” را بگوییم، و گرنه چرا باید از یک سال پیش تا به امروز حتی حاضر به بررسی مسئله روز بعد از پایان جنگ نباشد، این عبارت روز بعد از پایان، نام رمز ایجاد واقعیت امنیتی متفاوتی از واقعیتی است که تاکنون در این منطقه و پیش از حضور ارتش اسرائیل بر آن حکمفرما بود.
هدف سیاسی که می‌تواند در این رابطه محقق شود، آن است که به طور مثال حاکمان مسئول در طرف دیگر مرزها تغییر پیدا کرده و با کشورهای مختلفی برای اعزام نیروهای امنیتی به لبنان یا غزه برای حفظ امنیت این مناطق گفتگو شود.
حال آیا کابینه اسرائیل برای تحقق چنین امری تلاشی هم می‌کند؟ هدفی که به خودی خود می‌تواند منجر به تحقق مقوله بازگشت ساکنان به شهرک‌های شمال شود.
پاسخ این پرسش هم نه است.
کابینه اسرائیل فقط شعار می‌دهد و پشت شعارهای تبلیغاتی پنهان می‌شود، تهدیدهای پوچی انجام می‌دهد به این گمان که می‌تواند دشمنان ما را با آن به هراس بیاندازد و این توهم را دارد که با این سخنان می‌تواند دشمن را در آینده از پشت مرزهای مان دور کند.
همین شعارها و وعدهای پوچ و خریدن سکوت‌ها بود که باعث شد ما گرفتار ۷ اکتبر شویم!
هر شخص عاقلی در جهان می‌داند تا زمانی که کابینه اسرائیل اهداف سیاسی خود را مشخص و نوع شرایطی را که به دنبال رسیدن به آن در روز بعد از پایان جنگ است مقرر نکند، هیچ هدفی محقق نخواهد شد، نه هدف نظامی محقق می‌شود و نه سیاسی، پس به طور حتم مقوله طنز و ناپخته‌ای ماننده بازگشت امن ساکنان شمال به خانه‌های شان هم در این دسته قرار می‌گیرد.
انتهای پیام/
