دوستان و آشنایان او که روزها در پی آمدنش ساعت شماری می‌کردند، همگی در حالی که پوسترش را در دست دارند از دیدنش خوشحال و شادمان هستند.
اینجا کرمان و منزل خانم زهرا نعمتی، قهرمان تیروکمان پارالمپیک و نخستین بانوی طلایی کشورمان در بازیهای پارالمپیک است، با سه خواهر زهرا که هم صحبت می‌شویم معتقدند که او حقش طلا بود، آنها در شرایطی که حلقه های اشک در چشمانشان جاری است، می گویند: زهرا زحمت خیلی زیادی کشید و مطمئن بودیم که دست پر از لندن برمی گردد، این مدال بسیار ارزشمندتر است، او افتخار همه ماست.
مادر زهرا در حالی که از خوشحالی دل در دلش نیست، با حس مادرانه اش می گوید: حس بسیار شیرین و قشنگی دارم، وقتی می بینم این فرزند من است که مایه افتخار یک ملت شده، خیلی خیلی خوشحال هستم چون که فرزندم توانسته است دل مردم ایران و خصوصا کرمانی‌ها را شاد کند.
فاطمه نوروزی ادامه می‌دهد: زهرا قبلا هم با کسب مدال طلای جهان دل مردم را شاد کرده بود، اما این خوشحالی برای من و مردم بسیار غرور انگیزتر است و من واقعا نمی دانم چگونه از او تشکر کنم.
وی که از بازنشستگان شهرداری است، گفت: ما از قبل پیش بینی کسب طلای زهرا را کرده بودیم چرا که فرزندم برای این مدال تلاش زیادی کرد، مدتها دور از خانه در اردوهای متوالی داخلی و خارجی شرکت کرد و با همت و تعصب خود به این افتخار دست یافت.
و اما نخستین بانوی طلایی کاروان ایران در تاریخ رقابت‌های پارالمپیک لندن نیز در حالی که اشک شوق را می توان در چشمانش دید به ایسنا می گوید: خدا را شکر می‌کنم، بسیار خوشحالم، آنقدر که نمی‌توانم آن را وصف کنم، من این مدال طلای خوش رنگ را به هموطنانم تقدیم می‌کنم، قطعا دعای آنها پشت سر من بوده که به مدال رسیده‌ام.
زهرا نعمتی لطف خدا را اصلی‌ترین دلیل موفقیت خود می داند و می گوید: این دست خداست که تیرهای مرا به هدف می‌نشاند و این موضوع بارها و بارها به من ثابت شده است. یک تیر هزار چرخ می‌خورد تا به سیبل بنشیند و من در این راه حضور خدا را پررنگ می‌بینم.
وی می افزاید: باید از این فرصت استفاده کنم و از پیام‌ها و قدردانی‌های استاندار کرمان، شهردار، نمایندگان مردم کرمان در مجلس شورای اسلامی، شورای شهر کرمان، مسئولان اداره کل ورزش و جوانان و نخعی رئیس هیئت ورزشی جانبازان و معلولان استان و همچنین مسئولان هیئت تیراندازی با کمان و سایر عزیزان که مرا مورد لطف خود قرار دادند قدردانی کنم.
نعمتی ادامه می دهد: باید تشکر ویژه‌ای از حمایت‌های خانواده‌ام و به ویژه خواهرم داشته باشم، همچنین باید از رهام شهابی همسرم که زحمات من بر روی دوش وی است، تشکر و تقدیر کنم.
نعمتی که همزمان با جشن پیروزی اش در پارالمپیک، ازدواجش با رهام شهابی دیگر کماندار تیم جانبازان را اعلام کرد، در این مورد می گوید: در انجمن ضایع نخاعی کرمان برای اولین بار با شهابی آشنا شدم و به قدری فعال و با اعتماد به نفس و خستگی ناپذیر در فضای ورزشی و اجتماعی فعالیت می کرد که من تصمیم گرفتم تجدیدنظری جدی در اهداف زندگی ام ایجاد کنم. رهام همیشه به عنوان یک دوست و مشاور خوب همراهی ام کرده و پا به پا با من به جلو حرکت کرد و راه دستیابی به اهدافم را برایم هموارتر کرد.
زهرا نعمتی از سانحه ای که زندگی اش را وارد مسیر تازه ای کرد نیز می گوید: در سال ۸۳ در یک سانحه رانندگی دچار ضایع نخاعی از ناحیه کمر شدم، باید راضی به رضای خدا باشیم، قطعا با توجه به مصلحتی که برای من در نظر گرفته، در چنین شرایطی قرار گرفتم و همواره سپاسگزار خدا بوده ام.
نعمتی ادامه می دهد: رشته تکواندو را دوست داشتم و از ۱۲ سالگی تمریناتم را در این رشته شروع کردم و فعالیت در این رشته را تا کمربند مشکی ادامه دادم اما حادثه سال ۸۳ مانع از ادامه حضورم در این رشته شد و مسیر زندگی ورزشی ام کاملا تغییر کرد، دوسال صرف پیگیری تمامی راه‌هایی شد که می توانست قدرت حرکت پاهایم را به من بازگرداند اما هر راه رفته و نرفته ای را رفتم و عاقبت شرایط جدیدم را پذیرفتم و با آن کنار آمدم، با صلاحدید خانواده و راهنمایی دوستانم این بار با یک انتخاب برنامه ریزی شده به سراغ تیروکمان رفتم که خدا را شکر پس از چهار سال و نیم توانستم مدال طلای پارالمپیک را برگردنم ببینم.
وی می گوید: من می خواستم به جوانان ایرانی و به ویژه به خانمها نشان دهم که ما زنان ایرانی چیزی از دیگران کم نداریم و حتی در پارالمپیک هم می‌توانیم این طور موفق باشیم و مدال بگیریم. من می خواستم این سد را بشکنم و خوشحالم که شکستم.
کماندار طلایی پارالمپیک می افزاید: با این موفقیت مسئولیتم سنگین تر شده است، معتقدم برای حفظ این عنوان و جایگاه باید تلاشی وافر داشته باشم و برای موفقیت در مسابقات آینده باید میادین و مسابقات مختلفی را تجربه کنم تا بتوانم با کسب تجربه بیشتر با خیالی آسوده‌تر در مسابقات جهانی و پارالمپیک شرکت کنم ، قطعا تمرینات و تلاش ام را برای حضوربرتر در پارالمپیک برزیل آغاز خواهم کرد اما به شکل جدی و در کنار تمریناتم به مساله تحصیل در رشته تربیت بدنی هم خواهم پرداخت.
وی ادامه می دهد : من با کسب عناوین مختلف و کسب دو مدال از پارالمپیک پاسخ اعتماد بسیاری را داده‌ام و اکنون نوبت دیگران است تا با حضور خود در میدان زمینه‌ساز موفقیت‌های بعدی برای ما باشند، موفقیتی که در نهایت متعلق به مردم است.
