قبرستان‌های مصر که دوره رژیم مخلوع به محل زندگی فقرا تبدیل شد که حتی اجاره نیز داده می‌شود، ساده‌ترین چیزی که در مورد آنها می‌توان گفت اینکه به درد زندگی انسان نمی‌خورد؛ آنها انسان هستند و ابتدائی‌ترین حقوق آنها این است که زندگی شرافتمندی داشته باشند نه این زندگی بدی که می‌بینیم.
در وهله اول با دیدن چهره آنها احساس می‌کنی باری بزرگ از غم و اندوه دارند و از اینکه مشکلات آنها حل شود و یا مسئولی به مشکل آنها رسیدگی کند، ناامید شده‌اند.
در این گزارش با برخی از آنها ملاقات کرده و درد و رنج آنها را جویا شده که پاسخ آنها هر انسانی را به درد می‌آورد.
وی آرزو می‌کند که «محمد مرسی» رئیس جمهور جدید نظر لطفی به آنها انداخته و این وضعیتی که رژیم ظلم و ستم سابقه طی ۳۰ سال بوجود آورده است، اصلاح کند.
از ۵۵ سال قبل به تنهایی در قبرستان زندگی می‌کنم
حاجیه «سعاد عبدالنبی» نیز که از ۵۵ سال قبل به تنهایی در قبرستان زندگی می‌کند با کمک‌های خیریه مردم زندگی خود را می‌گذراند و هیچ کس را ندارد که به وی کمکی ارائه کند و تنها از خداوند عز و جل می‌خواهد که به وی کمکی عنایت کند.
زندگی در میان مردگان را می‌توان تصور کرد که مردم آنجا همانند اشباح هستند که غم و اندوه در چهره آنها نمایان است و هیچ کس را نمی‌یابند که اندکی از اندوه آنها بکاهد.
ابتدائی‌ترین حقوق اینها این است که زندگی شرافتمندی داشته باشند؛ آنها مصری و فرزندان این تمدن هستند که رژیم سابق که حتی وصف رژیم فاسد هم برای آن کم است، حقوق آنها را سلب کرد، اینها در این دوره زندگی می‌کنند بی‌آنکه کسی صدایشان را بشنود، به آنها ظلم شده و این ظلم همچنان ادامه دارد بدون آنکه کسی به درد آنها توجهی بکند.
و این همان فرد فاسدی است که اکنون در حبس است و باید به خاطر همه گناهانی که علیه مصری‌ها مرتکب شده است، مجازات شود و اینها که ما گفتیم تنها بخش کوچکی از مشکلات بسیار بزرگ است و شما می‌توانید تصور کنید که چه میراثی برای مرسی به ارث گذاشته شده که بر دوش وی سنگینی می‌کند اما با این حال خواسته ما این است که وی این امور را اصلاح و از خداوند می‌خواهیم که او را در این راه موفق گرداند.
