به گزارش یکشنبه‌شب ایرنا، اتفاقات غیرفرهنگی و غیراخلاقی در ورزشگاه‌های فوتبال در شروع نیم‌فصل دوم اوج گرفته است؛ اتفاقاتی تلخ که سبب شد حتی احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان هم به آن واکنش نشان داده و با دعوت از مسئولان دست‌اندرکار، در جلسه ویژه‌ای این اتفاقات را بررسی کند.
وزارت ورزش در حالی به این ماجرا ورود کرده است که از باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال انتظار می‌رفت که نسبت به این مسئله، حساسیت جدیتری نشان بدهند و واکنش قابل تاملی نسبت به ناهنجاری‌های صورت گرفته، داشته باشند. با این حال فدراسیون فوتبال مانند همیشه به جز در نظر گرفتن احکام انضباطی و احضار متخلفان، به این معضل واکنشی نشان نداده و باشگاه‌های درگیر این اتفاقات هم با بیانیه‌های جانب‌دارانه بدون پرداختن به اصل اتفاقی که رخ داده، سعی در برافروختن حواشی و جنجال‌ها در بیرون زمین مسابقه دارند.
عملکرد منفعل فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها برابر ناهنجاری‌های غیرفرهنگی رخ داده در ورزشگاه‌ها، البته تازگی ندارد. می‌توان گفت که در طول سال‌های اخیر، همواره این رویکرد اهمال‌کارانه از سوی فدراسیون فوتبال و نگاه هوادارگونه باشگاه‌ها به چنین رخدادهایی وجود داشته است.
مدیران فدراسیون فوتبال، به عنوان متولی اصلی فوتبال کشور، در کمتر دوره‌ای تلاش کرده‌اند که برای ترویج فرهنگ و اخلاق در ورزشگاه‌ها گام تاثیرگذاری بردارند. پس از حواشی تلخ آغاز نیم‌فصل دوم باز هم شاهد هستیم که این رویکرد منفعلانه و نگاه تنبیهی و مبتنی بر جریمه برابر بی‌اخلاقی روی سکوی ورزشگاه‌ها، ادامه دارد.
البته نمی‌توان منکر ضرورت جریمه‌ها و حکم‌های انضباطی برای تخلفات صورت‌گرفته شد و یکی از راه‌های برخورد با چنین پدیده‌هایی، برخورد انضباطی است. با این حال به نظر می‌رسد که در فدراسیون فوتبال همه چیز در جریمه و محرومیت خلاصه می‌شود. این در حالی است که برخوردهای انضباطی در کنار فعالیت‌های آسیب‌شناسانه برای اخلاقی شدن جو استادیوم‌ها، می‌تواند در سالم‌سازی جو استادیوم‌ها موثر باشد.
اگر جریمه‌های سنگین که در سال‌های اخیر ظاهرا تبدیل به محل درآمدی قابل‌توجه برای فدراسیون فوتبال شده است، به تنهایی تاثیرگذار بود، سکوها امروز کمتر دچار تنش و رفتارهای خارج از عرف و فحاشی می‌شد.
در این شرایط ضروری است که فدراسیون فوتبال علاوه بر نگاه انضباطی، نگاه ترویجی و تربیتی نیز نسبت به گسترش اخلاق در فضای فوتبال کشور داشته باشد و با برنامه‌ریزی و اولویت قرار دادن مسائل فرهنگی، در جهت کاهش حواشی در ورزشگاه‌های فوتبال تلاش کند. هر چند به نظر می‌رسد که این روزها انتخابات اسفندماه فدراسیون فوتبال تبدیل به اولویت اول مدیران این فدراسیون شده است و مسائل فرهنگی با وجود اولویتی که باید داشته باشد، در ردیف دغدغه‌های رده چندمی اهالی فدراسیون فوتبال قرار دارد!
در سوی دیگر باشگاه‌های فوتبال هم نشان داده‌اند که پسوند فرهنگی آنها تنها یک عبارت تزیینی است و در کمتر باشگاهی در کشورمان توجه به مسائل فرهنگی و سالم‌سازی جو سکوها در چهارچوب اولویت‌ها و دغدغه‌های مدیران قرار دارد.
هرچند در فدراسیون فوتبال دست کم برای تخلفات و فحاشی بازیکنان، مربیان و هواداران جریمه انضباطی در نظر گرفته می‌شود، باشگاه‌ها نه تنها با بازیکن، مربی یا لیدرها بابت فحاشی و تخلفات اخلاقی در جریان مسابقات، جریمه و برخوردی در نظر نمی‌گیرند، بلکه با انتشار بیانیه‌هایی که از ادبیات بوقچی‌ها نشات گرفته است، بنزین بر آتش فحاشی‌ها می‌ریزند و جو غیرسالم ورزشگاه‌ها را آلوده‌تر می‌کنند.
حتی در مواردی این باشگاه‌ها با اعتراض به جریمه‌های هواداران متخلف‌شان، قانون را دور می‌زنند و آن جریمه را زیرپا می‌گذارند. نمونه اخیر آن باشگاه سپاهان بود که با وجود محرومیت در نظر گرفته‌شده برای هوادار متخلف این تیم که نسبت به زنان هواداران صحبت‌های توهین‌آمیزی را مطرح کرده بود، سعی در ترغیب فدراسیون به بخشش وی و گرفتن مجوز حضور او در ورزشگاه‌ها را داشت!
این در شریطی است که از مسئولان باشگاه‌ها انتظار می‌رود که با فعالیت‌های ریشه‌ای و موثر در کنار برخوردهای انضباطی، به یکی از وظایف اصلی‌شان که جنبه فرهنگی و اخلاقی است، بی‌توجه نباشند. به خصوص که بی‌توجهی‌های صورت گرفته در دهه‌های گذشته و نگاه بنری و شعاری به مقوله فرهنگ و اخلاقیات، سبب شده است که فضای فحاشی و هتاکی و رفتار ناهنجار بین بازیکنان، مربیان و هواداران تشدید شود.
در چنین شرایطی گر چه وزارت ورزش برای کاهش ناهنجاری‌های غیراخلاقی ورزشگاه‌ها وارد میدان شده است، اما به نظر می‌رسد تا زمانی که ۲ ضلع دیگر این مثلث، یعنی فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها نسبت به ترویج اخلاق بی‌تفاوت باشند، نباید انتظار داشت که فضای ورزشگاه‌ها از هتاکی‌ها و فحاشی‌ها پاک شود.
