به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، زلزله بوئین زهرا در سال ۱۳۴۱ در ایران بیش از ۱۲ هزار کشته بر جای گذاشت. زلزله رودبار و منجیل در سال ۱۳۶۹ بیش از ۳۷ هزار کشته و زلزله بم در سال ۱۳۸۲ حدود ۳۴ هزار کشته به دنبال داشت. این زلزله‌ها که از بزرگترین حوادث طبیعی کشور با آمار بالای تلفات انسانی بودند، یک ایران را در زمان خود به سوگ نشاندند و هنوز هم از آنها با تأثر یاد می‌شود.
این در حالی است که هر ساله به اندازه تلفات این زلزله‌های بزرگ در ایران، به خاطر آلودگی هوا مرگ و میر داریم. سالانه بیش از ۳۰ هزار نفر فقط از آلودگی هوا می‌میرند. این آمار تا ۵۰ هزار کشته نیز تخمین زده می‌شود چرا که تبعات جسمی آلودگی هوا بسیار گسترده است.
بیش از ۷۰ درصد آلودگی هوای کشور در اغلب کلانشهرها به خاطر منابع آلاینده متحرک از جمله خودروها و موتورسیکلت‌هاست. احتراق ناقص و پرمصرفی وسایل نقلیه بنزینی و گازوئیلی کشور، نفس‌ها را در فصول سرد سال که پدیده وارونگی دما منجر به پایداری و ماندگاری آلاینده‌ها می‌شود، به شماره انداخته است.
هرچه از تردد وسایط نقلیه بنزینی و گازوئیلی کاسته شود، به طور مستقیم از شدت آلودگی هوا کاسته خواهد شد. این در حالی است که به طور مستمر بر تقاضای وسایل نقلیه افزوده می‌شود و سالانه بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار دستگاه خودرو به ناوگان حمل و نقل اضافه می‌شود که این به معنای افزایش شدت سال به سال آلودگی هواست.
راهکار مشخص در این بخش که هم پاسخگوی تقاضای بیشتر در وسایل نقلیه باشد و هم به تشدید آلایندگی هوا منجر نشود، برقی‌سازی ناوگان حمل و نقل کشور است. در این زمینه گام‌هایی برداشته شده اما هنوز راه بسیار است و واردات چند هزار دستگاه خودرو به هیچ وجه در برابر ناوگان ۳۲ میلیونی خودروها و موتورسیکت‌های حمل‌ونقل سبک کشور، رقم قابل توجهی نیست.
باید گام مؤثری برای افزایش یک‌باره سهم برقی‌سازی ناوگان از سوی دولت برداشته شود، چرا که تأخیر در رفع معضل آلودگی هوا، به معنای تلفات بیشتر انسانی و جان‌های عزیزی است که از دست می‌رود. انگار هر سال زلزله بزرگی با تلفات بیش از ۳۰ هزار نفر تکرار می‌شود.
انتهای پیام/؛
