به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، تزریق دارو برای بسیاری از افراد ترسناک است و هرچه دوز دارو برای درمان‌های طولانی مدت بیشتر باشد، این روند ترسناک‌تر می‌شود.
بسیاری از داروهایی که مدت طولانی دربدن می‌مانند باید به وسیله سوزن‌های بزرگ تزریق شوند. زیرا این داروها در دوزهای بزرگ‌تر تزریق می‌شوند و حاوی پلیمرهایی هستند که به ایجاد ذخیره زیر پوست کمک می‌کنند. این پلیمرها ممکن است از ۲۳ تا ۹۸ درصد وزن محلول تزریقی را تشکیل دهند.
کاهش مقدار پلیمر مورد نیاز برای این روند به معنای آن است که انتقال دوز دارو با سوزن‌های نازک‌تر امکانپذیر است. در همین راستا محققان مشغول ایجاد روش‌های بهتر برای انتقال دارو به سیستم بدن بیمار هستند که این روند شامل تبدیل داروها به کریستال‌های کوچکی است که به طور خوشه‌ای تجمیع می‌شوند.
محققان دانشگاه‌های استنفورد و ام آی تی از یک داروی ضد بارداری به نام لوونورژسترل (LNG) استفاده کردند که مولکول‌های آن هیدروفوبیک یا آب گریز هستند. این مولکول‌ها همچنین می‌توانند کریستال بسازند.
ایده محققان آن بود که در روش مذکور که به اختصارSLIM نامیده می‌شود، کریستال‌های کوچکی از این دارو ساخته شود و آنها را در یک محلول خاص معلق کنند. محققان برای ساخت محلول از بنزیل بنزوات استفاده کردند. هنگامی که این ماده زیر پوست تزریق می‌شود به آرامی با مایعات اطراف ترکیب می‌شود و همین امر سبب خواهد شد تا کریستال‌ها به طور جامد ذخیره شوند و به آرامی در جریان خون بیمار آزاد شوند.
این روند از استفاده از انبوه پلیمر در فرمول داروهای طولانی مدت جلوگیری می‌کند و در حقیقت مقدار کمی از این ترکیب (کمتر از ۱.۶ درصد) به تغییر تراکم ذخیره کمک می‌کند تا به نوبه خود نرخ آزادسازی مولکول در بدن را کنترل کند.
محققان این فرمول را در موش‌ها طی ۹۷ روز کنترل کردند و متوجه شدند بیش از ۸۵ درصد دارو در ذخیره زیرپوست باقیمانده است. این بدان معناست که احتمالاً بتوان این روش را برای انتقال داروهایی که باید طی شش ماه تا دو سال آزاد شوند، با استفاده از سوزنی متناسب به کار برد.
