به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، «سید مرتضی آوینی» متفکر، مستندساز و نویسنده‌ای بود که هنر را در خدمت حقیقت، معنویت و انقلاب اسلامی قرار داد. او در سال ۱۳۲۶ در شهرری به دنیا آمد و پس از گذراندن دوران تحصیل در رشته معماری، مسیر زندگی خود را در حوزه فرهنگ و هنر متعهد پی گرفت به نحوی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به‌طور جدی وارد عرصه فیلم‌سازی شد و با تولید مستندهای ماندگاری همچون مجموعه «روایت فتح»، نقش بزرگی در ثبت تاریخ شفاهی دفاع مقدس ایفا کرد.
او با نگاهی عمیق، فلسفی و در عین‌حال مؤمنانه به جنگ و جهاد، توانست دوربین خود را به درون روح رزمندگان ببرد. سبک روایت او، برخلاف مستندهای صرفاً گزارشی، حامل پیامی معنوی، حماسی و انسانی بود؛ روایتی که صرفاً به نمایش جنگ بسنده نمی‌کرد، بلکه به تبیین حقیقتی ورای آن می‌پرداخت؛ حقیقتی که به باور آوینی، ریشه در ایمان، فداکاری و شهادت داشت.
این موضوع موجب شده بود تا رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره جایگاه والایی برای شهید آوینی قائل شوند و از آوینی به‌عنوان «چهره نورانی» یاد کنند که تنها با دیدن سیمایش، محبت و ارادت در دل انسان پدید می‌آید. لذا در همین رابطه فرمودند :«این آقای آوینی، آدم وقتی سیما و چهره‌ی نورانیش را می‌بیند، همین‌طور دوست دارد به ایشان علاقمند شود.»
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان دیگری، مجموعه «روایت فتح» را نمونه‌ای از هنر متعهد می‌دانند که توانسته بود جزئیات زندگی رزمندگان و روح جهاد را ثبت و منتقل کند؛ ایشان با تأکید بر اهمیت این مستندها بیان داشتند: «ما خودمان برنامه‌هایی را که در وقت پخش «روایت فتح» داشتیم تنظیم می‌کردیم تا بتوانیم آن را ببینیم.»
چنین توجهی از سوی رهبر انقلاب نشان دهنده ارزش معنوی و محتوایی آثار شهید آوینی است. او صرفاً فیلم‌ساز نبود، بلکه هنرمندی متعهد و مجاهد در جبهه فرهنگی بود که با دل و جان در مسیر انقلاب قدم گذاشت و با شهادت، مسیرش را به نهایت رساند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی همچنین با اشاره به ضرورت حضور چهره‌هایی مانند شهید آوینی در عرصه‌های جدید، از جمله مبارزه با کرونا یا دیگر جهادهای فرهنگی، بیان داشته‌اند: «کاش کسانی بتوانند مثل شهید آوینی این جهاد عظیم مقابله با کرونا را روایت کنند؛ همچنان‌که شهید آوینی توانست جزئیّات جبهه را برای ما روایت بکند و آن را ماندگار کند.» این سخن نشان می‌دهد که از نگاه رهبری، روش و منش آوینی نه فقط مربوط به گذشته، بلکه الگویی برای امروز و فردای هنر انقلاب است.
آوینی نویسنده‌ای ژرف‌اندیش نیز بود زیرا آثار قلمی او همچون مجموعه مقالات «آینه جادو»، سرشار از نگاهی فلسفی به هنر، سینما و معنویت است؛ او در این آثار از هنر غربی، سکولار و مصرف‌گرا انتقاد کرده و در مقابل از ضرورت شکل‌گیری هنر اسلامی و متعهد دفاع می‌کند. آوینی معتقد بود که هنرمند مسلمان باید در برابر جریان‌های مسلط جهانی بایستد و روایت خود را از هستی، انسان و جامعه ارائه دهد.
شهادت سید مرتضی آوینی در ۲۰ فروردین ۱۳۷۲ در منطقه فکه، هنگام تهیه مستند از میدان‌های مین‌گذاری‌شده، اوج صداقت و تعهد او به راهی بود که در پیش گرفته بود؛ او در میدان مین به شهادت رسید؛ جایی که همیشه دوربینش را به آن سو می‌برد تا حقیقت پنهان در دل خاک را برای دیگران آشکار کند.
یاد و نام شهید آوینی، در میان نسل‌های مختلف هنرمندان، نویسندگان و فیلم‌سازان انقلابی زنده است. او نه‌تنها با آثارش، بلکه با سبک زندگی و شهادتش، الگویی برای هنر انقلاب اسلامی شد. همان‌طور که رهبر انقلاب اشاره کرده‌اند، ایران به چهره‌هایی مانند آوینی نیاز دارد؛ هنرمندانی که با قلبی مومن، قلمی اندیشمند و دوربینی حقیقت‌جو در خدمت ایمان و مردم خود باشند.
منبع: دفاع‌پرس
انتهای پیام/
