وام‌های کلان بانکی در ایران نقش مهمی در اقتصاد کشور ایفا می‌کنند، اما تأثیرات آن‌ها بر تورم موضوعی پیچیده و چندوجهی است. این وام‌ها، که معمولاً به شرکت‌ها و پروژه‌های بزرگ اختصاص می‌یابند، می‌توانند به رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال کمک کنند. با این حال، در شرایطی که سیاست‌های پولی و مالی به درستی مدیریت نشوند، این وام‌ها ممکن است به افزایش نقدینگی و در نتیجه تورم منجر شوند.
یکی از چالش‌های اصلی در این زمینه، تخصیص نادرست وام‌های کلان است. در برخی موارد، این وام‌ها به پروژه‌هایی اختصاص می‌یابند که بازدهی اقتصادی کافی ندارند یا به دلیل فساد مالی به درستی مدیریت نمی‌شوند. این امر می‌تواند منجر به افزایش بدهی‌های بانکی و کاهش اعتماد عمومی به سیستم بانکی شود.
از سوی دیگر، نرخ بهره وام‌های کلان نیز تأثیر قابل توجهی بر تورم دارد. در شرایط تورمی، بانک‌ها معمولاً نرخ بهره را افزایش می‌دهند تا ارزش واقعی پول حفظ شود. اما این افزایش نرخ بهره می‌تواند هزینه‌های تولید را بالا ببرد و به افزایش قیمت کالاها و خدمات منجر شود.
در نهایت، تأثیر وام‌های کلان بانکی بر تورم به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله سیاست‌های کلان اقتصادی، مدیریت منابع بانکی و شفافیت در تخصیص وام‌ها. برای کاهش تأثیرات منفی این وام‌ها بر تورم، لازم است که سیاست‌های پولی و مالی به گونه‌ای تنظیم شوند که تعادل بین رشد اقتصادی و کنترل تورم حفظ شود.
