کارشناس مسائل شبه قاره معتقد است که ایران و پاکستان چالش‌ها و فرصت‌هایی دارند که باید سعی کنند با رفع چالش‌ها، از ظرفیت فرصت‌های موجود برای ارتقاء همکاری‌ها در زمینه‌های مختلف استفاده کنند.
به گزارش ایسنا، «شهباز شریف» نخست‌وزیر پاکستان قرار است در جریان یک سفر منطقه‌ای، در تهران دیدارها و رایزنی‌هایی را با مقامات کشورمان داشته باشد. با توجه به پیشینه تاریخی روابط دو کشور انتظار می‌رود این سفر و رایزنی‌ها موجب ارتقاء سطح همکاری‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی ۲ کشور شود.
در ماه گذشته نیز «سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه کشورمان که به اسلام آباد سفر کرده بود مهم‌ترین هدف سفر خود را بررسی آخرین وضعیت منطقه عنوان کرد.
همچنین وزارت امور خارجه پاکستان در پیامی در صفحه این وزارتخانه در شبکه اجتماعی ایکس درباره دیدار «سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه ایران با «اسحاق دار» همتای پاکستانی خود در اسلام‌آباد نوشت: طرفین بر تعهد خود نسبت به روابط قوی پاکستان-ایران تاکید و توافق کردند در حوزه تجاری، انرژی و اتصالات همکاری کنند.
به گفته وزارت امور خارجه پاکستان، طرفین همچنین درباره تحولات در جنوب آسیا و مذاکرات غیرمستقیم ایران-آمریکا تبادل نظر کرده و اتفاق نظر داشتند که مسائل پیچیده باید از طریق دیپلماسی و مذاکرات حل‌وفصل شود.
نخست‌وزیر پاکستان در جهت تقویت روابط دیپلماتیک و دو جانبه تهران و اسلام‌آباد، سفری به ایران خواهد داشت تا در جریان این سفر روابط دو جانبه و مهم‌ترین موضوعات منطقه‌ای و بین‌المللی مورد گفت‌وگو قرار گیرد.
دیدار و بازدیدها بین ایران و پاکستان منجر به کاهش چالش‌ها و افزایش فرصت‌ها می‌شود
«نوذر شفیعی» در گفت‌وگو با ایسنا در تحلیل خود از سفر «شهباز شریف» نخست‌وزیر پاکستان به تهران اظهار داشت: دعوت دکتر پزشکیان از شهباز شریف در چارچوب روابط دوجانبه ایران و پاکستان است لذا تصور می‌کنم مطلقا ارتباطی با تنش اخیر میان هند و پاکستان ندارد.
وی با اشاره به روابط ایران و پاکستان گفت: یکسری چالش‌ها و فرصت‌ها در روابط دو کشور وجود دارد که این دیدار و بازدیدها می‌تواند منجر به کاهش چالش‌ها و افزایش فرصت‌ها شود. به‌عنوان مثال ناامنی‌های مرزی یکی از چالش‌های جدی میان ایران و پاکستان است که باید برطرف شود که گاهی اوقات منجر به سوء تفاهماتی شده است مانند آن‌چه سال گذشته اتفاق افتاد و هم ایران به داخل خاک پاکستان و نیز پاکستان به داخل خاک ایران حمله کردند، اما این موضوعات باید مدیریت شود.
این استاد دانشگاه همچنین بیان کرد: مسائلی نیز در زمینه قاچاق کالا در مرزها و یا قاچاق انسان وجود دارد و یا تصور غلط این‌که چابهار و گوادر رقیب یکدیگر هستند، همچنین موضوعات کلان‌تر مانند افغانستان که یکسری چالش‌های واقعی بین دو کشور وجود دارد که روابط را کُند می‌کند و باید تلاش کرد تا در جهت رفع چالش‌ها و افزایش فرصت‌ها حرکت کرد.
شفیعی ادامه داد: علاوه بر این همکاری ایران، پاکستان و افغانستان می‌تواند چالش‌های منطقه‌ای را برطرف کند، چندی پیش نگاه پاکستان و ایران به افغانستان رقابت‌آمیز بود که این نگاه رقابت‌آمیز ناشی از این بود که تصور می‌شد این دو در افغانستان به‌عنوان رقیب یکدیگر عمل می‌کنند، اما اکنون مشخص شده هر کدام مشکلات خود را با افغانستان دارند لذا همکاری این سه کشور منطقه‌ای می‌تواند بسیاری از چالش‌های امنیتی، قاچاق، مهاجرین و ناامنی‌های مرزی را حل کند.
وی همچنین با تاکید بر ایجاد همکاری میان دو منطقه اقتصادی چابهار و گوادر اظهار داشت: اگر این دو بندر مهم اقتصادی مکمل یکدیگر شده و دیگر رقیب نبودند یعنی پاکستان در رشد چابهار کارشکنی نکرده و یا ایران در رشد گوادر کارشکنی نکرده می‌تواند همکاری جای خود را به رقابت دهد. همچنین ایجاد بازارچه‌های مرزی یا مناطق آزاد مشترک می‌تواند بسیاری از این چالش‌ها را حل و فصل کند.
این کارشناس مسائل شبه قاره همچنین گفت: به هر حال نگرانی‌هایی در دو سوی مرز وجود دارد؛ پاکستان بخشی از ناآرامی در بلوچستان خودش را به ایران و هند نسبت می‌دهد و ایران نیز بخشی از ناآرامی این منطقه را به پاکستان نسبت می‌دهد. از این رو این ناآرامی‌ها ممکن است منشاء ناآرامی دیگری برای یکدیگر باشد برای این‌که در یک معادله پیچیده و به صورت بین‌الاذهانی تصور می‌کنند تحرکاتی که در داخل این کشورها اتفاق می‌افتد توسط دیگری انجام می‌شود، لذا غرض این است که سوء تفاهمات باید برطرف شود و دو طرف باید در این زمینه تلاش کنند.
هیچ کشوری از نظر قرابت فرهنگی و تاریخی با ایران، مانند پاکستان نیست
شفیعی خاطرنشان کرد: بنابراین وقتی به گذشته روابط دو کشور نگاه می‌کنیم بسیار درخشان بوده است و در بین کشورهای همسایه ایران، هیچ کشوری از نظر قرابت فرهنگی و تاریخی و همین‌طور «حس ما بودن» مانند پاکستان نیست، به‌عنوان مثال در جریان جنگ میان عراق و ایران، بسیاری از نیروها از شرق کشور به غرب رفتند و مرزهای شرقی تقریبا نیرویی نداشت و برای این بود که ایران به پاکستان اعتماد داشت، لذا با چنین پیشینیه‌ای، روابط نباید تحت تاثیر سایر مسائل خدشه‌دار شود.
وی در ادامه با بیان این‌که «مسائل اقتصادی برای تهران و اسلام آباد مهم است»، ابراز داشت: هر دو کشور در حوزه اقتصادی دچار مشکل هستند، لذا همکاری‌های اقتصادی می‌تواند اندکی از بار این مشکلات بکاهد، البته همکاری اقتصادی جنبه‌های مختلفی دارد به‌عنوان مثال در موضوع خط لوله صلح چالش نخست، خود پاکستان است که آمادگی اجرای عقد قرارداد را ندارد. چالش دوم هند است که به دلیل تنش با پاکستان حاضر به همکاری نیست و آمریکا نیز به‌عنوان چالش سوم مطرح است که با تحریم ایران، اجازه نمی‌دهد کشورها در حوزه نفت و گاز سرمایه‌گذاری انجام دهند.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: اما اگر چنین اتفاقی به نتیجه برسد می‌تواند در ایجاد صلح در شبه قاره موثر باشد و ایران، پاکستان و هند را به یکدیگر گره می‌زند ضمن این‌که با کمک به توسعه و رشد اقتصادی منطقه و در جهت رفع محرومیت اقدام مطلوبی است که اصولا وقتی رفاه ایجاد شود دولت‌ها و مردم از حرکت به سمت نا امنی پرهیز می‌کنند به عبارتی رفاه و ناامنی در تعارض جدی قرار دارند.
انتهای پیام
