بر این اساس با خود می گویم: هر شب اگر هیئت نرفتی، به سینه زنی دسته عزاداری نرسیدی، زیر علامت نرفتی و یاحسین نکشیدی، ظهر عاشورا گل به سر نگرفتی و زنجیر زنان با پای برهنه، خود را در خیابانها آواره نکردی، ماشین ات را خونین نکردی و لباس مشکی نپوشیدی و صدای بلند مداحی از ماشین و خانه‌ات به گوش نرسید؛ زیاد مهم نیست… نماز اول وقت را بچسب، غم سنگین آینده دین در دل حضرت زینب (س) را دریاب، آداب حماسی حضرت ماه را بیاموز و دست آخر تکلیف گرایی عملگرایانه حضرت عشق را بفهم! خیمه عزای سید الشهداء تا ابد برپاست، لنگ امثال من نیست و نخواهد بود، همانطور که قرن ها جاری بود و هرکس برایش قد علم کرد، از تقویم تاریخ محو شد…
امروز خیمه عزاداری ما، تعقل و دانش اندوزی است، امروز شب تاسوعای ما، دعا برای غزه و فلسطین است نه دعا برای دستهای بی آب عباس(ع)…دستهای بی آب ماه بنی هاشم، کنار فرات نمانده است، دل بچه های مظلوم عالم را از عشق سیراب کرده و تا قیام حضرتش، خواهد کرد، سبزی دل مسلمانان در تمام جهان و البته همه آزاداندیشان عالم که دل در گروی مردانگی و ایثار دارند، از همان آبی است که عباس بن علی علیه السلام برای تاریخ ناجوانمرد سیاه رو، آورد…حسین سلام الله علیه، هنوز هم ندای هل من ناصر می دهد و در گوش تاریخ می خواند که من برای لبیک به حق، خون خود را فدا کردم، شما در کدامین سیاه چاله «مصلحت و محافظه کاری» دنیا پنهان شده اید؟ جان عالم به فدای او که جان داد به اسلام هزارعروس عرب که دین را چونان ورق پاره های صفین و پیراهن عثمان، تنها برای ویترین حکومت می خواستند…سیدالشهداء سلام الله علیه سیاسی ترین صجنه تاریخ را رقم زده است و باید هم در مجلس و محفل ارادت به آن حضرت، از سیاست سخن گفت؛ اما سیاسی کاری و سیاسی بازی با مشق سیاست خیلی تفاوت دارد…رای جمع کردن برای رفیق و رای خراب کردن برای رقیب، جایش در محفل معظم حضرت اباعبدالله نیست؛ مچ گیری و طعنه و تسویه حساب های شخصی جایی در منبر رسول الله ندارد؛ جایش همان میتینگ ها و مناظرات و خیابان های شلوغ شب انتخابات است.
*
یکی از توفیقات ما شیعیان این است که در دهه اول ماه محرم «عاشق» می‌شویم و در مجالس عزاداری سید الشهدا علیه السلام شرکت می کنیم. حالا اصلا حواسمان هست قدم هایی که برای شرکت در این مجالس برداشته می شود، عبادت است؟! باید مراقب باشیم آنگونه نشود که این عبادت برایمان عادت شود. یکی از ویژگی های این خاندان عزیز و دستگیر این است که هرگاه ما متوجه آنها شویم، از روی لطف به ما عنایت می کنند. محرم هر سال که فرا می رسد، گویی حزنی در دل ما زنده می شود که حقیقتاً باید شکرگزار این نعمت الهی بود. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام قَالَ: نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَه …امام صادق علیه السلام فرمودند: نَفَس شخص اندوهگین برای ستمى که بر ما رفته، تسبیح خداوند و اندوه او برای ما، عبادت است …پس بد نیست قبل از ورود به مجلس عزای سید الشهدا علیه السلام در آستانه درب، تأملی نموده و با خود بگوییم «بسم اللَّه و باللَّه و فی سبیل اللَّه و على ملّه رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله» و این توجه را در دل خود زنده کنیم تا عنایتی ویژه به ما نمایند…
محسن حدادی
