۱۶۸ سال از زمانی که آجر خانه سادات اخوی را کار گذاشتند می گذرد ۱۸ سال بعد سید ابراهیم سادات اخوی تصمیم می گیرد سهم این خانه را که با دو برادرش شریک بود، بپردازد و این ساختمان را تمام و کمال وقف انجام امور خیریه کند. اکنون ۱۵۰ سال است که این خانه در شهادت ائمه سیاه پوش می شود و در ولادت ایشان سفید پوش.
اما صفای خانه سادات اخوی در ایام محرم را عزاداران حسینی تکمیل تر می کنند. کوچه سیاه پوش در عزای حسینی است، جمعیتی که در محله چهارراه سیروس، خیابان، کوچه، خانه و حسینیه سادات اخوی جمع شده اند یا درحال رفتن به درون خانه اند و یا از آنجا بر می گردند.
نبش کوچه، همسایه های خاندان سادات اخوی، استکان های باریک چای عزا را شیرین می کنند و نان قندی نیز که همیشه گوشه نعلبکی گذاشته می شود درگذشته این استکان ها داخل مجمع های بزرگ قرار داده می شد اما اکنون در قالب سینی های بزرگ ۱۲ تایی بین حاضران پخش می شود. آنها طبق رسم هر ساله دور اول به هر مهمان این مراسم از ۱۵۰ سال پیش تا با حال با قهوه پذیرایی می کنند.
هنوز هم این رسمها در خانه سادات برقرار است. رسم دور هم نشینی زنان و مردان در سوگ شهادت امام حسین (ع).
حمیدرضا، سادات اخوی، یکی از بازماندگان این خاندان است که به خبرنگار مهر می گوید: تا جایی که یادمان می آید زنان و مردان دور تا دور در ایوان ها سوگواری می کردند و منبر در میان زنان وسط حیاط خانه قرار داشت.
او می گوید: هنوز هم به رسم قدیم مراسم عزاداری امام حسین(ع) از اول محرم تا روز سوم شهادت از ۷ صبح تا قبل از اذان ظهر برگزار می شود.
در این خانه خیمه ای دور تا دور حیاط را گرفته و سقف را پوشانده است. بالای سه ستون خیمه حسینیه سه پرچم به ترتیب رنگهای سبز و قرمز و سیاه نصب می شود که هر کدام از پرچم ها بیان کننده نشانی است.
پرچم سبز نشان می دهد اینجا خانه سادات است و نوشته روی پرچم این مفهوم را می رساند که حضرت ابوالفضل (ع) علمدار کربلاست.
پرچم قرمز به این معنی است که جنگ با کفار و امر به معروف و نهی از منکر به پایان نرسیده و طبق نوشته روی پرچم حضرت حجت ابن الحسن (ع) است که با ظهور خود و حکومت عدل خود به این جنگ پایان می دهد. پرچم سیاه نیز نشان دهنده برگزاری مراسم عزاداری سالار شهیدان امام حسین (ع) است.
برخی از تزئینات و پارچه های قلمکار در این خانه قدمتی حداقل ۱۴۰ ساله دارند و به قول سعید روشن، یکی از تهران شناسان جدید ترین تزئینات این خانه ۷۰ ساله است. حتی ستون خیمه ها که از چوب بود نیز به دلیل قدمت زیاد، چند وقت پیش خراب شد و جای آن را ستون های آهنی گرفت. با این حال نقش و نگار روی پارچه ها هنوز قدمت شان را به رخ می کشند.
اکنون مراسم عزاداری خانه سادات محدود به این خانه نیست و تکیه میرزاقلی خان نیز توسط بازماندگان همین خاندان اداره می شود تکیه ای که از آن تنها یک حسینیه باقی مانده اما بهار زیادی دیده است.
مهر
