فرخ نگهدار رئیس گروهک منحله فدائیان خلق اخیرا در مقاله ای نوشته بود که خط اصلاح طلبی یا خط براندازی جداست. اما رضا خادم (از عوامل کودتای نافرجام نوژه و از سران حلقه سلطنت طلبان) با رد ادعای نگهدار، او را کسی که به سیاق کیهان پرونده سازی می کند (!؟) خواند و با انکار جدایی مرز گروه های اصلاح طلب و گروه های برانداز نوشت: باید از آقای نگهدار درباره نشست پراگ پرسید ایشان که بر همه امور ریز و درشت، پنهان و آشکار فضای سیاسی تا حدی اشراف دارند که «شناخت» خود را جانشین هر نوع سند مکتوب و منقول می کنند، آیا در میان «مجرب ترین کادرهای» حاضر در کنفرانس، کسانی را که با دست بند سبز نه تنها در پراگ، بلکه در استکهلم و بروکسل اند، ندیده اند؟
حتما آقای نگهدار می دانند که برخی از این «کادرها» [واحدی] تا این اواخر مشاور آقای کروبی بوده اند؟ بی شک آقای نگهدار باخبرند که در همین کنفرانس پراگ کسانی با شور تمام از آقایان موسوی و کروبی حمایت کردند؟ چرا این نشانه های روشن تر از روز را ملاک همراهی «پیشبرد اتحاد» با جنبش سبز نمی گیرند و در عوض خروج مجاهدین از لیست ترور و ادعای «پیوستن» کادرهایی را که با رضا پهلوی کار می کنند- که هر دو مورد به آمریکا برمی گردد- را مورد استناد قرار می دهند؟
این سلطنت طلب فراری در ادامه به همراهی عناصری چون مزروعی و امیر ارجمند با گروه های ضدانقلاب خارج کشور اشاره می کند و می نویسد: امیدوارم افکار عمومی از مواضع «نیروهای اصلاح طلب (سبز) ایران» مطلع شوند و دربایند که آقای فرخ نگهدار که پیش تر برای آن ها «راهنمای عمل» نوشته اند، چنان که در حرف و عمل جلوه می دهند، نظریه پرداز و سخنگوی آن ها هستند یا نه. حضور آقایان رجب علی مزروعی و اردشیر امیر ارجمند در همایش اتحاد جمهوری خواهان در کلن، نشانه روشن و شادی بخشی از نزدیکی مسیر دو جریان سیاسی است.
یکی از اهداف نوشته آقای نگهدار بازسازی دوگانه های سیاسی در قالب لیبرال طرفدار غرب و مخالف غرب است. ما یک بار بهای سنگینی در این زمینه پرداخته ایم. تبدیل «لیبرال» به برچسب منفی و زدن مهر طرفداران غرب بر آن، سبب حذف نیروهای میانی به ویژه نیروهای ملی و مذهبی شد.
وی همچنین با اشاره به هماهنگ شدن عناصر سلطنت طلب، تجزیه طلب و اصلاح طلبان و سبزها در خارج کشور، نگهدار را متهم به پیروی از دستورالعمل وزارت اطلاعات کرد و نوشت: او می گوید: «اتحاد اپوزیسیون ممکن نیست.» برای من سخت غم انگیز است که بیانیه وزارت اطلاعات که بلافاصله بعد از کنفرانس پراگ انتشار یافت، بر همین موضوع تمرکز و اصرار دارد.
آقای نگهدار کنفرانس پراگ را برای بقای نظام سر می برند و هم زمان وزارت اطلاعات خنجر بر گلوی کنفرانس بروکسل و همایش کلن می گذارد(!) او به نظام پیام می دهد که من دست اپوزیسیون طرفدار غرب (طرفداران رضا پهلوی و سازمان مجاهدین خلق) را رو کرده ام و شما اپوزیسیون مستقل را برگزینید.
ادعای این مهره سرویس جاسوسی سیا در کودتای نوژه مبنی بر اصلاح طلب قلمداد کردن امثال فرخ نگهدار درحالی است که نگهدار در کنار حلقه لندن، از آشوب افکنی سرویس های جاسوسی غرب در ایران (فتنه سبز) جانبداری می کرد. البته بعد از شکست فتنه، طیفی که تاکید بیشتری بر وزنه «فتنه» در مقابل کفه «آشوب» داشتند، سعی کردند نقش آفرینی در آشوب را کتمان کنند و به پشت نقاب اصلاح طلبی و وفاداری به حاکمیت بازگردند. متهم شدن نگهدار به همکاری با وزارت اطلاعات درحالی است که وی در مظان همکاری با MI6 انگلیس قرار دارد. در صورت، همکاری نامبرده با کیهان اکیدا تکذیب می شود.
