بحث واردات خودروهای لوکس بیشتر از اینکه مربوط به وارداتشان باشد، مربوط به قیمت ارزی است که برایشان خرج شده است. عده ای می گویند ارز مرجع است و عده ای دیگر تکذیب می کنند. آمار گمرک که حاکی از استفاده از ارز مرجع است؛ همان ارزی که برای واردات دارو استفاده می شود!
نکته جالب توجه این است که قیمت این خودروها در بازار آزاد بعضا ۶۰ تا ۷۰ میلیون تومان به بهانه گران شدن ارز، افزایش یافت. ولی قیمت خودرو همان قیمت پارسالش بود و قیمت ارز هم همان قیمت مرجع. اگرچه عده ای تکذیب کرده اند و می گویند ارز مرجع نیست و ارز آزاد بوده است!
حالا در نهایت چه ارز مرجع بوده باشد و چه ارز غیرمرجع، به حال جماعت ایرانی که قرار است ۲۰۶ و سمند ملی تا چند وقت دیگر بشود خوودروی لوکسشان، هیچ فرقی نمی کند، چراکه آن خودرویی که با ۲۰میلیون تومان وارد شده است با قیمت ۱۰۰میلیون تومان نصیب جماعتی می شود به نام اقشار مرفه.
رانت واردات هم در جیب واردکننده ای می رود که معلوم نیست چگونه توانسته بعد از ۵ماه قطع ارز مرجعش، باز هم از همان ارز برای واردات استفاده می کند ولی منتها این بار به بهانه گران شدن دلار، سود بیشتری به جیب می زند. اقشار متوسط هم سوار پراید و تیبایی می شوند که از آن ۱۰۰میلیونی تنها کیسه هوایش را به ارث برده اند آن هم به اجبار!
لوکس هایی که در خارج با امکانات و خدمات پس از فروش به اقشار متوسط سواری می دادند، در ایران شدند سواری ثروتمندان و شوی آخر شب های خیابان های بالای شهر پایتخت.لوکس هایی که فقط توانستند اختلاف طبقاتی در ایران را افزایش دهند و توقع مشتری را از خودروساز داخلی؛ خودروساز داخلی که این روزها با کمبود اعتبار و منابع روبروست و چاره ای جز افزایش قیمت ندارد.
این روزها خودروهای خارجی چندبرابر قیمت اصلی خود به دست مشتریان ایرانی می رسد؛ البته بهتر است بگوییم مشتریان پولدار ایرانی. جدول زیر نمایانگر این تفاوت هاست. تفاوتی که خودروساز خارجی با قیمت ها و کیفیت در حال رقابت است و خودروساز داخلی هنوز در پیچ و خم افزایش قیمت خودروهایش بدون تغییر در خدماتش.
