چندبواری در روستای آبهانری در شرق هندوستان،از آثار تاریخی است که کمتر به آن توجه شده است. این گودال پلکانی، قدیمی ترین گودال در راجستان و یکی از بزرگ‌ترین‌ها در سراسر دنیاست.
چندبواری اصلا شبیه به یک گودال نیست. این سازه مربعی اعجاب انگیز، دارای ۱۳ طبقه در ۳ وجه می باشد که پله ها به صورت دو طرفه در آن قرار دارد.۳۵۰۰ پله باریک در تقارن کامل به عمق ۲۰ متر تا پایین گودال ساخته شده که به یک چاله محتوی آب سبز تیره رنگ منتهی می شود.
این سازه که در فواصل قرن هشتم و نهم توسط چاندا پادشاه سلسله نیکمباها ساخته شد، قرن ها آب مورد نیاز مناطق اطراف را قبل از احداث سیستم های انتقال آب پیشرفته فراهم می کرد.
با اینکه آب سبز رنگ انتهای گودال، گواه این است که این گودال دیگر قابل استفاده نیست اما یک اثر معماری بسیار تامل برانگیز محسوب می شود که بیش از ۱۰۰۰سال قدمت دارد. در کنار این گودال، معبدی برای بازدید عموم وجود دارد.
گودال های پلکانی که به بوادی یا بواری نیز موسوم است، خاص کشور هندوستان است. این گودال ها دارای پله هایی هستند که در کناره های آن به سمت پایین گودال ساخته می شود تا در نهایت به آب برسد. گودال های پلکانی عموما بزرگتر از گودال های عادی هستند و معمولا از لحاظ معماری، اهمیت دارند، درست همانند چندبواری.
پیچیدگی های هندسی طبقات و پله ها که در تمام گودال امتداد دارد، اطمینان می داد که مردم راجپوت در هر زمان از سال و از هر طرف گودال، به آب دسترسی دارند. دلایل ساخت چنین گودال پلکانی که بسیار استادانه ساخته شده، کاملا مشخص نیست. بعضی معتقدند، از این مکان، به عنوان سایت برداشت آب استفاده می شد.
راجستان منطقه ای است خشک و بنابراین هر اونس آب می تواند بسیار ارزشمند باشد. دهانه بزرگ گودال، به عنوان قیف استحصال آب که به تراوش آب به سنگ متخلخل در انتهای گودال کمک می کرد، مورد استفاده قرار می گرفت.
علاوه بر حفاظت آب، چندبواری، مکانی برای تجمع اهالی آبهانری محسوب می شد. مردم شهر، تابستان ها دور تا دور گودال می نشستند تا از خنکای آن استفاده کنند. دمای هوا در انتهای گودال، همیشه بین ۶-۵ درجه، خنک تر از بالای گودال است.
سه طرف گودال را پلکان هایی احاطه کرده اند. در حالی که در وجه چهارم گودال، غرفه هایی ساخته شده اند که روی یکدیگر قرار دارند. وجهی که غرفه ها قرار دارند، حاوی سوله هایی است که در آن ها، مجسمه های زیبا از جمله حجاری های مذهبی وجود دارد. علاوه بر این اقامت گاهی شامل چند اتاق برای پادشاه و مکانی برای اجرای مراسم هنری نیز تعبیه شده است.
چندبواری در فیلمی به نام “افول” به طور برجسته مورد اشاره قرار گرفته است. همچنین گوشه هایی از تصاویر چندبواری در فیلم “خیزش شوالیه تاریکی” کریستوف نولان به نمایش در آمده است.
این گودال به عنوان یک سرمایه ملی توسط سازمان میراث فرهنگی هندوستان، نگهداری می شود.
