از حاضران در تصویر، مهندس بازرگان، ابراهیم یزدی و البته شهید دکتر مصطفی چمران قابل شناسایی هستند.
دست تقدیر بعدها سرنوشتی را برای این سه نفر و البته ابوالحسن بنی‌صدر (رئیس جمهور ظاهراً محبوب آن روزها) رقم زد که کمتر کسی به آن فکر می‌کرد.
مهندس بازرگان پس از ماجرای استعفای دولت موقت و ایستایی سران این دولت در مقابل نظریات امام روح‌الله، کنج عزلت گزید و سرانجام فوت کرد. او همواره با انقلاب اسلامی مخالف بود و حتی در یکی از مراسم آن زمان نیز تأکید کرده بود که من نخست‌وزیر انقلابی نیستم بلکه نخست‌وزیر انقلابم.
ابراهیم یزدی، نیز که احتمالاً در هنگام عکسبرداری از این تصویر سمت معاونت نخست وزیری ایران را بر عهده داشته است بعدها با وجود سمت‌هایی که در درون نظام جمهوری اسلامی ایران داشت اما به راه نهضت آزادی رفت و شامل نامه نهیب‌آمیزی شد که امام روح‌الله(ره) درباره نهضت آزادی منتشر کردند.
یزدی بعدها نیز به اپوزیسیون پیوست.
دکتر مصطفی چمران ساوجی نیز که احتمالاً در این مراسم با سمت معاونت مهندس بازرگان حضور داشته است بعدها مرد یکه‌تاز جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و بیعت خویش با امام روح‌الله و امت انقلابی ایران را در کربلای دهلاویه و با خون شهادت خویش امضا کرد.
ابوالحسن بنی‌صدر، مردی که به عنوان رئیس جمهور، عکس او روی دیوار قرار دارد نیز با وجود مدعای محبوبیت فراوان و برخورداری از رأی توده مردم اما سرانجام بصورت کامل دچار فریب اطرافیان خود و بویژه وسوسه‌های مسعود رجوی (سرکرده منافقین) شد و پس از دریافت رأی عدم کفایت توسط نمایندگان انقلابی مردم ایران در مجلس شورای اسلامی به خارج از کشور گریخت و هم‌اکنون در عزلت انتظار مرگ را می‌کشد.
*منبع عکس: وبلاگ سرلوحه
مشرق
