ویژگی پیاده روی اربعین جدای از تمامی ثواب هایی که برای آن گفته اند؛اینکه خود را در زمره کسانی ببینی که شاید در روز ظهور در رکاب منجی عالم و منتقم خون شهدای کریلا باشند توصیف دیگری است و علاوه بر این میتوانی روضه الحسین را درک کنی یعنی راهی را میروی که یک روزی زین العابدین(ع) به همراه زینب کبری(س) و طفلان اباعبدالله (ع) پیموده اند و وقتی به قبه متبرک حسینی میرسی آنجاست که ندای لبیک یا حسین طنین انداز می شود و دلها شکسته و چشمها گریان می شود و تو نیز با مهدی فاطمه هروله کنان در بین الحرمین بر سر و سینه میزنی و می گویی لبیک یاحسین … لبیک یا حسین
برای آگاهی و آشنائی بیشتر با این حرکت عظیم از نکات بسیار خوب استاد پناهیان که خود از پیشگامان این سفر روحانی است مطالبی را بازگو میکنیم.
گزیده ای از سخنرانی استاد پناهیان در جمع کاروان عازم پیاده‌روی اربعین:
جدا از جنبه‌های اجتماعی و آثار عظیمی که زیارت کربلای اباعبدالله(ع) به ویژه در تجمع ایام اربعین، در عالم به جای می‌گذارد، نکتۀ مهمی که زائرین و راهیان کربلای معلی باید مورد توجه قرار دهند، جنبه‌های معنویِ این زیارتِ بابرکت است.
همۀ ما باید عمیقا بفهمیم چرا زیارت قبر اباعبدالله(ع) این‌قدر ارزش و اهمیت دارد؟ فهم عمیق این معنا نیل به یک شرافت و توفیق بزرگ الهی است، که باید آن را از خدا تمنا کرد و با مطالعه و تحقیق صرف به دست نمی‌آید. ما می‌توانیم احادیثی را در این باره مطالعه کنیم، اما اینکه به فهم عمیق آن برسیم توفیق ویژه‌ای می‌خواهد.
به عنوان مثال حضرت امام(ره) دربارۀ عظمت عزاداری‌های اباعبدالله(ع) و دسته‌های عزاداری مطالبی را بیان می‌کنند(صحیفه امام/ج۱۱/صص۹۸ و ۹۹) که انسان احساس می‌کند خیلی‌ها نمی‌توانند دیگران این عظمت را به این وضوح و عمق بینند و درک کنند. گویی حضرت امام(ره) شهودی دیگر از عظمت عزاداری داشتند که در کلمات نمی‌گنجد. کلمات ایشان سرشار از غیرقابل وصف بودنِ آثار باعظمت این عزاداری‌هاست.
غیر از این احساس زیبایی که در طول سفرِ کربلا خواهید داشت، یک احساس دیگر نیز در این سفرِ معنوی می‌توانید داشته باشید و آن احساس شرمندگی نسبت به اباعبدالله(ع) است. اینکه بگوییم: یا اباعبدالله(ع) شما این همه زجر در راه خدا متحمل شدی و این همه شکنجه‌ای که بچه‌هایت شدند، در مقابل ما کاری برای تو و در راه خدای تو انجام نداده‌ایم، از طرفی ما را به واسطۀ محبت تو می‌بخشند برای شرمندگیِ ما تا ابد بس است. وقتی می‌بینیم که حسین(ع) برای هدایت ما چه هزینۀ سنگینی پرداخته است، شرمنده می‌شویم و این در حالی است که می‌بینیم ما هیچ کاری برای حسین(ع) نمی‌توانیم انجام دهیم.ما واقعاً به ثواب زیارت کربلا محتاج هستیم. از سوی دیگر وقتی می‌بینیم هیچ پاک‌کننده‌ای مانند اشک بر اباعبدالله(ع) و زیارت قبر اباعبدالله(ع) نیست، واقعاً خودمان را به این زیارت و به این عزاداری محتاج می‌بینیم. انشاءالله این توجه معنوی بالا برود.
