این روزها و به مناسبتی تاریخ سینمای ایران نوشته جمال امید را مطالعه می کنم. در این میانه به صفحاتی برخوردم که سینماگران از وزیر فرهنگ و هنر و نیز نخست وزیر وقت تقاضا کرده بودند در باره چهار چیز سینمای ایران را یاری دهند: پیشگیری از دوبله فیلم های مبتذل فرنگی، تدبیر برای بیمه بیکاری و تعیین مصادیق ممنوعیت در فیلم ها و تدارک دوربین فیلمبرداری و تجهیزات نور مناسب.
با بروز انقلاب اسلامی بخش سنتی روحانیت و طرف دارن شان به دلیل ناآگاهی از قدرت این هنر- رسانه و به استناد عبارت “هر چیز تازه ای مخل ومعارض دیدن و دینداری مردم است” و باشاهد مثال فیلم های اواخر دوران پهلوی به یکباره با کلیت سینما مخالفت کردند. اما گفتار ایت الله خمینی رهبر کبیر انقلاب در خصوص اینکه سینما از مظاهر تمدن است، بسان آبی بود که بر آن آتش سوزان فرو ریخت ومانع از آن شد تا سنت گرایان بتوانند به تمامی از این شاخصه مدرنیته و تمدن رهایی یابند.
با شروع به کار حوزه اندیشه وهنر اسلامی و کمی بعدتر بنیاد سینمایی فارابی با رویکرد تولید آثاراسلامی نه تنها این هنر- رسانه در جامعه و دولت اسلامی ایران طرد و محو نشد که به عنصری کلیدی برای معرفی اندیشه و سیمای نظام اسلامی در جهان خوش درخشید.
طی این سال ها و با گسترش مرزهای دانش ، ارتباطات و رسانه ها آن نیاز های سینماگران هم چنان پای برجا و بدون تغییر باقی مانده است: نگرانی از سانسور لگام گسیخته ناشی از سلیقه مدیران،دوربین و تجهیزات حرکتی و بیمه بیکاری (و البته دوبله فیلم های مبتذل بکل رخت بر بسته است)
تجمع صنفی سینماگران در خانه سینمای ایران و روند بلوغ و بالندگی آن که در چهار سال اخیر به عینیت رسید، بی شک از دستاورد های پس از انقلاب است که مرهون همه مدیران و اعضای علاقمندش از تاسیس تا هم اکنون بوده است.این تشکل در مهر ماه سال ۱۳۸۷ و در پی دیدار با رئیس جمهور متعهد شد تا برای اینده سینماچشم اندازی طراحی و تعریف کند تا بر اساس آن تدابیری از سوی رئیس دولت نهم برای تنفیذ آن اتخاذ شود.
هیات مدیره خانه سینما طی سه ماه کار فشرده و با بهره گیری از تجارب و دانش مدیران فعلی و پیشین اش متن پیش نویسی را با عنوان قانون نظام سینمایی و حمایت از حقوق مادی و معنوی آثار سینمایی پس از چهار نوبت ویرایش تهیه کرد و به ریاست محترم جمهور و کمیسیون محترم فرهنگی مجلس تقدیم کرد . همزمان نیز طی نامه ای به مواد قانونی مغفول مانده برنامه چهارم در خصوص استقرار نظام صنفی در مدیریت فرهنگ و هنر و نیز با تهیه طرحی با عنوان امنیت شغلی و از جمله به تاسیس صندوق بیمه بیکاری اشاره کرد و تقاضا کرد تا برای اجرای این ماده مغفول مانده از حقوق اجتماعی سینماگران با تامین صرفا چهار میلیارد تومان به صورت خودگردان صندوق بیمه سینماگران راه اندازی کند. چندین نامه پیرو نوشته شد و چندین جلسه هم با بزرگان مجلس و دولت برقرار کردند و دست آخر مدیران نو رسیده سینمایی دولت دهم نخست با حذفشان از تنها کرسی تصمیم گیری صدور پروانه فیلمسازی و انگاه با حصر مالی خانه سینما و مالا تعطیلی آن خود را از شر این خروسان بی موقع خوان رها کردند، تا خودشان بدانند که با بودجه های مصوب و غیر مصوب در اختیار چگونه معامله می کنند.
آری امروز به سایت خانه سینما سری زدم که نوشته بود”۲۹۸۹روز از مصوبه قانونی برپایی نظام صنفی در مدیریت فرهنگ و هنر و ضرورت تاسیس صندوق بیمه بیکاری اهالی فرهنگ و هنر می گذرد” و خود گواه اینست که در این عرصه همچنان در بر همان پاشنه چهل، پنجاه سال پیش می چرخد.
عین متن سایت خانه سینما:
سینماگران ایرانی بر خلاف دیگر همتایان خود برای تامین اجتماعی از حمایت های لازم برای دستیابی به حقوق مادی و معنوی آثارشان برخوردار نیستند.
کوشش های خانه سنیما در تنظیم و تدوین پیش نویس لایحه “قانون حمایت از حقوق مادی و معنوی آثار سینمایی” به منظور ایجاد ساختار حقوقی برای صیانت از اثارسینمایی و پیش نویس لایحه “قانون تشکیل سازمان نظام سینمایی” برای تامین و تنظیم مناسبات حقوق شاغلان سینما ارایه شده به ریاست محترم جمهور مورخ بهمن ماه ۱۳۸۷ و ریاست محترم کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی مورخ اردیبهشت ماه ۱۳۸۸ و نیز مکاتبه و نشست برای پیگیری اجرای قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی به شرح زیر تا کنون ثمر بخش نبوده است.
مطالبات قانونی معطل مانده اصحاب فرهنگ و هنر
۱)اصلاح قوانین و مقررات برای رفع موانع انحصاری، تقویت رقابت پذیری و فراهم سازی زمینه های بسط مشارکت مردم، نهادهای غیر دولتی، صنفی و حرفه ای در امور فرهنگ و هنری.(بند الف ماده ۱۰۴ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی ج. ا. ا)
۲)ساماندهی نظام یارنه ای بخش فرهنگ با الویت کودکان، دانش آموزان و دانشجویان با رویکرد تغییر نظام پرداخت یارانه از تولید به سمت مصرف برای کلیه اقشار جامعه و خرید محصولات فرهنگی.(بند ز ماده۱۰۴ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی ج. ا. ا)
۳)تهیه لایحه امنیت شغلی اصحاب فرهنگ و هنر و استقرار نظام صنفی بخش فرهنگ تا پایان سال اول برنامه چهارم.(بند الف ماده ۱۱۶قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی ج. ا. ا)
۴)اصحاب فرهنگ و هنر که شغل خود را از دست می دهند به تشخیص دولت به مدت حداکثر سه سال تحت پوشش بیمه بیکاری دولت قرار می گیرند(بند ج ماده ۱۱۶ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی و قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی ج. ا. ا)
سوگمندانه از تاریخ تصویب این قوانین حداقلی، ۲۹۸۹ روز سپری شده و تاکنون به اجرا در نیامده است.
خبرآنلاین
