شروین طاهری امروز یکشنبه در مقاله ای برای روزنامه وطن امروز نوشت: اسکاتلندیارد سرانجام سیاهه بی‌پایان تجاوزات مجری مشهور بی‌بی‌سی را منتشر کرد. «سر جیمی سویل» مرد منحرفی که به مدت ۴ دهه نامش معادل بنیاد خبرپراکنی بریتانیا بود و یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون دولتی انگلیس را اداره می‌کرد به ۶۰۰ مورد آزار جنسی کودکان و حتی بزرگسالان متهم شده است، آن هم در نیم‌قرن فعالیت هنری! و چه هنری برای یک خبرنگار بی‌بی‌سی بالاتر از این‌که ۵۰ سال علیه کودکان معصوم جنایت کند و آب هم از آب تکان نخورد.
در واقع همه سر‌و‌صداها درباره کودک‌آزاری‌های سریالی بزرگ‌ترین مجری تاریخ بی‌بی‌سی پس از مرگ او در ۸۴ سالگی در سال ۲۰۱۱ به راه افتاد، اگر نه تا روز مرگ او به خاطر همکاری با مهم‌ترین نهاد امنیتی بریتانیا که همان به اصطلاح بنگاه خبرپراکنی عمه بوقی (Auntie Beeb) لقبی که عوام‌الناس در کشورهای انگلیسی‌زبان روی بی‌بی‌سی گذاشته‌‌اند) انگلوساکسون‌ها باشد در مصونیت کامل بسر می‌برد.
جالب اینجاست که حالا خود بی‌بی‌سی پیشاپیش خبرگزاری‌های جهان، اخبار مربوط به رسوایی بزرگ کارمند سابقش را می‌فروشد، انگار نه انگار که مطابق همین اخبار، بیشترین آمار جنایت‌های سویل در خود تشکیلات مربوط «عمه بوقی» رخ داده است.
طبق گزارشی ۲۰صفحه‌ای که اخیرا توسط اسکاتلندیارد یا همان پلیس سلطنتی دربار فخیمه ملکه با همکاری یک نهاد خیریه تهیه شده، آقای مجری محبوب انگلیسی‌ها نخستین جنایت را در سال ۱۹۵۵ در شهر منچستر مرتکب شده و آخرین را در سال ۲۰۰۹ در لندن؛ گویا شیطان ۲ سال آخر عمر را به استاد مرخصی داده است.
در این فاصله بیش از ۶۰۰ مورد آزار یا سوءاستفاده جنسی توسط او به ثبت رسیده که ۷۳ درصد قربانیان این مجری هوس‌باز بی‌بی‌سی، کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال حتی بچه‌های معصوم زیر ۱۰ سال بوده‌اند. یعنی معصومیت ۴۴۰ کودک و نوجوان توسط سویل خدشه‌دار شده است.بی‌خیالی بی‌بی‌سی وقتی آزاردهنده‌تر می‌شود که بدانیم بالاترین آمار آزار جناب «سر» به داخل تشکیلات خود بنگاه فخیمه مربوط می‌شود.
چنانکه آمار نشان می‌دهد، جناب شوالیه مخصوص دربار انگلیس که لقب سر را هم از ملکه دریافت کرده بود، بیشترین خدمات را در استاک‌مندویل (پایتخت ورزشی معلولان بریتانیا) و دفتر اصلی بی‌بی‌سی انجام داده است، طوری که تعداد ۲۴ تجاوز جنسی از بیمارستان استاک‌مندویل در شمال غرب لندن و ۲۳ مورد از بیمارستان خیابان اورموند در نزدیکی مقر بنگاه خبرپراکنی در لندن، گزارش شده‌اند که طبق گزارش‌های پلیس، همگی به سویل دیوانه منسوب بوده‌اند.
این نشان می‌دهد که در بی‌بی‌سی هیچ‌کس به هیچ‌کس رحم نمی‌کند و عقل حکم می‌کند که مردم از این هیولاهایی که در قالب فرشته گریم می‌شوند و در استودیوهای فریبنده بی‌بی‌سی مقابل مخاطبان قرار می‌گیرند، فرار کنند.
تصورش را بکنید فقط ۴۰ نفر از قربانیان سویل را پسران و مردان بین ۸ تا ۴۷ سال تشکیل می‌داده‌اند و چه کسی تضمین می‌دهد که او هیچ‌وقت پایش به رادیو صدای فارسی بی‌بی‌سی که تقریبا همزمان با نخستین جنایت‌هایش تاسیس شد نرسیده و یا تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی که او برای سر زدن به آنجا تا روز بازنشستگی ۲ سالی وقت داشته است.
صادق‌صبا، عنایت‌فانی یا قطعا جوان‌ترهایی مثل بهزاد بلور یا سیاوش اردلان قطعا در همه این سال‌ها همکاران بالقوه جناب سرسویل محسوب می‌شده‌اند، اگر چه اخبار متعدد حاکی از آن است که مرز بالقوه و بالفعل در این موارد بسیار کمرنگ است.
اگر کمی در این حقایق تامل کنید، این جملات پایانی را چیزی فراتر از یک کنایه رسانه‌ای خواهید یافت. در این صورت متوجه می‌شوید که چرا بی‌بی‌سی در خط مقدم قداست‌شکنی و معصومیت‌زدایی از زندگی بشر مدرن حرکت می‌کند. در این بنگاه خبرپراکنی ـ یا آنطور که آن نویسنده بزرگ آلمانی گفته بود بنگاه لجن‌پراکنی ـ همه یا «سرجیمی سویل» هستند یا قربانیان او!
فارس
