علی ربانی گفت: گریه تنها وسیله‌ای است که کودک می‌تواند مشکل خود را بیان کند، به عبارتی تنها راه برقراری ارتباط نوزاد یا کودکی است که هنوز قادر به سخن گفتن نیست.
وی توضیح داد: در یک ماهگی منطقی‌ترین علت گریه ممکن است گرسنگی باشد. بیش از اندازه سیر بودن هم باعث گریه کودک می‌شود. ممکن است کودک رختخوابش را خیس کرده باشد، گرمش باشد یا شکم درد داشته باشد.
ربانی افزود: ترس و احساس عدم امنیت مثلاً در محیطی که سر و صدا زیاد باشد یا ناراحت بودن قنداق یا پتویی که کودک در آن پیچیده شده باشد از دیگر عوامل گریه کودک است.
به گفته وی، با بالا رفتن سن کودک، ارتباط برقرار کردن مادر با او آسان‌تر می‌شود مثلاً متوجه می‌شود که کسالت و بی‌اشتهایی نشانه سرماخوردگی است. اما نشان دادن محل درد معمولاً از یکسالگی در کودکان آغاز می‌شود.
این پزشک متخصص گریه کودک را نوعی پیام و علامت برای والدین دانست و گفت: یک پیام دیگر این است که حال کودک آن قدر خوب است که توان گریه کردن را دارد چرا که گریه نکردن علامت بدتری است و باید به آن توجه شود. بچه‌هایی که زیاد گریه نمی‌کنند اما سرحال هم نیستند باید مراقبت شوند چون ممکن است توان گریه کردن را نداشته باشند.
به گفته وی، به کودکی که بعد از گریه زیاد، ناگهان آرام می‌شود در حالی که آرام شدنش همراه با کسل بودن باشد باید مرافبت شود. زیرا اگر چه راه بیان مشکل است اما علامت بدی است.
ربانی تأکید کرد: بعد از گریه کودک، باید تمام عوامل بررسی شود، در صورت یافتن علت مرتفع و در صورتی که مشخص نشود حتماً باید با پزشک مشورت گرفته شود و بهتر است وقتی گریه کودک خارج از این تعاریف باشد تشخیص علت به پزشک واگذار شود.
فارس
