این زنان زمانی دختران جوانی بودند که دوست داشتند ازدواج کرده و مثل زنان دیگر مادر شوند، در حالی که خانواده‌هایشان از آنها می‌خواهند عهد کنند هیچ‌گاه ازدواج نکرده و تا آخر عمر دختر باقی بمانند.
آنان زنانی نیستند که بخواهند راهب صومعه‌سرا باشند. آنها به این دلیل ازدواج نکرده‌اند که مسوولیت محافظت از خانه و خانواده خود را به طریق اینکه در اجتماع خود تغییر نقش داده و به جای زن تبدیل به مرد شوند، به دست آورده‌اند.
در گذشته در دهکده‌های مناطق روستایی کوهستانی در آلبانی اغلب فضایی قبیله‌ای برقرار بوده که در آنها خصومت‌های طایفه‌ای و قتل‌های ناموسی رایج بود، به همین دلیل در این مناطق تعدادی از این زنان مجبور می‌شدند تبدیل به مرد شده و سرپرست خانواده خود شوند. آنها در ازای قربانی کردن ماهیت زنانه خود، از امتیازات دنیای مردانه برخوردار می‌شدند. دامن و بلوز زنانه را کنار گذاشته و شلوار و پیراهن مردانه را به تن کرده و موی بلند خود را نیز تبدیل به موی کوتاه مردانه می‌کردند.
آنها با دیگر مردان همکار شده، سیگار کشیده و با غرور مردانه در شهر راه می‌روند. به آنها دیگر “خاله” یا “خانم” نمی‌گویند، بلکه آنها را به عنوان “آقا” و “عمو” صدا می‌زنند. تغییر هویت مطلق این زنان از زن به مرد در جوامع آنها کاملا پذیرفته شده و مفروض است بدون آنکه مشکلی نسبت به این اتفاق داشته باشند. امروزه از این زنان، تنها تعداد معدودی زنده هستند. عکس های عکاس تایم و جیل پیترز از داخل این روستا را در زیر می بینید.
برترینها
