اتفاقا ۲ گل هم به استقلال زد. دلیل ترک استقلال، اختلافی بود که شاهرخ با سعید مراغه چیان داشت. شاهرخ تا سال ۶۷، جسته و گریخته در تیم فوتبال پرسپولیس ماند و سپس به استقلال برگشت. علی پروین از این که شاهرخ در زمان اخراج موقت او از پرسپولیس، با تیم به بنگلادش رفت دلخور بود و وقتی در هنگام بازگشت چشمش به شاهرخ افتاد با حرکات چشم و ابرو به او گفت برگردد استقلال! شاهرخ بیانی خودش را یک استقلالی می داند اما او یک بازیکن سرخابی بوده است. گفتگوی «نیمروز» با شاهرخ بیانی را در ادامه بخوانید:
– آقای بیانی چند دربی را تجربه کردید؟
من در ۱۳ دربی حضور داشتم و در طول این ۱۳ مسابقه فقط یکبار شکست را تجربه کردم.
– این ۱۳ مسابقه چگونه تقسیم شده بود؟ همه ۱۳ بازی را در استقلال بودید یا با پرسپولیس هم مقابل استقلال در دربی حاضر شدید؟
من از سال ۵۶ تا ۷۱ برای استقلال بازی کردم و در این بین فقط بین سال های ۶۵ تا ۶۶ به پرسپولیس رفتم و برای آنها بازی کردم.
– چرا به پرسپولیس رفتید؟
با باشگاه اختلاف داشتم و به پرسپولیس رفتم. اما سال بعد به استقلال برگشتم.
– چه شد که بعد از دو سال باز به استقلال برگشتید؟
زمانی که به خاطر مسائل زمین‌های سعادت آباد در استقلال دعوایم شد علی پروین متوجه داستان زمین سعادت آباد شد و دنبال کار من را گرفت تا من هم در سعادت آباد زمین بگیرم. بعد به پرسپولیس رفتم اما دو بازی برای پرسپولیس که انجام دادم فهمیدم سرکار بوده‌ام و دیگر نمی‌توانستم کاری کنم.
– در آن سال ها جابه جایی های شما موجب ناراحتی و انتقاد تماشاگران سرخابی نشد؟
خدا را شکر تنها بازیکنی بودم که از هیچ کس فحش نشنیدم. بعد از رفتن به پرسپولیس هم تماشاگران استقلال من را تشویق می کردند. حتی زمانی هم که به استقلال برگشتم هواداران پرسپولیس به من توهینی نکردند.
– بهترین خاطره ای که از دربی برای شما مانده چیست؟
سال ۶۹ در بازی برابر پرسپولیس یادم هست که یک بر صفر عقب بودیم و آن مسابقه را توانستیم با نتیجه دو بر یک پیروز شویم. همین برد هم سبب شد تا قهرمان لیگ شده و در همان سال قهرمانی آسیا را هم کسب کردیم. البته یک خاطره خوب دیگر هم دارم که به سال ۶۱ مربوط می شود. دیداری که پرویز مظلومی در آن گل زد و ۱۲۰ هزار نفر برای تماشای مسابقه به ورزشگاه آمده بودند. جمعیت آنقدر زیاد بود که حتی تا کنار زمین هم آمده بودند. اما هیچ مشکلی بعد از بازی به وجود نیامد.
– و بدترین خاطره…
در کل برابر پرسپولیس یکبار تن به شکست دادیم. سال ۶۵ یا ۶۶ بود که با گل آقای عابدینی بازی را به حریف واگذار کردیم. در آن بازی ما هرچه زدیم به در بسته خورد و در نهایت شکست خوردیم.
– در طول دربی هایی که در آن حاضر بودید با کسی هم درگیر شدید؟
من اهل درگیری و دعوا نبودم فقط یکبار سال ۶۵ بود که بعد از مسابقه با ضیا عربشاهی درگیر شدم. او به من توهین کرد و با هم درگیری مختصری داشتیم. اما بعدا با هم آشتی کردیم.
– در آن سال ها آیا توصیه ای درباره اینکه بازی را مساوی کنید یا اینکه برد و باخت در بازی نداشته باشید به شما شد؟
هیچ وقت کسی درباره نتیجه دربی دخالت نکرد. موضوع بازی سال ۷۹ هم که این روزها داغ شده و می گویند به استقلال توصیه شد که به حریف گل نزند واقعیت ندارد. رئیس وقت سازمان تربیت بدنی نگفته بود که گل نزنید. فقط چون دو بازیکن پرسپولیس اخراج شده بودند توصیه کرده بودند که بازی به نحوی ادامه پیدا کند که بین تماشاگران درگیری ایجاد نشود. اما بازهم می گویم هیچ وقت کسی حرف از مساوی کردن نزد.
– به نظر شما دربی های گذشته جذاب تر از دربی های امروزی نبود؟
فکر نمی کنم شرایط تفاوتی کرده باشد. آن زمان فوتبال شرایط خاصی داشت. پول نبود و بازی کردن دلی بود. همه بر مبنای تعصب بازی می کردند. اما الان پول هست ولی تعصب کمرنگ تر شده است. شرایط بازیکنان هم بهتر شده است.
– دربی هفتاد و ششم را چگونه ارزیابی می کنید؟ به نظر شما کدام تیم برنده می شود؟
فکر می کنم دربی قشنگی شود. تیم ما ۳-۳-۴ و هجومی بازی می کند و حریف هم تیمی هجومی است. به خاطر همین بازی زیبایی خواهد شد. هر کس هم خوب بازی کند و از موقعیت ها بهتر استفاده کند برنده بازی خواهد شد.
