با نزدیک شدن زمان برگزاری انتخابات، شاهد شکل گیری تدریجی چینش فضای رقابتی انتخاباتی بین احزاب و گروه های سیاسی هستیم. در این بین، شکل گیری قطب بندی های رقابتی که می توان در حالات مختلف دوقطبی، سه قطبی و چندقطبی آن را تصور کرد، طبیعت و ذات هر انتخاباتی است.
بدون شک، هیچ انتخاباتی بدون رقابت به معنای واقعی کلمه انتخاب نیست؛ چراکه تا وقتی تنوع و تکثر نباشد، رقابت به وجود نخواهد آمد. با شکل گیری رقابت، طبیعی است که قطب بندی در انتخابات حاصل خواهد شد. این فضای قطبی شده بر شور و نشاط انتخاباتی خواهد افزود و زمینه حضور گسترده و حداکثری ملت را فراهم خواهد آورد.
در این میان، پرسش های اساسی وجود دارد که باید برای فهم قطب بندی های انتخاباتی به آن توجه کرد و پاسخی درخور ارائه داد. پرسش هایی از قبیل: آیا قطب بندی های شکل گرفته در انتخابات مبتنی بر واقعیت های اجتماعی جامعه است؟ آیا قطب بندی ها می تواند مشکلی از مشکلات کشور را حل کرده و کشور را یک گام به پیش برد؟ چه آفاتی برای قطبی شدن فضای انتخابات متصور است و برای رفع آفات آن چه باید کرد؟ برای آنکه دشمنان از فضای قطبی شده انتخابات سوءاستفاده نکنند (مانند آنچه در فتنه ۸۸ به وقوع پیوست) چه باید کرد؟ و…
در ماه های گذشته از زمان آماده سازی گروه های سیاسی برای ورود به عرصه انتخابات، حلقه انحرافی پیشگام قطبی سازی فضای سیاسی کشور بوده و تلاش کرده تا با قطب بندی کاذب و توهمی، از این ابزار برای تخریب رقبا و فریب افکار عمومی بهره برداری کند. این اقدام از آنجایی حاصل شده است که تجربیات انتخابات ۸۴ و ۸۸ نشان داد افکار عمومی به برخی جریان های تمامیت خواهی که از منظری پدرسالارانه و بالا به پایین به ملت می نگرند، واکنش منفی نشان خواهد داد. برخی از انتخابات گذشته کشور در چنین فضایی برگزار شد و گروه هایی که برای دوقطبی کردن انتخابات برنامه ریزی کرده بودند پیروز شدند.
با وجود چنین تجربه موفقی، حلقه انحرافی که امروز دیگر گفتمان اصولگرایی را خطرناک ترین رقیب خود می داند، درصدد است با استفاده از نزدیکی به دولت با ایجاد دوقطبی ساختگی «خود – مخالفین خود» اصولگرایان را در کنار اصلاح طلبان و فتنه گران و ضدانقلاب قرار دهد. محوریت و پرچمدار جبهه مخالفان را نیز آقای هاشمی رفسنجانی قرار داده تا نوستالژی سال ۸۴ بار دیگر تداعی گردد
این در حالی است که گفتمان اصولگرایی، مرزهای مشخص خود را با جریان اصلاح طلبی، فتنه گر، ضدانقلاب و حلقه انحرافی و افرادی چون هاشمی رفسنجانی، سیدمحمد خاتمی، موسوی و کروبی، مشائی و… به طور شفاف تعریف کرده است و اتفاقاً اخبار و نشانه ها، از نزدیکی حلقه انحراف به اردوگاه اصلاح طلبان و فتنه گران حکایت دارد، اردوگاهی که هیچ گاه سران آن، افرادی چون مشائی و بقایی، موضع گیری آشکاری علیه مواضع فتنه گران در طول چهار سال اخیر نداشته اند رسانه های حلقه انحرافی در حالی اصولگرایان را به همگرایی با فتنه گران و اصلاح طلبان متهم می کنند که هنوز افکار عمومی اظهارات ناشیانه «امیری فر» امام جماعت حلقه انحرافی را خطاب به روزنامه نگار شرق(۱۰/۲/۹۰) فراموش نکرده که در آن، از احتمال ائتلاف با اصلاح طلبان و عدم امکان ائتلاف با اصولگرایان سخن گفته بود
جالب آن است که علاوه بر حلقه انحراف، جریان هاشمی نیز بی میل به ادامه این بازی نیست، چرا که معتقد است از یکسو پایگاه اجتماعی احمدی نژاد آنقدر دچار ریزش شده که وی این بار خواهد توانست بر وی غلبه کند و از دیگر سو با طرح این دوگانه، مدیریت اردوگاه اصولگرایی را نیز در اختیار خواهد گرفت. همچنین هاشمی که بعد از فتنه ۸۸، اعتبار و وزن سیاسی خود را به شدت از دست داده، در تلاش است تا با توجه به شرایط دشوار اقتصادی، بار دیگر در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم میدان دار سیاست گردد طرح تشکیل «دولت وحدت ملی» به واقع الگوی بازگشت وی به صحنه سیاست کشور است.
باید به این نکته توجه کرد که دوقطبی شدن جامعه دستاوردی جز میدان دار شدن افراطیون نخواهد داشت. حلقه انحرافی نیز که بنیان فعالیت های انتخاباتی خود را بر تخریب و افراطی گری گذاشته، با پایان کار دولت دهم چیزی برای از دست دادن ندارد، لذا باید برای جلوگیری از ایجاد چنین فضایی اندیشید و هوشیار بود که بازی افراطیون – انحرافیون، به بازی اول صحنه انتخابات ۹۲ بدل نگردد چراکه این بازی ساختگی همچون دو تیغه قیچی برای ذبح گفتمان اصولگرایی و رادیکالیزه کردن فضای انتخابات طراحی شده است و حاصلی جز ناامن سازی انتخابات و سوءاستفاده از عواطف و احساسات تود های ملت و به قدرت رسیدن افراطیون به همراه نخواهد داشت.
بصیرت
