رایانه خود ترمیم‌کننده «سیستماتیک» اکنون در دانشگاه کالج لندن مورد استفاده بوده و می‌تواند ماموریت‌های حساس را انجام دهد. برای مثال این رایانه می‌تواند به پهپادها اجازه برنامه‌ریزی مجدد خودشان را برای سازگاری با آسیب‌های جنگی داده یا به ایجاد مدلهای واقعی‌تر از مغز انسان کمک کند.
رایانه‌های روزمره برای مدلسازی فرآیندهای طبیعی مانند چگونگی عملکرد نورون‌ها یا هجوم زنبورها مناسب نیستند. این از آن جهت است که رایانه‌ها بطور متوالی کارهای سخت انجام داده و هر دستور را در یک زمان انجام می‌دهند.
این در حالیست که به گفته محققان، طبیعت به این شکل نبوده و فرآیندهای آن به شکل غیر متمرکز و احتمالاتی توزیع شده است. همچنین احتمال خطا در آن کم بوده و قادر به خودترمیم هستند.
این محققان رایانه‌ای را ساخته‌اند که در آن داده‌ها با دستورالعملهای اجرایی آن سازگار هستند. برای مثال این رایانه، دمای بیرون را با اینکه اگر دما خیلی بالا برود، چه باید کرد؟ مرتبط می‌کند. سپس نتایج به مخازنی از نهادهای دیجیتالی موسوم به سیستم تقسیم می‌شوند.
هر سیستم از یک حافظه شامل داده‌های حساس نسبت به محیط برخوردار بوده که به معنی قابلیت تعامل آن با سیستمهای مشابه دیگر است. این سیستمها بجای استفاده از یک شمارشگر برنامه در زمانهای انتخابی توسط یک مولد عدد شبه تصادفی کار می‌کنند.
این سیستمها دستورالعملهای خود را بطور همزمان انجام می‌دهند، بدون اینکه سیستمی بر دیگری اولویت داشته باشد.
مهمتر اینکه، رایانه سیستماتیک از چندین نسخه از دستورالعملهای توزیع شده در سیستمهای خود برخوردار بوده از این رو اگر یک سیستم خراب شود، رایانه می‌تواند به یک نسخه پاک دیگر برای ترمیم کد خود دست یابد. همچنین برخلاف سیستم عاملهای رایج که در صورت عدم دسترسی به یک بیت حافظه خراب می‌شوند، رایانه سیستماتیک به کار خود ادامه می‌دهد؛ چرا که هر سیستم از حافظه خود برخوردار است.
محققان اکنون در حال آموزش این رایانه برای بازنویسی کد خود در واکنش به تغییرات در محیط از طریق فراگیری دستگاه هستند.
ایسنا
