لیلا هم بعد از فیلم جدایی به یک چهره بین المللی تبدیل شده و بارها به فستیوالها دعوت شده، حتی برای داوری یا اهداء جایزه و بدیهی است که یک چهره بین المللی باید باورهای بین المللی که دیکته می شود را تبلیغ کند. پس ایشان دقیقاً به همان دلیلی از پناهی دفاع می کند که از دیگر موضوعات حقوق بشری و زندانیان سیاسی و آزادی زنان و حقوق حیوانات دفاع می کند. عده ای فکر می کنند فقط جمهوری اسلامی دیدگاههای خود را به مردم و هنرمندانش دیکته می کند در حالیکه واقعیت این است که هر سیستم فکری تمایل به یکسان سازی ایئولوژیک اعضای تیم خود دارد حتی اگر این سیستم آزادی، حقوق بشر، دموکراسی و… را تبلیغ کند و فستیوالها هم از قاعده مستثنی نیستند.
من سالهاست که در چند مطلب و نامه سرگشاده ای که نوشته ام شعار جدایی هنر از سیاست سر داده ام و از عواقب آمیختگی این دو هشدار داده ام. در واقع سیاست تبری است که ریشه سینما را نشانه گرفته است چه از طرف مسئولین داخلی در حمایت از فیلمهای به اصطلاح ارزشی ولی در واقع سفارشی و رانت خواری باشد و چه فستیوالهای خارجی با سیاه نمایی هایی که آنقدر شور است که صدای آشپز را هم در آورده است.»
