اردوغان و عبدالله گل، نخست وزیر و رییس جمهور ترکیه در کنار شیمون پرز رییس رژیم صهیونیستی
نتانیاهو دیروز (پنجشنبه) در واکنش به اظهار نظر اخیر اردوغان گفت: این اظهارات کذب است و ما گمان می کردیم که چنین اظهاراتی دیگر در جهان شنیده نخواهد شد.
نتانیاهو در ادامه اردوغان را به نازی ها تشبیه کرد و گفت: این اظهارات، تلاشی بدنام کردن دیگران محسوب می شود.
ییگال پالمور سخنگوی وزارت امور خارجه اسرائیل نیز گفت: اسرائیل اظهاراتی را که در رسانه های ترکیه به اردوغان نسبت داده می شود، پیگیری می کند. اظهاراتی پوچ که بیانگر جهل و نادانی است و “اسرائیل” در قبال آن واکنشی نشان نخواهد داد که باعث بزرگنمایی این اظهارات شود.
اردوغان روز چهارشنبه این هفته در پنجمین کنفرانس ائتلاف تمدن های سازمان ملل متحد گفته بود: باید همانگونه که مخالفت با صهیونیزم، یهودی ستیزی و فاشیسم جُرم محسوب می شود، اسلام ستیزی هم جُرم به شمار آید.
نتانیاهو در ادامه اردوغان را به نازی ها تشبیه کرد و گفت: این اظهارات، تلاشی بدنام کردن دیگران محسوب می شود.
ییگال پالمور سخنگوی وزارت امور خارجه اسرائیل نیز گفت: اسرائیل اظهاراتی را که در رسانه های ترکیه به اردوغان نسبت داده می شود، پیگیری می کند. اظهاراتی پوچ که بیانگر جهل و نادانی است و “اسرائیل” در قبال آن واکنشی نشان نخواهد داد که باعث بزرگنمایی این اظهارات شود.
اردوغان روز چهارشنبه این هفته در پنجمین کنفرانس ائتلاف تمدن های سازمان ملل متحد گفته بود: باید همانگونه که مخالفت با صهیونیزم، یهودی ستیزی و فاشیسم جُرم محسوب می شود، اسلام ستیزی هم جُرم به شمار آید.
واکنش های متقابل نتانیاهو و اردوغان در حالی بار دیگر از سر گرفته می شود که چند سال پیش هم اردوغان در یک اقدام نمایشی در داووس سوییس، کنفرانس خبری مشترک با شیمون پرز رییس رژیم صهیونیستی را به بهانه اعتراض به محاصرۀ غزه ترک کرد تا با این حرکت، در نزد افکار عمومی جهان عرب و دنیای اسلام برای خود مقبولیت و محبوبیتی کسب کند؛ گویی مخاطبان چنان به سازش و تسلیم سردمداران برخی کشورهای عربی و اسلامی در برابر رژیم اشغالگر عادت کرده بودند که کوچکترین حرکتی بر خلاف این روند – هرچند ظاهری و نمایشی- در نظرشان بزرگ آمد، و جالب این که هیچ کس نپرسید که اصولا چرا باید نخست وزیر یک کشور مدعی اسلام، رژیم غاصب را به رسمیت بشناسد و در کنفرانس مشترک با سران آن شرکت کند که بعدا مجبور به ترک آن شود؟! و چرا ترکیه با این رژیم روابط دیپلماتیک و همکاری نظامی، تسلیحاتی و اطلاعاتی دارد؟
و دست آخر این که اگر ترک یک کنفرانس خبری آن اندازه اهمیت دارد، پس جایگاه کشورها و حکومت هایی که هرگز این رژیم را به رسمیت نشناخته اند و به ادامۀ مبارزه تا آزادی کامل سرزمین فلسطین باور دارند، کجا خواهد بود؟ همان حکومت هایی که اردوغان هم اکنون به فرمان اربابان غربی خود، برای “سرنگونی” برخی از آنها و یا “تضعیف” برخی دیگر، از هیچ کوششی فروگذار نمی کند..
