زمانی که فرگوسن در رختکن منچستریونایتد فهرست ۱۱ نفره بازیکنانش برای دیدار برابر رئال مادرید را خواند، وین رونی فهمید که جایی در یکی از مهمترین دیدارهای این فصل تیمش و احتمالا در برنامه های آینده فرگی ندارد. او مدت‌هاست از فرم خوب خود فاصله گرفته و دیگر نامش به عنوان مرد تاثیرگذار اولدترافورد مطرح نیست.
از زمانیکه رابین فن‌پرسی پیراهن شیاطین سرخ را پوشید و آنقدر گل زد که خیلی زود، محبوب هواداران شد، رونی کم‌کم فهمید که باید بدنبال خانه‌ای جدید برای خود و خانواده‌اش باشد. وقتی رونی در سرنوشت‌سازترین مصاف تیمش از فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۱ روی نیمکت می‌نشیند، این پیغامی روشن از سوی فرگوسن برای اوست:”عصر رونی در اولدترافورد به پایان رسیده است.”
حالا دیگر دنی ولبک جوان، نقش مهاجم ملی‌پوش یونایتد را در خط حمله ایفا می‌کند. پیرمرد در دیداری که به یک تساوی بدون گل برای صعود به مرحله بعد نیاز داشت، باز هم همه را شگفت زده کرد و در نهایت تنها یک مرحله دیرتر از سال قبل با لیگ قهرمانان وداع کرد. رونی در این مسابقه هم چندان تاثیرگذار نبود و حتی یک موقعیت طلایی را از دست داد تا مشخص شود که با روزهای خوبش در یونایتد فاصله دارد. جالب اینکه او در پایان مسابقه نیز در حالیکه اکثر هم‌تیمی‌هایش مشغول اعتراض به داور بودند، با بازیکنان حریف صحبت می‌کرد و این نشان می‌داد که نسبت به اتفاقاتی که در این دیدار رخ داد، بی‌تفاوت است. رونی که سال‌ها بازیکن محبوب سر الکس بود حالا کم کم به سمت درهای خروجی باشگاه هدایت می‌شود. البته به نظر می‌رسد شایعات بازگشت رونالدو به منچستر در این جدایی بی‌تاثیر نیست.
تاریخ نشان داده که سرمربی لجباز شیاطین سرخ به قربانی کردن ستاره‌ها(و همچنین آرزوهای هوادارانش) در بازی‌های بزرگ عادت دارد. از نیمکت‌نشین کردن جیم لیتون در فینال جام حذفی ۱۹۹۰ تا عدم حضور دیوید بکام در ترکیب اصلی دیدار برابر رئال‌مادرید در سال ۲۰۰۳٫ رود فن‌نیستلروی، ماشین گلزنی یونایتدها نیز در فینال جام اتحادیه سال ۲۰۰۶ برابر ویگان در کنار فرگوسن نشست تا متوجه شود که خیلی زود باید با پیراهن قرمز خود خداحافظی کرده و بدنبال باشگاهی جدید باشد. تمام این بازیکنان کمتر از شش ماه پس از این اتفاقات در اولدترافورد حضور داشتند. همانند اتفاقی که برای روی کین افتاد و خیلی زود پس از مصاحبه‌ای که با تلویزیون باشگاه علیه هم‌تیمی‌هایش انجام داد، مجبور به جدایی شد. رونی نیز باید بپذیرد که زندگی ورزشی یک فوتبالیست حرفه‌ای فراز و نشیب‌های زیادی دارد.
اکثر مصاحبه‌های این فصل فرگوسن درباره رونی، کمی انتقادی بوده و درخشش فن‌پرسی نیز دلایل این تصمیم احتمالی را به خوبی مشخص می‌کند. رونی در دیدارهای بزرگ تاثیرگذاری چندانی نداشته اما در همین دیدار ابتدای هفته برابر نوریچ درخشش قابل توجهی داشت. با این حال فرگوسن او را برابر رئال نیمکت‌نشین کرد. در پایان فصل تنها ۲ سال دیگر از قرارداد رونی باقی می‌ماند و درحالیکه او هفته‌ای ۲۵۰ هزار پوند دستمزد می‌گیرد، تمدید ۴ یا ۵ ساله قراردادش چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. به همین دلیل تابستان، زمانی مناسب برای یافتن یک خریدار است.
او ۲۸ ساله شده و هزینه ۴۰ میلیون پوندی برای بازیکنی که زمانی ستاره طلایی فوتبال انگلستان بود، به سود اقتصاد باشگاه نیست. آنهم در شرایطی که با این مبلغ می‌توان نفراتی چون لوئیس سوارس یا ادینسون کاوانی را به خدمت گرفت که جوانتر هستند و در فرم بسیار بهتری نیز قرار دارد. او پس از مشکلاتی که سه سال پیش با فرگوسن پیدا کرد، در فکر جدایی بود و حتی منچسترسیتی برای به خدمت گرفتن او ابراز تمایل کرد اما به نظر نمی‌رسد فرگی راضی شود که او نیز همانند ته‌وس پیراهن این همشهری پر سر و صدا را به تن کند.
شاید در این میان پاری‌سن ژرمن گزینه‌ای مناسب برای او و باشگاه باشد. سه سال پیش رونی معتقد بود که یونایتد برای او به اندازه کافی مناسب نیست و حالا گذر زمان چرخشی عجیب را رقم زد. فرگوسن با کنار گذاشتن رونی از ترکیب دیدار سه‌شنبه شب به او نشان داد که این بار شماره ۱۰ یونایتد است که دیگر برای باشگاهش کارآیی ندارد.
گل
