تاملی بر آمار یازده میلیون افراد در سن ازدواج این سئوال را به ذهن متبادر می کند که این افراد برای تامین نیاز جنسی خود چه کار می کنند. نیازی که بی پاسخ گذاشتن آن عوارض متعددی را برای افراد خواهد داشت.
عده ای خویشتن داری می کنند تا زمان مناسبی ازدواج کنند.
برخی هم برای تامین این نیاز خود، ازدواج موقت می کنند( با رعایت موارد شرعی و …)
عده ای هم به سمت خود ارضایی می روندکه این شیوه هم عوارض مختلفی جسمی و روانی و … دارد که در این نوشتار قصد پرداختن به آن را ندارم.
بعضی ها هم نیاز جنسی شان را از طریق ارتباط نامشروع با دیگران برآورده می کنند.این روش هم عوارض و پیامد های مختلفی از منظر حقوقی، فرهنگی، اجتماعی،جسمی، امنیتی و …برای آنان دارد. برخی ازطریق تجاوز به عنف و یا آزار جنسی کودکان بخشی از این نیاز خود را پاسخ می دهند.
عده ای هم سردر گم هستند و نمی دانند باید چه کار کنند.هرزه گی وچشم چرانی درخیابان و محیط کارو … هم می تواند راهی برای عده ای باشد. آن چه که مهم است این که در همه این افراد «نارضایتی از تامین نیاز جنسی» وجود دارد.این نارضایتی خود می تواند در عملکرد افراد در محیط های اجتماعی و در ایفای نقش های اجتماعی شان تاثیر منفی بگذارد.
گرچه این تاخیر در ازدواج و بالا رفتن سن ازدواج خود دلایل متعددی دارد که اتخاذ سیاست های کمک مالی یا مباحثی که این روز ها به عنوان عوامل تشویقی برای تشکیل ازدواج و فرزند بیشتر مطرح می شود از قبیل دو هفته مرخصی برای آقایان و دادن سکه به والدین و… نمی تواند عامل موثری برای تشویق به ازدواج دائم باشد. بسیاری از افراد هستند که تمکن مالی دارند ولی از پذیرش مسئولیت دیگران در قالب تشکیل خانواده فرار می کنند. ناامیدی از آینده می تواند در این زمینه موثر باشد.
فراموش نشود که در گذشته آینده نگری نکردیم و این شرایط امروز ماست و بدون شک این تاخیر در سن ازدواج و کاهش تمایل افراد به تشکیل زندگی خانوادگی از طریق ازدواج دائم، در آینده عوارض دیگری ازقبیل افزایش اچ.آی.وی و ایدز، بی اعتمادی یا کاهش اعتماد به سلامت پسران و دختران قبل از ازدواج را هم به دنبال خواهد داشت که حتی می تواند موجب بالاتر رفتن سن ازدواج در آینده نه چندان دور نیز گردد.
*سید حسن موسوی چلک رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
خبرآنلاین
