مواضع اروپا در باره ایران محافظه کارانه است.

سفیر سابق ایتالیا در تهران معتقد است سیاست خارجی ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا درباره ایران کمتر به اشتراک نظر می رسد.
روبرتو توسکانو که ارتباطاتی را با برخی گروههای ضدانقلاب دارد در مصاحبه با وبلاگ «ایران در جهان» و درباره نقش اتحادیه اروپا در قبال ایران گفت: همسو کردن ۲۷ سیاست خارجی متفاوت باعث شده که اتحادیه اروپا نقشی کوچکتر از ظرفیت واقعی اش به عهده بگیرد. درباره ایران باید گفت که به سختی می توان ویژگی خاصی را در سیاست اروپا دید. مسئله این است که مواضع اروپا محافظه کارانه است.
وی با ابراز تاسف از اینکه غرب نتوانست در دوران ریاست جمهوری خاتمی پرونده اتمی ایران را ببندد، گفت: در سال ۲۰۰۵-۲۰۰۴ هنوز دریچه فرصتی بود که بر سر مسئله اتمی به توافق رسید. در دولت ایران در آن زمان یعنی در دوره خاتمی این احتمال وجود داشت که با مذاکرات نرم تر بتوان دولت ایران را به اتخاذ موضعی انعطاف پذیرتر و همسو با موضع سه کشور و آمریکا وادار کرد؛ قطعا آمریکا هم در تمام جریان، پشت سر سه کشور اروپایی حضور داشت ولی با دولت کنونی ایران وضعیت بسیار دشوارتر شده است. برداشت من این است که تنها راه خلاصی از این ماجرا این است که گروه ۱+۵ به جای فشار درباره غنی سازی بر مطالبه ضمانت های بیشتر و کاراتر از دولت ایران برای اینکه برنامه هسته ای به جای اهداف غیرنظامی به سوی پیشبرد مقاصد نظامی مورد بهره برداری قرار نگیرد، تمرکز کند.
توسکانو امکان درگیری نظامی با ایران را نیز رد کرد و گفت: پس از فاجعه عراق، کار ناتمام و احتمالا غیرممکن افغانستان و وضعیت احمقانه لیبی که در آن «ناتو» با تمام قدرتش از شکست یک حکومت خرده پای درجه دوم در یک کشور کوچک ناتوان مانده، امیدوارم که هیچ کس چنان دیوانه نباشد که سودای حمله نظامی به ایران را در سر بپروراند. حتی یکی از سران پیشین موساد که قطعا نمی توان وی را طرفدار ایران و یا چیزی چون «کبوتر صلح» دانست، به تازگی گفته که چنین کاری یک دیوانگی تمام عیار است. در واقع حمله، برای حکومت کنونی ایران بهترین هدیه است. فراموش نکنیم که با حمله صدام به جمهوری اسلامی نوپا چه اتفاقی پیش آمد؛ حکومت زیر پرچم احساسات ملی گرایانه خود را تثبیت کرد.
وی در بخشی دیگر از مصاحبه خود می گوید؛ « به سختی قابل تصور است که اتفاقی که در تونس یا قاهره افتاد در تهران هم پیش آید.