«…بنده منظره اون مادری که با پسرش وداع می‌کرد، دیروز در تلویزیون دیدم. بسیار هم دلم پر از غم شد هم دلم پر از امید شد. غم بخاطر اینکه انسان ببیند که دنیای اسلام چه گوهرهای ارزنده‌ای را دارد و نمی‌شناسد مثل اون مادر و دارد و قدردانی نمی‌کند مثل اون پسر. اون مادر می‌گفت اگر صد تا پسر مثل این فرزندم داشته باشم همه را در این راه می‌دهم. اینها را نمی‌شناسد دنیای اسلام. این گوهرهای گرانبها را قدر نمی‌داند. غم از این جهت و امید از این جهتی که ملتی که این روحیه درش هست، روحیه آن مادر و آن پسر که می‌آیند جلوی تلویزیون و خودشان را نشان می‌دهند و با هم خداحافظی می‌کنند و این مادر می‌داند که این بچه بناست برود تا دو ساعت دیگر به قتل برسد، این جوان رعنا را می‌فرستد بطرف میدان جنگ. ملتی که این شجاعت را دارد این ملت قابل این است که بماند قابل این است که پیروز شود…»
«خنساء» یکی از زنان صدر اسلام بود که دو برادر و چهار فرزند او به دست کفار به شهادت رسیدند و خنساء این شهادتها را برای خود یک افتخار دانست.
ام فرحات یکی دیگر از فرزندانش را برای انجام عملیات شهادت طلبانه آماده می کرد.
آنگاه در کنار مادر قرار می‌گیرد و مادر او را می بوسد و در کنار فرزند آمادگی خود را برای شهادت پسر ۱۷ ساله اش اعلام می کند.
محمد فتحی فرحات معروف ترین فرزند از میان سه پسر شهید ام فرحات بود که در تاریخ ۱۷ اسفند ماه ۱۳۸۰ طی عملیات شهادت طلبانه در شهرک صهیونیست نشین عتصمونه در جنوب نوار غزه پس از کشتن حدود ۷ اشغالگر و زخمی کردن دهها تن دیگر، طی یک درگیری به شهادت رسید و سخنان رهبر انقلاب در ابتدای این مطلب نیز درخصوص وداع ام فرحات با محمد بود که در تاریخ ۲۱ اسفندماه ۱۳۸۰ در پایان درس خارج فقه ایشان ایراد شده است.
نیروهای اشغالگر رژیم صهیونیستی چهار مرتبه منزل این مادر فلسطینی را بمباران کرده‌اند.
