از این پس نسبت ما با جنبش دانشجویی، دوری و دوستی است.

یک عضو گروهک موسوم به ملی- مذهبی معتقد است تندروی های کور ضدانقلاب در سال های ۷۸ و ۸۸، نوعی حرکت انفجاری با پایان انتحاری بوده است.
تقی رحمانی در مصاحبه با یکی از رسانه های گروهکی اظهار داشت: واقعه ۱۸ تیر ۷۸ یک تراژدی بود چرا که اتفاقی تکراری یعنی اختلاف میان بدنه و راس اصلاح طلبان را رقم زد. من ۱۹ و ۲۰ تیر با مهندس سحابی به کوی دانشگاه رفتیم. آنها هیجان زده، داغ و گرم بودند و البته فاقد درک از ماجرایی که درگیر آن بودند. ما از آنها خواستیم وارد خیابان نشوند. آنها دارای برآورد مناسب از قدرت خود و میزان توان رقیب نبودند و همان شد که نباید می شد. در ۲۳ تیر، مسئله عوض شد. شاید عمق این رخداد اعلام شرکت دفتر تحکیم و سخنگوی آن و رئیس جمهور [؟!] در تظاهرات ۲۳ تیر بود.
وی که خود در برخی تحریکات به تندروی نقش داشته، همچنین با اشاره به تکرار این تندروی های کور گفته است: خواب آلودگی و بیداری ناگهانی، سیکل معیوب انفجار و فاجعه را باعث می شود که از دوم خرداد ۷۶ تا ۱۸ تیر ۷۸ شاهد آن بودیم. تاریخ ما بارها شاهد شروع انفجاری و پایان انتحاری بوده است.
یادآور می شود پس از شکست افراطیون مدعی اصلاح طلبی در برابر حماسه ملی ۲۳ تیر، دو طیف افراطیون (اصلاح طلبان و گروهک های رخنه کرده در دانشگاه) با هم درگیر شدند تا جایی که دفتر تحکیم، اصلاح طلبان را متهم به قدرت طلبی و رانت خواری کرد و متقابلا کسانی چون سعید حجاریان، جنبش دانشجویی را حرف مفت خواندند و از آنها خواستند به دانشگاه برگردند و ضمن استراحت و تجدید نفس، به کارهای تئوریک بپردازند. عباس عبدی نیز با وجود ایفای نقش تحریک کننده، ادعا کرد از این پس نسبت ما با جنبش دانشجویی، دوری و دوستی است.