در این تحقیق که نتایج آن در مجله “PLoS Computational Biology” نیز به چاپ رسید، روبات ها تنها برای دوری از موانع موجود بر سر راهشان به سوی هدف برنامه ریزی شدند.
به گزارش شفقنا از تی آر تی علاوه بر این بر روی روبات ها پروژکتوری برای یاری به تعقیب آنها از سوی دیگر روبات ها قرار داده شد. این پروژکتورها و مینی سیستم های متصل به آن به عنوان مواد شیمیایی و آنتن هایی مورچه ها در ردیابی از آنها استفاده می کنند می باشند.
تحقیق انجام شده ثابت کرد یک مورچه به تنهایی قابلیت درک هندسه محیطی که در آن قرار دارد را داشته ولی در زندگی گروهی قادر به طراحی نقشه هندسه محیط اطرافشان هستند.
روبات ها نیز هنگامی که تنها بودند همانند مورچه های تنها تا رسیدن به هدف به طور تصادفی به دور خود چرخیده و سعی در یافتن مسیر به سوی هدف را داشتند.
ولی زمانی که از روبات ها به صورت گروهی استفاده شد؛ در سایه سینیال های ارسال شده از سوی دیگر روبات ها قادر به یافتن هدف در زمانی بسیار کوتاه تر بودند.
