محسن پودنکی تا هفت سال قبل، عضو تیم ملی کشتی فرنگی ایران در وزن ۷۴ کیلوگرم بود. در جام جهانی ۲۰۰۵ و نخستین سال مربیگری محمد بنا در رده بزرگسالان، به همراه تیم ملی ایران عنوان سوم را به دست آورد.
این کشتی‌گیر قمی سابقه غلبه بر نخبگانی مثل الکساندر دکتریشویلی قهرمان المپیک آتن ار ازبکستان را در کارنامه دارد. حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و رقابت‌های امیدهای جهان نیز در کارنامه او که بیش از ۱۰ سال عضو تیم ملی در رده‌های سنی مختلف بود، ثبت شده است. او در تعطیلات نوروزی ۱۵ کیلوگرم وزن کم کرده و دیگر نزدیکانش هم به سختی چهره او را به جا می‌‌آورند.
سال ۸۸ یک تومور در گوش محسن پودنکی بود که عمل کرد و بهبود یافت. قرار شد ۱۵ جلسه رادیوتراپی داشته باشد. پس از آن مسئولان بیمارستان گفتند که سه جلسه از معالجات، دستگاه خراب بوده. بعد از یک سال علائمی از قبیل «برهم خوردن تعادل، مشکل در تکلم و بلع» به وجود آمد که پزشکان دلیل آن را خرابی دستگاه رادیوگرافی دانستند و همین قضیه منجر به ضایعه مغزی شد.
شیرین شیرزاد همسر محسن می‌گوید: «واقعاً نمی‌دانم دیگر از چه کسی کمک بخواهم. آن‌هایی که می‌توانند محسن را نجات دهند بیش از این وقت‌کشی نکنند و قدم جلو بگذارند. روزی که محسن را به تهران منتقل کردم پزشکان گفتند پس از شش هفته می‌تواند حرکت کند اما شرایط جسمانی او بدتر شد.»
غیر از خرابی دستگاه رادیوتراپی بیمارستان در روزهای نخست بیماری محسن پودنکی، داروهای بی کیفیت نیز در تشدید بیماری او موثر بوده است. همسرش با اعلام این موضوع به روزنامه همشهری گفت: «متاسفانه داروهای بی‌کیفیت در مرحله شیمی‌درمانی، محسن را به “آی سی یو” کشاند و فقدان تحرک، مشکل زخم بستر را نیز اضافه کرد. در تعطیلات نوروز هم پزشکان حضور نداشتند و هیچکس جوابگوی ما نبود. تنها پزشک فوق‌تخصصی که محسن را ویزیت کرد گفت همسرت حداکثر یک ماه دیگر زنده خواهد بود.»
سال گذشته که محسن پودنکی شرایط جسمانی بهتری داشت، فدراسیون کشتی اعلام کرد با هماهنگی وزارت ورزش، او را برای معالجه به خارج از کشور اعزام خواهد کرد. طبق اعلام پزشکان، فیلیپین بهترین کشور برای معالجه بیماری محسن پودنکی بود.
محمدرضا طالقانی که مسئولیت فدراسیون کشتی پهلوانی را برعهده دارد همراه با برادر و همسر محسن پودنکی با دکتر پورکاظمی رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی ملاقات کردند و او نیز اعلام کرد: «مطمئنا پودنکی عزیز را تنها نخواهیم گذاشت و در صورت موافقت شورای عالی پزشکی او برای پیگیری روند درمانی به خارج اعزام خواهد شد.»
اما به رغم وعده‌ها که پودنکی را به لحاظ روحی نیز در شرایط مطلوبی قرار داده بود، هزینه ارزی باعث شد مسئله اعزام به خارج از دستور کار خارج شود. عده‌ای از مسئولان نیز همراه با عکاسان به ملاقات او رفتند که تصاویرش در سایت‌های خبری منتشر شد اما وعده‌هایشان برای تسریع در روند درمان، صورت واقع به خود نگرفت.
او حتی با ویلچر در اردوی تیم ملی نیز حضور یافت. جایی که خودش با کنده فرنگی‌های مهار نشدنی، جوانی‌اش را سپری کرده بود. هم محسن گریست و هم کشتی گیران آزاد و فرنگی. باز وعده پیگیری داده شد و آلبوم عکسی از این ملاقات، در سایت فدراسیون قرار گرفت. اما مسئولان فدراسیون کشتی که در پرداخت حقوق کارکنان خود نیز مشکل داشتند، از تحقق وعده های خود بازماندند.
همسر پودنکی می‌گوید: «پروفسور سمیعی معتقد است توموری وجود ندارد و ضایعه موجود در گوش جراحی شده، عفونت است، اما پزشکان معتقدند هنوز تومور در گوش محسن وجود دارد که به ساقه مغز نفوذ کرده. متاسفانه هر پزشکی یک نوع اظهار نظر می‌کند و این تفاوت در اظهارنظرها ما را مستاصل کرده.»
طبق اعلام خانواده محسن پودنکی، وزیر ورزش که قول همکاری داده و گفته بود هرچقدر هزینه باشد دولت پرداخت خواهد کرد، اقدامی نکرده و حالا با اتلاف وقت، وضعیت او وخیم‌تر شده است.
همسر پودنکی ادامه داد: «چندین بار به فدراسیون کشتی رفته و با آقایان خطیب و رنگرز صحبت کرده‌ام. قول همکاری دادند اما تاکنون حتی یک زنگ هم نزده‌اند. مدیرکل ورزش قم هم گفت که وزیر، حسن رنگرز را مسئول پیگیری وضعیت پودنکی کرده اما تاکنون چیزی ندیده‌ایم.»
انتخاب
