همکاران روزنامه کروبی از BBC اجازه می گرفتند!

این خبر را داریوش سجادی منتشر کرد. وی که سابقه قلم زنی در نشریات اصلاح طلب را دارد و از مشاوران سابق کروبی است، در وبلاگ خود می نویسد: تا پایان انتخابات سال ۸۸ بی بی سی برای گفت وگو به سراغم نیامد با وجود آن که قبلا هماهنگ شده بود. از فردای بروز شهرآشوبی ها در تهران BBC بسراغ بنده آمد اما نکته جالب آن بود که وقتی اینجانب به سهم و بضاعت خود کوشیدم با درج مقالاتم در روزنامه «اعتماد ملی» [ارگان حزب کروبی] به شفاف شدن و آرام شدن فضا کمک کنم. بار دیگر اما این بار بصورتی نامحسوس و غیرمستقیم مورد سانسور این «رسانه نما» قرار گرفتم!
وی می افزاید: داستان از این قرار بود که وقتی سلسله مقالات چهارگانه «تغار شکسته تهران» را برای انتشار در «اعتماد ملی» ارسال کردم بدون توضیح، نسخه ای از آن که ناظر بر شیطنت BBC در ناآرامی های تهران بود از چاپ باز ماند و وقتی تلفنی جویای چرایی آن شدم دوستان در تهران گفتند «دوستان در BBC با انتشار آن موافق نیستند!!!» هیچ وقت هم معلوم نشد مقاله بنده چگونه قبل از انتشار سر از BBC درآورده بود!؟
وی تصریح می کند: کسر معناداری از شاغلین در تلویزیون فارسی BBC تعلق به نوقلمان بعد از دوم خرداد دارند که پس از ورود به خانواده مطبوعات داخل کشور بعدها به BBC پیوستند و طبیعتا کماکان ارتباطات خود با همکاران سابق در داخل کشور را حفظ کرده اند.
انتشار این خبر درباره پیوند روزنامه اعتماد ملی با شبکه دولتی انگلیس در حالی است که دیگر روزنامه اصلاح طلب (اعتماد) چند سال پیش و تا مدت ها تحلیل های بی بی سی را عینا به نام خود منتشر کرد. هم اکنون طیفی از اعضای فراری نشریات اصلاح طلب با شبکه دولتی بی بی سی، صدای آمریکا، رادیو فردا و… همکاری می کنند.
داریوش سجادی در مطلب دیگری درباره شرافت قلم می نویسد: ماهیت رسانه هایی چون BBC و VOA و رادیو فردا و فرانسه و زمانه و رسانه هایی از این دست را می توان از منظر چرایی توجیه اقتصادی داشتن راه اندازی چنین رسانه هایی با چنان مخارج سنگین و کمرشکنی آن هم بدون کسب حداقل سود و بازگشت هزینه توسط دولت های بیگانه مورد نقد قرار داد. براساس کدام «حجت عقلی» یا «خیراندیشی» و «نوع دوستی ایران نوازانه» دولت بریتانیا پذیرفته ضمن تخصیص مالیات شهروندان انگلیسی اقدام به راه اندازی تلویزیونی برای کشوری دیگر و ملتی با زبانی دیگر در دوردست ها نماید که هر ثانیه پخش آن بدون بازگشت کمترین سودی برخوردار از ضررهای هنگفت مالی و صرف هزینه های گزاف اقتصادی است؟ BBC صراحتا در منشور رسانه ای خود ضمن تعریف BBC به عنوان ابزار دیپلماسی خارجی دولت انگلستان اعلام کرده که فعالیت رسانه ای خود را وقف تامین اهداف دیپلماتیک انگلستان در خارج از مرزها می کند.
وی ادامه می دهد: بر همان قیاس که پیش تر مشتی افراد تحت تیول «مسعود رجوی» توانستند خود را متقاعد در پیوستن به دولت صدام و جنگ علیه ایران کنند! اینک چه عاملی سبب می شود تا به شیوه مشابه مشتی ایرانی بدون تعلل و ناراحتی به رسانه یک دولت اجنبی بپیوندند و ارزنی هم بابت این اقدام، احساس شماتت نکنند؟
همکار سابق نشریات اصلاح طلب تصریح می کند: واقعیت ها موید بی حسی و کرختی نظام اخلاقی این قشر از قلم داران پیوسته به اجنبی نسبت به رذیلت خیانت است. شواهد و قرائن نیز بوضوح اثبات کننده این واقعیت غیرقابل انکار بوده که در طول تاریخ «رذیلت خیانت» غالبا یا محصول سفلگی مالی بوده و یا ریشه در سفلگی شخصیت و بی پرنسیبی داشته است.
وی در پایان نوشت: جامعه روزنامه نگاران شرافتمند داخل کشور فارغ از جناح بندی های سیاسی اعم از اصلاح طلب و اصولگرا اخلاقا موظفند بمنظور صیانت از شرف روزنامه نگاری و حفظ شأن و حرمت و تقدس این حرفه با ابراز و اعلام برائت از چنین بی آزرمی هایی، این سنت سیئه (وصلت با اجنبی) را مبدل به یک «شرم ملی» کنند تا دیگر هر ناآشنا با الفبای رسانه به خود جرات ندهد با نیم خط مطلب نوشتن در جراید و ابتلا به توهم «خود روزنامه نگار بینی» و با پیوستن به آغوش اجنبی، سنت روزنامه نگاری و اصحاب شرافتمند و متعهد این حرفه را در ایران ملکوک تردامنی خود کنند.