به گزارش خبرآنلاین اکرام نور شبیری در مقاله ای برای وب سایت ایران رو می نویسد: کنه آشتی که با میانجی گری باراک اوباما صورت گرفت، آن بود که سه هنرپیشه واشنگتن – آنکارا – تل اویو دربرابر جامعه جهانی یک نمایشنامه صحنه سازی کردند. واشنگتن در نقش میانجی نفوذ خود را در دو کشور کلیدی منطقه به نمایش گذاشت که این رویداد انتقادات از سیاست خاور میانه‌ای دولت فعلی آمریکا را تا حدودی کاهش داد. اسراییل خود را دولتی نشان داد که می تواند به سازش تن دهد در حالی که آن را همیشه به عدم آمادگی برای سازش متهم می‌کنند. اردوغان نزدیک بود به عنوان «قهرمان ملی دنیای ترکی زبان» شناخته شود.
نویسنده در ادامه اینگونه نتیجه گیری می کند که ائتلاف رسماً احیا شده و برای حل و فصل مسایل منطقه و فضاهای مجاور که واشنگتن تعیین کرد، آماده است. علاوه بر آن، برای آنکارا و تل اویو ساده تر خواهد شد که تشریک مساعی خود را در «بلاد الشام»، پیرامون ایران، در قفقاز و در آسیای مرکزی را برای محافل اجتماعی خود توضیح دهند.
شبیری سپس به تشریح ساختگی بودن نزاع ترکیه و اسرائیل از همان ابتدا می پردازد و می نویسد: آری، دولت اردوغان برای مدتی سفارش های دولتی از صنایع دفاعی اسراییل را به حال تعلیق در آورد. اسراییل به نوبه خود از اعاده پنج فروند پهپاد «هرون» که به عوض کردن موتور نیاز داشتند، به ترکیه خودداری کرده و از صدور موشک‌های باراک-۸ و تجهیزات زرهی جت تانک های م-۶۰ صرف نظر کرد. نوسازی چهار «آواکس» که ترکیه از آمریکا خریده بود و قرار بود شرکت اسراییلی IAI-Elta بر روی آنها برنامه پشتیبانی معادل ۲۵ میلیون دلار را نصب کند، به حال تعلیق درآمد. ولی وقتی اعتراضات مردم فروکش کرد، همکاری نظامی فنی به راستای عادی خود بازگشت در حالی که همکاری سرویس های ویژه هیچ وقت قطع نمی شد.
این برداشت ایجاد می شود که تشدید علنی روابط با اسراییل که اردوغان بدان تن داد، عمدتاً «مصرف داخلی» داشت. ولی در حقیقت امر روابط با اسراییل برای ترکیه اهمیت زیادی داشت به خصوص با توجه به منافع بلند مدت این کشور و گام های نمایشی اردوغان حتی اگر با استقبال بخشی از جامعه ترکی روبرو شده باشد، توافق بین نخبگان ترکیه را قوی تر نکرد.
قطع روابط با اسراییل به ترکیه هیچ امتیاز خارجی و اقتصادی نداد ولی معادله روابط با همسایگان منطقه‌ای را بر هم زده و مواضع آنکارا در مذاکرات با عربستان سعودی و قطر را تقویت کرد. اردوغان بایستی با آبروی هر چه کمتری از این وضع خارج شود. به همین علت رسانه‌های گروهی آشتی علنی را به عنوان رویداد دارای اهمیت جهانی جلوه دادند.
