“لنز”، یک ماهنامه چینی، هفته پیش داستان‌های وحشتناکی از سوءرفتار در یک اردوگاه کار زنان را که توسط پلیس اداره می‌شود، منتشر کرد که گفته می‌شود ۱۹۰ هزار زندانی دارد و پیش از آن که اداره تبلیغات بتواند تمام شماره‌های مجله را جمع کند، تبدیل به یک حادثه خبری مهم شد.
یوآن لین، روزنامه نگار مجله لنز، می‌نویسد که روش‌های سنتی شکنجه در این اردوگاه امری رایج بوده است. او زنانی از سایر اردوگاه‌ها را ملاقات کرده است که از شکنجه‌های مشابهی حرف می‌زنند.
یوآن می‌گوید: او پنج سال با زندانیان اردوگاه‌های کار مصاحبه کرده و یک زندانی سابق ۶۲ ساله حتی گفته است که وقتی اردوگاه بازپروری “ماسانجیائو” را ترک می‌کرد، یک دفتر خاطرات به همراه داشت که روی کاغذهای ضد آب نوشته شده و آن را در بدن اش پنهان کرده بود.
شکنجه‌های جسمی از جمله بستن دست و پا و ضرب و شتم معمول بوده است و حتی برخی از زنان بر اثر آن معلول شده‌اند.
یکی دیگر از شکنجه‌ها “آویزان کردن” زنان با دست‌های بسته بوده است؛ “نیمکت ببر” حالتی است که زنی به حالت نشسته روی نیمکتی قرار دارد، دست‌هایش زیر زانویش بسته شده و آجری هم زیر زانویش گذاشته شده است.
روزگار نو
