بسیاری از مشکلاتِ پس از ازدواج که منجر به طلاق و شکست می‌شود به روزگار قبل از ازدواج و به مرحله انتخاب بر می‌گردد.
یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های جوانان قبل از ازدواج، شناخت مطمئن همسر آینده‌شان است و این‌جا نقطه تمرکز نگرانی‌های دختران و پسران است اما اکثرا از آسان‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و درست‌ترین شیوه، غفلت می‌کنند! و آن راه‌کار مطمئن “حذف موارد اشتباه و نادرست در گام نخست” است.
اساسا فرایند شناخت کامل همسر و هم‌زبانی و تفاهم با او پروسه‌ای طولانی دارد و مراحل تکمیلی آن در ایام پس از ازدواج (بین ۶ ماه تا ۳ سال پس از ازدواج وتشکیل خانواده)اتفاق می‌افتد.
و در آن مدت نباید به انتظار معجزه نشست چون ازدواج با برخی افراد ریسک بسیار زیادی دارد و از آغاز آشنایی قابل پیش‌بینی است و صرف ابراز علاقه یا… چیزی را عوض نمی‌کند. این‌گونه ازدواج‌ها در تمام موارد به شکست (اعم از طلاق و جدایی و سردی روابط و …) منجر می‌شود.
راه‌کار عاقلانه و مطمئن، حذف انتخاب‌های نادرست است.
جوانی و فرصت‌های ناب و البته زود‌گذر آن قابل برگشت نیست.
در چند جلسه از برنامه “مردم ایران سلام” [در سال ۸۶] مفصل به شرح این موارد پرداختم و به درخواست تعدادی از عزیزان، فهرست آن موارد را تکرار می کنم:
با این افراد اصلا ازدواج نکنید:
۱٫ معتاد (مگر ترک انگیزه‌ای کند و دیگر معتاد به حساب نیاید) و شارب خمر (شراب خوار)
۲٫ بیمار روانی (بیماری که ارتباطش را با واقعیت از دست داده و کاملا درمان نشده)
۳٫بی‌دین و لامذهب (رعایت این توصیه برای تمام افراد بشر با هر دین و مذهبی مفید است)
۴٫ بداخلاق، تندخو (کسی که اخلاقش قابل پیش بینی نیست)
۵٫ مادی و بخیل
۶٫ مجرم خو، تبهکار و خلافکار
۷٫ دوست‌باز افراطی (مطلقا بی‌تمایل نسبت به خانواده)
۸٫ بی کاره و علاف
۹٫ زن زیبا از خانواده فاسد «نکته»
۱۰٫ بچه ننه (وابستگی شدید به مادر و خانواده)
شایان ذکر است، وی در پاسخ به این پرسش که: «سوال من این است که متأسفانه بنده با چنین فردی ازدواج کرده‌ام که علاوه بر بدخلقی بسیار بدسخن نیز است و از گفتن سخنان زشت نیز إبا ندارد، خواهشندم درخصوص حل این مشکل مرا راهنمایی فرمایید»، این‌گونه پاسخ داده است: «روی سخن در آن یادداشت با مجردهاست و مجدد توصیه می‌کنم هیچ یک از آن موارد را به عنوان همسر انتخاب نکنند! و اگر کسی قبلا با هریک از آن موارد ازدواج کرده نباید فورا به فکر طلاق و جدایی باشد و مدبرانه از نظرات یک مشاوره باتجربه و خبره استفاده کند.
اما شما:
۱- پیشگیری از رسیدن به شرایط بحرانی
۲- تحریک نکردن او برای بد خلقی کردن.
۳- گفتگوهای کوتاه منطقی، دوستانه و کوتاه در شرایط آرامش ( دو نفری بدون حضور غیر) درباره رفتارهای ناخوشایند او و ابراز ناراحتی خودتان از این وضع.
۴- امید دادن برای بهبود خُلق او.
۵- تشویق او برای مراجعه به روانشناس
۶- تمرکز نکردن روی بدخُلقی های شوهر.
۷- تنظیم واقعی و مجدد انتظارتتان از او (از او انتظار اخلاق یک مومن خوش اخلاق را نداشته باش.)
