یوری گاگارین در سال ۱۹۶۱ در حالی اولین سفر فضایی تاریخی را رقم زد که فقط ۲۷ سال سن داشت.
مدارگردی وی حول زمین در ۱۲ آوریل این سال، فقط ۱۰۸ دقیقه طول کشید و یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های شوروی در جریان جنگ سرد بود.
هفت سال بعد، این فضانورد روسی طی یک پرواز آموزشی در سانحه‌ای کشته شد؛ حادثه‌ای که علت آن تا پیش از این در هاله‌ای از ابهام باقی مانده بود.
یکی از فرضیات موجود این بود که وی به دستور لئونید برژنف (سیاست‌مدار و رهبر شوروی از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۲ ) به دلیل جرم نامشخص یا عدم وفاداری به حزب، به قتل رسیده است.
از دیگر فرضیات مطرح این بود که گاگارین خودکشی کرده یا این که هواپیمای وی به یک UFO اصابت کرده است.
آرشیوهای محرمانه کاخ کرملین در اوایل سال ۲۰۱۱ حاکی از آن بود که جت MiG وی در تلاش برای ممانعت از برخورد با یک بالن در مسیر مارپیچ شدید افتاده، به زمین برخورد کرده و گاگارین در دم جان سپرده بود.
اما اکنون پس از ۴۵ سال، دلیل واقعی مرگ گاگارین به یاری فضانورد همکاری وی، آلکسی لئونف، می‌تواند فاش شود.
لئونف اولین شخصی بود که در سال ۱۹۶۵ پیاده‌روی فضایی را انجام داد و عضوی از کمیته رسمی بود که برای بررسی این سانحه تشکیل شد.
مهم‌تر از همه، وی در آن روز مرگبار ماه مارس در محل سانحه حضور داشته و هم‌اکنون گزارشی جدید را در این خصوص علنی کرده است.
این مرد ۷۹ ساله پس از انتشار جدید گزارشی محرمانه، سرانجام این فرصت را پیدا کرده که زنجیره واقعی رویدادهایی را فاش کند که در ۲۰ سال گذشته قصد برملاکردن آن‌ها را داشته است.
وی توضیح می‌دهد: یک جنگندهSU-15 غیرمجاز در حال پرواز بود و به طور خطرناکی به هواپیمای گاگارین نزدیک شد. در این حالت خلبان به قوانین توجه نکرد و تا ارتفاع ۴۵۰ متری پایین آمد. من آنجا بودم و با شاهدان در این خصوص صحبت کردم.
این هواپیما در فاصله ۱۰ تا ۱۵ متری در درون ابرها به هواپیمای گاگارین نزدیک شد، آن را منحرف کرد و وی را به درون یک مسیر شدیدا مارپیچ عمیق با سرعت ۷۵۰ کیلومتر در ساعت فرستاد.
وی بر آموزش پرش با چتر در میدان هوایی Chkavlovsky واقع در شمال شرق مسکو، نظارت می‌کرد، یعنی جایی که گاگارین از آن جا اوج‌گیری‌اش را آغاز کرده بود.
گاگارین در این زمان، معاون مدیر آموزشی مرکز آموزشی Cosmonaut بود و دوباره به عنوان یک خلبان جنگنده، فعالیتش را از سر گرفته بود.
به دلیل آب و هوای نامناسب، لئونف منتظر تایید رسمی لغو تمرین‌های آن روز (۲۷ مارس) بود.
وی سپس امواج فراصوتی را شنید و چند ثانیه بعد، صدای انفجاری به گوشش رسید.
لئونف عضوی از کمیسیون دولتی بود که مسئولیت مطالعه این سانحه را بر عهده داشت و پس از بررسی، حقایق تحریف‌شده‌ای را کشف کرد.
گرچه اظهارات لئونف، به نام خود وی درج شده اما در واقع، توسط کسی دیگری نوشته شده بود.
این کیهان‌نورد روسی می‌گوید: انفجار ، یک و نیم یا دو ثانیه بعد از شنیده شدن امواج فراصوت رخ داد.
وی می افزاید:هنگامی که من به کپی نوشتارهای موجود از چگونگی رخداد حادثه نگاه کردم، دریافتم که این سند فاصله صدا را به جای دو ثانیه‌ای که گزارش کرده بودم، ۱۵ تا ۲۰ ثانیه اعلام کرده بود. این نشان می‌داد که این دو جت نباید کمتر از ۵۰ کیلومتر از یکدیگر فاصله داشته باشند.
لئونف می‌دانست که جت گاگارین برای ۵۵ ثانیه و با سرعت ۷۵۰ کیلومتر شیرجه رفته بود و بر این اساس، نتیجه‌گیری‌هایش را انجام داده بود.
وی در ادامه اظهار می‌دارد: ما از یک رایانه برای بررسی خط مسیری که به این فاصله ۵۵ ثانیه‌ای مرتبط بود، استفاده کردیم و مشخص شد که این مسیر مارپیچی عمیق است. یک جت می‌تواند در عمق مسیر مارپیچ شدیدغرق شود و اگر هواپیمایی سنگین‌تر و بزگتر،به آن نزدیک شود، مانند موج، جت را به شدت منحرف خواهد کرد. این دقیقا همان چیزی است که برای گاگارین اتفاق افتاد و این خط مسیر تنها مسیری است که با تمامی پارامترهای ورودی ما مطابقت دارد.
با این حال، یک پرسش دیگر باقی است: خلبان دیگر چه کسی بود؟
