سایت مشرق نوشت: در روزهای گذشته مستندی در بی بی سی فارسی با موضوع رئیس جمهور ایران محمود احمدی نژاد و انتخابات با نام«مردی با کاپشن بهاری» پخش شد. جدا از سیاست اطلاعات درست -اطلاعات غلط (Misinformation-disinformation) این مستند برای انتقال اطلاعات نادرست در بین اطلاعات صحیح به مخاطبش، به سازنده این مستند اشاره‌ای نشده است.
نام مستند «مردی با کاپشن بهاری» شباهت بسیاری به نام مردی با عبای شکلاتی دارد؛ نامی که توسط چلچراغ برای محمّد خاتمی انتخاب شده بود.
بزرگمهر شرف‌الدین، نویسنده و کارگردان این مستند برای بی‌بی‌سی فارسی است. او که مدرک کارشناسی ادبیات انگلیسی را از دانشگاه تهران کسب کرده، یکی از نویسندگان و سردبیران چلچراغ محسوب می‌شود، تا همین اواخر هم در این مجله به بهانه‌هایی چون مناسبت عید نوروز و … به عنوان میهمان(به عنوان افتخار این مجله!) به نوشتن یادداشتی عیدانه می‌پرداخت.
او علاوه بر این مستند پس از فتنه ۸۸ مستند خط و نشان رهبر را هم برای این شبکه کار کرده که با جنگ روانی و اطلاعات ضد و نقیض به تخریب وجهه مقام معظم رهبری و جایگاه ولایت فقیه در نظام اسلامی پرداخته بود و بر خلاف مستندهای شلخته و کذب محض محسن مخملباف در باب زندگی رهبر عظیم الشأن انقلاب، با ساختاری ظریف و دقیق به تخریب وجهه ایشان پرداخته بود.
او به جز این دو مستند، مستند افغانستان را نیز ساخته و از ابتدای تأسیس بخش فارسی این شبکه، تهیه کننده ارشد بخش خبر محسوب می‌شود. او در واکنش به توقیف کوتاه چلچراغ، متنی را با نام توقیف چلچراغ؛ پایان یک رویا؟ در سایت بی‌بی‌سی فارسی نوشت و به توضیح فعالیت‌های این نشریه پرداخت.
درست است که به سادگی نمی‌توانیم بی بی سی فارسی را به مجله چلچراغ و افراد و نویسندگان زیادی که در این نشریه فعالیت کرده‌اند ارتباط داد؛ امّا مستند دیگری با نام Rageh Inside Iran در سالهای ابتدایی دولت محمود احمدی نژاد در فضای رسانه‌ای ایران مورد نقد قرار گرفت، که در این مستند خبرنگاری به نام راجع عمر(که سابقه‌ی خبرنگاری در الجزیره، خبر ITV و خبر بی بی سی را دارد) به گشت و گذار در ایران می‌پردازد و همانند اکثر مستندهایی که توسط شبکه‌های تلویزیونی انگلیسی آمریکایی ساخته می‌شود به سیاه نمایی و نمایش سیاه و خاکستری جامعه می‌پردازد.
در این مستند که برای کانال چهار بی بی سی ساخته شده، راجع به دفتر هفته نامه چلچراغ رفته و مورد استقبال نویسندگان این نشریه قرار می‌گیرد. تصاویر این مستند از وضعیت افراد در داخل این نشریه بسیار تعجّب آور است.
نویسندگان این نشریه با پوششی بسیار بد و حجاب غیر عرف دور هم نشسته و پیش این خبرنگار سفره دل باز می‌کنند. از آنجا که راجع قصد دارد مقاله‌ای درباره‌ی حضورش در ایران را در این نشریه منتشر کند تا به این وسیله با انتشار مطلب در مطبوعات ایرانی آشنا شود، نزد بزرگمهر شرف الدین رفته تا از او یاد بگیرد با چه سیاستی مقاله و یادداشتش را بنویسد.
شرف الدین در حاله که به شدّت سیگار می‌کشد به او توضیح می‌دهد که چگونه با حذف کلماتی از متنش و جایگزین کردن کلمات دیگر هم ممیزی مطبوعات را دور بزند هم بار معنایی یادداشتش را بیشتر و تندتر کند. در نهایت یادداشت او در هفته نامه چلچراغ منتشر شده و او با شیرینی به دفتر مجله می‌رود.
شاید این آغاز ارتباط بزرگمهر شرف‌الدین با شبکه بی بی سی نباشد ولی از همین زمان‌ها بود که حضورش در مجله کمتر شد و پس از مدّتی با دریافت دعوتنامه حضور در تحریریه شبکه فارسی بی بی سی مانند بقیه به بهانه تحصیل به لندن سفر کرد.
به جز او نیما اکبرپور از برنامه‌سازان در تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی و مجری برنامه کلیک، از نویسندگان سابق هفته نامه چلچراغ محسوب می‌شود و مدّت زیادی است که در این شبکه فعالیت می‌کند. که این هم باز شاهدی بر این مدعاست.
به نظر می‌رسد کنترل منطقی و اصولی مطبوعات در شرایط کنونی دیگر از فضای ممیزی گاهی سخت و گاهی آسان سابق فاصله گرفته و با تعامل مناسب با نشریات می‌توان از تربیت نیروهای انسانی با منابع کشور برای دشمن و از دست دادن جوانان با استعداد و ضربه زدن به جمهوری اسلامی جلوگیری شود.
