و این جداسازی فیزیکی به عنوان یک قانون به خوبی در این ۲۵ سال جا افتاد.همین بچه ها فارغ التحصیل شدند و پس از آن تشکیل خانواده دادند و احیانا هرکدام در گوشه ای به خدمت و زندگی مشغولند.
امادر این ۸ سال اخیرطرح تفکیک جنسیتی که به طرح ایجاد دانشگاه های تک جنسیتی هم تبدیل شد،معلوم نیست چه خروجی برای فارغ التحصیلانش داشته باشد؟
تک جنسیتی کردن دانشگاه ها و ادامه طرح تفکیک جنسیتی در طی این۸ سال بدون توجه ویژه به تامین کادر مورد نیاز هیات علمی و مربیان آزمایشگاهی و وسایل و لابراتوار و همچنین مکان مناسب برای تشکیل کلاسها و عمدتا برای ارائه توسعه کمی دنبال گردید و خروجی آن به لحاظ کیفیت فاصله زیادی با دیگر دانشگاه های عادی داشت.
در حال حاضر در کشور ۳۰ دانشگاه تک جنسیتی راه اندازی شده و قریب ۴۵ مجوز دیگر صادر شده تا برای سال جدید برنامه ریزی تحصیلی داشته باشند.اما کادر علمی و امکانات این موسسات آموزش عالی در ضعیف ترین (به آمار و ارقام انتهای یادداشت توجه فرمائید) حد آموزشی و پژوهشی است.
در طی این سالها جداسازی فیزیکی به طرح تفکیک جنسیتی و سرانجام به دانشگاه تک جنسیتی رسید:
تفکیک فیزکی :در سالهای ۶۱ و ۶۲ که طرح جداسازی دختر ها و پسرها در محیط کلاس آغاز شد،اولین راهکار برای جدا کردن وختر و پسر ها در دانشگاه هادر واقع به مثابه تفکیک جنسیتی نبود.جداسازی فیزیکی در کلاس بود. در تمام آن سال ها دختر خانم ها جلوی کلاس می نشستند و سهم آقا پسرهای دسته گل صندلی های عقبی بود. البته در دهه ۷۰ در بعضی جاها آمدند کلاس ها را ۲ شقه کردند و دختر هاو پسرها کمی تا قسمتی مدرن تر در کنار هم قرار گرفتند.
تفکیک با مصالح ساختمانی:با گذشت یک ربع قرن این تجربه های تفکیکی ناکارآمد تشخیص داده شدو از حدود سالهای ۸۴ و ۸۵ بحث تفکیک با مصالح ساختمانی هم به میان آمد.کشیدن تیغه و یا دست کم چادر برزنتی بین جوانانمان از داغترین بحث های وزارت علوم در آن سالها بود.
به زعم طراحان طرح تفکیک جنسیتی و فعالان این عرصه در دولت نهم ،اینگونه دیگر حواس هیچ کسی پرت نمی شد، در دانشگاه دانشجوی مشروطی وجود نخواهد داشت و رتبه علمی مراکز آموزشی ما نیز بالاتر می رفت. ضمن اینکه از همان معدود و تک وتوک ازدواج های درون دانشگاهی جلوگیری می شود و به روال سابق پدر و مادر ها باید جور پسر یا دخترشان را بکشند و بروند خواستگاری یا منتظر خواستگار بمانند.
تفکیک جغرافیایی:در دولت دهم طرح ایجاد دانشگاهای تک جنسیتی به میان آمد.اوایل شاید کسی چنین دانشگاهی را جدی نمی گرفت اما دفترچه های کنکور سراسری و اعلام آمار و ارقام مسئولان وزارت علوم نشانگر این بود که طرح تفکیک جنسیتی از اول درست اجرا نشده و جداسازی فیزیکی و تفکیک با مصالح ساختمانی جوابگو نیست.
آمارهای وزارت علوم در دولت های نهم و دهم حکایت از این دارد که تلاش شتابزده برای رشد کمی و ارائه آمار توسعه دانشگاهی ارجح تر از کارهای زیربنایی بوده است.در واقع بیشتر این زیربنای توسعه کمی از زمان آقای کامران و به زعم خودش چنانچه در گفتگو هایشان فرمودند ،شتاب بیشتری به خود گرفت تا جایی که تاسیس بیش از ۳۰ دانشگاه تک جنسیتی در همین اواخر جزئی از توسعه دانشگاهی در دولت دهم نام گرفته است.اگر نگاهی به کنکور سال سال پیش ۹۱ بیندازیم آمار ها نشان می دهد که در بیش از ۶۵ دانشگاه کشور دانشجویان برخی رشته ها به صورت تک جنسیتی پذیرفته شده اند.اگر نگاهی به دفترچه کنکور هم بیندازیم مشاهده می کنیم که در تمامی گروهها به طور متوسط بین ۱۵ تا ۲۰ درصدر ظرفیت پذیرش به صورت تک جنسیتی کد گذاری شده اند.
امیدواریم در دولت جدید،شخص رئیس جمهور توجه ویژه ای به گسترش کمی و کیفی دانشگاه ها مبذول دارد.آمار و ارقام دولت فعلی نشان می دهد توسعه کمی و آماری اصل کار بوده اما در عمل خبری از توسعه کیفی مشهود نیست.اعمال طرح های شتابزده و بعضا سیاسی کاری در عرصه آموزش عالی بضاعت علمی دانشجویان مارا تارومار میکند.و نتیجه بدی برای جوانان ما خواهد داشت.
