محبوبه عمیدی: سال‌هاست که افسانه هیولای لاخ‌نس شنیده می‌شود و هنوز کسی نمی‌داند واقعیت چیست. عده‌ای از افراد می‌گویند این هیولا با لرزش زمین سر از آب بیرون آورده و گروه دیگری در آب‌های تاریک دریاچه، نسی را که شبیه به یکی از بازماندگان پلسیوسورها بوده با چشم‌های خود دیده‌اند که از آب بیرون آمده و بار دیگر پنهان شده است. ببینیم این‌بار پاسخی قابل‌قبول برای این معما پیدا شده است یا نه!
لوئیجی پیکاردی، زمین‌شناس ایتالیایی معتقد است این هیولای اسکاتلندی در نتیجه پدیده‌های زمین‌شناسی و به دلیل فعالیت گسل‌ها در منطقه فعال گریت گلن روی می‌دهد. او می‌گوید: «سال‌ها مردم در مورد پلسیوسوری حرف می‌زدند که از انقراض نجات پیدا کرده و در لاخ‌نس زندگی می‌کند. پس از آن این فرض مطرح شد که وجود این هیولا تنها یک شایعه بوده است. اغلب شاهدان از هیولایی حرف می‌زدند که با لرزش زمین از آب بیرون می‌آمده، شاید بتوانیم با توجه به فعال بودن این منطقه از لحاظ زمین‌شناسی به این نتیجه برسیم که زمین‌لزره‌ها و حباب‌ها هیولای لاخ‌نس را خلق کرده‌اند، نه توهم».
تا به حال کمتر در مورد گسل‌های اسکاتلند و فعالیت‌های زمین‌شناسی در این منطقه شنیده‌ایم؛ اما پیکاردی می‌گوید: «تصور دیدن هیولا می‌تواند با فعالیت‌های زمین‌شناسی و زمین‌لزره های بسیار کوچک در ناحیه فعال گریت گلن (دره بزرگ) و گسل‌های آن مرتبط باشد که این دریاچه نیز در بخشی از آن واقع شده است. حرکت این گسل‌ها به زمین‌لرزه‌های کوچک و خروج هوا از میان لایه‌های زمین منجر می‌شده که می‌توانسته‌اند هیولا را به شکل حباب‌هایی روی آب ایجاد کنند. فعالیت گسلی که در زیر دریاچه واقع شده می‌تواند اثرات متعدد دیگری نیز رو سطح آب آن داشته باشد».
پیکاردی به نوشته‌هایی اشاره می‌کند که در سال ۶۹۰ میلادی نوشته شده و داستان هیولایی را شرح می‌دهد که با غرشی بلند و زمین‌لرزه از دریاچه بیرون می‌آمده است. او معتقد است هیچ پدیده طبیعی دیگر یا هیولای باستانی نمی‌تواند بهتر از گسل فعال گریت گلن این اتفاقات را توضیح بدهد.
او گزارش‌های متعدد درباره هیولای دریاچه را که مربوط به دهه ۱۹۳۰/۱۳۱۰ است، با فعالیت گسل گریت گلن مرتبط می‌داند. پیکاردی می‌گوید حدود ۳۵۰۰ عدد از این گزارش‌ها باید با زمین‌لرزه‌های خفیف در منطقه در ارتباط باشند.
زمین‌شناسان دیگر می‌گویند بزرگی اغلب این زمین‌لرزه‌ها بین ۳ تا ۴ ریشتر بوده و قوی‌ترین آنها در سال‌های ۱۸۱۶، ۱۸۸۸، ۱۸۹۰ و ۱۹۰۱ رخ داده‌اند. آنها معتقدند زمین‌لرزه‌های اسکاتلند خفیف‌تر از آن هستند که بتوانند تغییری در سطح آب دریاچه ایجاد کنند.
خبرآنلاین
